Hoek van Holland bestaat eerdaags 150 jaar. Het ontstond pas toen een begin werd gemaakt met de aanleg van de Nieuwe Waterweg. Als je zo weinig geschiedenis hebt moet je er zuinig op zijn, hebben ze bij de VVV gedacht. Een enthousiaste man, uitgerust met een rode broek en een bril met zilvergrijs montuur, prees de historische wandelroute aan. Ik kreeg een prachtig boekje cadeau dat mij langs 45 bezienswaardigheden zou voeren. Aan elke daarvan wordt een klein stukje tekst gewijd, geïllustreerd met een oude en een nieuwe foto. Wonderschoon en praktisch! Wat een vondst, misschien moeten ze proberen er patent op te krijgen.

Eerst streek ik in het naast de VVV gelegen restaurantje Artusi Uno neer. Daar drong de conclusie zich op dat het begrip huisvrouw in Hoek nog weinig van zijn glans heeft verloren. Er werd gezellig koffie gedronken, met zo’n tuitje erbij waarin veel slagroom en een klein beetje likeur zit. Terwijl het gedruis van geanimeerde gesprekken over mij heen klaterde bekeek ik het Brinkplein. Rond een vierkant middenplein staan daar van die lage, ondiepe winkels die mij sterk doen denken aan de voorlopige voorzieningen die in nieuwbouwwijken wel worden getroffen. Dit ‘tijdelijke’ winkelcentrum is blijkbaar definitief geworden.

Uit het boekje werd mij duidelijk dat vroeger, toen dit winkelcentrum nog in geen velden of wegen te bekennen was, de Westlandse stoomtram hier vlak langs reed. De rails moeten zo ongeveer hebben gelegen waar nu de zaak van Marskramer is. Naast de rails stond een grote klok, die ze later achter het VVV-kantoortje hebben gezet. Nadat ik mij weer in beweging heb gezet wees het boekje mij op meer van dat soort weetjes. De urgentie ervan is weliswaar niet enorm groot, maar toch prikkelen ze de geest. Zo leerde ik dat Grand Hotel Gentile vroeger Hotel Amerika heette en wereldfaam kreeg door in 1907 de overlevenden van een scheepsramp op te vangen.

De wandeling voerde verder o.a. langs: Verenigingsgebouw Harmonie, verschillende plaatsen waar de hulpsecretarie was gevestigd (aanvankelijk was Hoek onderdeel van ’s Gravenzande, in 1914 werd het ingelijfd bij Rotterdam), de Dorpskerk, het oude Postkantoor, de vuurtoren, de Oud-woningen (het Nieuwe Bouwen!), het Natuurvriendenhuis (dat een erfenis van de Duitsers blijkt te zijn). Daarna werd ik de buitenwijken in gestuurd. Die zien er net zo uit als andere buitenwijken: veel rijtjeshuizen en een enkele flat. Niets op aan te merken overigens, ik heb er jarenlang met plezier in een gewoond.

Uiteindelijk kwam ik op een wat hoger gelegen voetpad dat je door een parkachtig gebied voert, met hier en daar uitzicht over de kassen van het Westland. Het pad bleek Nieuwenlandsedijk te heten, waterbeheer is in deze contreien een voortdurende zorg. Te midden van de kassen (warenhuizen schijn je tegenwoordig te moeten zeggen en daarom doe ik het lekker niet) staat de Nieuwlandse molen, die al tussen 1580 en 1584 gebouwd blijkt te zijn om de polder te bemalen. In de jaren ’80 van de vorige eeuw hebben ze de molen op een voetstuk moeten zetten omdat de er omheen liggende kassen steeds hoger werden.

Zo ongeveer daar begon ik mijn interesse in het gidsje te verliezen. Een wandeling moet geen corvee worden. De zon scheen, de temperatuur was aangenaam en ik besloot in een ruime boog terug te lopen naar Hoek van Holland Haven. Niet langer genoodzaakt met m’n neus in het boekje te lopen begonnen mij heel andere dingen op te vallen. Zo passeerde ik een sportveld dat bleek toe te behoren aan de plaatselijke rugbyclub, die zich heeft getooid met de naam RC the Hookers. Volgens mensen die het kunnen weten is deze keuze niet te verklaren uit een gebrekkige beheersing van de Engelse taal, maar een product van rugbyhumor.

In een parkachtig gebied achter de begraafplaats zaten er opvallende plakkers op de instructieborden die beheerders van de natuur overal menen te moeten neerzetten. ‘Stop de kraaienmoord!’ stond erop. In de krochten van mijn geheugen maakte de aanblik daarvan iets los, maar het mondde niet uit in een heldere herinnering. Er was iets met kraaien in Hoek van Holland, maar wat ook alweer? Reden om nog een keer bij de VVV langs te gaan en daar werd ik weer uitstekend bediend. Er is een groepje Turkse kraaien in Hoek van Holland terecht gekomen en nu vrezen zogenaamde natuurvrienden dat deze een bedreiging gaan vormen voor de lokale populaties. Zelfs collega’s van deze zorgelijke natuurvrienden in Engeland maken zich zorgen. Een collega van mijn zegsman wist te melden dat hij al iemand met een vangnet had bezig gezien, met politiebegeleiding. Het probleem, voor zover daar sprake van was, zou dus opgelost moeten zijn.

Nou dan heb ik toch nog een kleine primeur. Op weg naar het station zag ik op een parkeerplaatsje twee kraaien rondscharrelen die verdacht veel leken op het type kraaien dat ik al eens in Istanbul heb gezien. Niet verder vertellen!

PS. Volgens het AD van 7 maart gaat het om de Hoekse huiskraai en is hij uit Egypte afkomstig.

------------
Het eerste plaatje is een afbeelding van een schilderij van Hans Versfelt, getiteld: Berghaven, Hoek van Holland. Op het ogenblik is het te bewonderen op de tentoonstelling HOLLAND in Kunstzaal van Heijningen aan het Noordeinde 152 in Den Haag (t/m 6 april). www.kunstzaalvanheijningen.nl 
Binnenkort verschijnt er een boek ter viering van 150 jaar Hoek van Holland en daarin is ook een afbeelding van dit schilderij opgenomen.
De foto is door de schrijver zelf gemaakt.