archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Vierkante appeltaart Frits Hoorweg

0614BZ Appeltaart
De loofbomen rond Putten hingen vol met jong groen. Nou ja vol, het kenmerkende van dat jonge groen is dat het nog een beetje ijl is, waardoor er een vlekkerig licht valt op de paden en op de herfstbladeren die de grond onder de bomen nog bedekken. We liepen naar Drie over de Oude Prinsenweg en kruisten de Arnhemse Karweg. Mooie namen, die erop duiden dat lang geleden al geregeld volk door deze streken trok. Leuk idee is dat, al zou ik niet gemakkelijk uit kunnen leggen waarom. Je voelt je voor even verbonden met de geschiedenis, zoiets moet het zijn, maar waarom dat prettig is blijft de vraag. Toch is het zo. Twee dagen eerder liepen we in de Flevopolder en hoewel het er prachtig was misten we duidelijk iets.

Nu ik het toch over geschiedenis heb: Drie is waarschijnlijk een verbastering van de naam van de Germaanse god Thri. Ja inderdaad, zo lang al! Het Boshuis schijnt er te zijn sinds 1765. Eerst was het een boerderij, maar later werd het een herberg en nu noem je het denk ik een uitspanning, een woord dat de tijd getrotseerd heeft. Het terras liep juist toen wij aankwamen vol. Wandelend, fietsend en zelfs rollaterend Nederland was er neergestreken of stond op het punt dat te doen. De beheerder probeerde manhaftig om enige orde te handhaven. We werden verzocht om even plaats te nemen op een klein zijterras alvorens een uitnodiging te krijgen voor het terras zelf, waar de bediening op volle toeren werkte.

Er werd vooral appeltaart gegeten, zoals waarschijnlijk op vele plekken in Nederland op hetzelfde moment. Zelfs pretentieuze fijnproevers zullen moeten toegeven dat appeltaart een moeilijk te overtreffen lekkernij is, mits goed bereid en op de juiste temperatuur geserveerd natuurlijk. Hoewel deze taart een beetje ‘aan de koude kant was’ viel op de kwaliteit niets aan te merken, maar helaas wel op de vorm. Men serveerde de appeltaart namelijk in vierkante hompen en, ook dit kan ik moeilijk uitleggen, deze vorm doet op een subtiele manier afbreuk aan de smaak.
Het zou mij niet verbazen wanneer hier een organisatieadviseur0614BZ Pauwen aan de gang is geweest. Ronde taartvormen nemen natuurlijk meer plaats in dan één groot rechthoekig brok deeg met appels en rozijnen, dat bovendien zo op de plaat kan worden gezet. Per keer kun je aldus meer taart bakken en bovendien hoef je de taarten daarna niet uit de vorm te peuteren. Maar ja, het is geen appeltaart meer. Dat heb je wel vaker, dat al rationaliserend de essentie van iets verloren gaat.

We liepen door naar Staverden. Daar staat een huis, of kasteel, dat beroemd is vanwege de witte pauwen die er al sinds circa 1400 worden gehouden. De witte veren werden vroeger gebruikt om de helm van de Hertog van Gelre mee op te sieren. Tegenwoordig belanden ze in een vaas van de Commissaris van de Koningin in Arnhem. Wie zei daar dat er geen vooruitgang in de wereld is?
De pauwen zijn mooi om naar te kijken. Het zijn geen albino’s, wat onder andere blijkt uit het feit dat ze zwarte ogen hebben. Voor het overige zijn het doodgewone pauwen, die zonder ophouden hetzelfde nare geluid produceren als de hoofdsoort.
Het huis en de bijgebouwen bleken een ingrijpende opknapbeurt te hebben ondergaan. Alles is nu uitgevoerd in smetteloos wit, als om te benadrukken dat het hier allemaal om die pauwen draait. De uitbater van het theehuis lijkt een poging te doen te cateren ‘for the upper class’. Hier geen vierkante hompen appeltaart, maar borden soep met een soort bovenbouw die aan de Erasmusbrug doet denken, vermoedelijk geroosterd brood waar een kunstige draai aan is gegeven. Gelukkig was er ook gewoon bier en lentebok.

Hebben wij eigenlijk wel zoiets als een ‘upper class’? Vermoedelijk niet. Er is slechts een middenklasse die uiteenvalt in mensen met veel en mensen met heel veel geld. Mij hoor je daar niet over klagen, maar voor cateraars met pretenties is het misschien wel jammer.
 
*******************************
Over advieswerk wordt gepubliceerd op:


© 2009 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Vierkante appeltaart Frits Hoorweg
0614BZ Appeltaart
De loofbomen rond Putten hingen vol met jong groen. Nou ja vol, het kenmerkende van dat jonge groen is dat het nog een beetje ijl is, waardoor er een vlekkerig licht valt op de paden en op de herfstbladeren die de grond onder de bomen nog bedekken. We liepen naar Drie over de Oude Prinsenweg en kruisten de Arnhemse Karweg. Mooie namen, die erop duiden dat lang geleden al geregeld volk door deze streken trok. Leuk idee is dat, al zou ik niet gemakkelijk uit kunnen leggen waarom. Je voelt je voor even verbonden met de geschiedenis, zoiets moet het zijn, maar waarom dat prettig is blijft de vraag. Toch is het zo. Twee dagen eerder liepen we in de Flevopolder en hoewel het er prachtig was misten we duidelijk iets.

Nu ik het toch over geschiedenis heb: Drie is waarschijnlijk een verbastering van de naam van de Germaanse god Thri. Ja inderdaad, zo lang al! Het Boshuis schijnt er te zijn sinds 1765. Eerst was het een boerderij, maar later werd het een herberg en nu noem je het denk ik een uitspanning, een woord dat de tijd getrotseerd heeft. Het terras liep juist toen wij aankwamen vol. Wandelend, fietsend en zelfs rollaterend Nederland was er neergestreken of stond op het punt dat te doen. De beheerder probeerde manhaftig om enige orde te handhaven. We werden verzocht om even plaats te nemen op een klein zijterras alvorens een uitnodiging te krijgen voor het terras zelf, waar de bediening op volle toeren werkte.

Er werd vooral appeltaart gegeten, zoals waarschijnlijk op vele plekken in Nederland op hetzelfde moment. Zelfs pretentieuze fijnproevers zullen moeten toegeven dat appeltaart een moeilijk te overtreffen lekkernij is, mits goed bereid en op de juiste temperatuur geserveerd natuurlijk. Hoewel deze taart een beetje ‘aan de koude kant was’ viel op de kwaliteit niets aan te merken, maar helaas wel op de vorm. Men serveerde de appeltaart namelijk in vierkante hompen en, ook dit kan ik moeilijk uitleggen, deze vorm doet op een subtiele manier afbreuk aan de smaak.
Het zou mij niet verbazen wanneer hier een organisatieadviseur0614BZ Pauwen aan de gang is geweest. Ronde taartvormen nemen natuurlijk meer plaats in dan één groot rechthoekig brok deeg met appels en rozijnen, dat bovendien zo op de plaat kan worden gezet. Per keer kun je aldus meer taart bakken en bovendien hoef je de taarten daarna niet uit de vorm te peuteren. Maar ja, het is geen appeltaart meer. Dat heb je wel vaker, dat al rationaliserend de essentie van iets verloren gaat.

We liepen door naar Staverden. Daar staat een huis, of kasteel, dat beroemd is vanwege de witte pauwen die er al sinds circa 1400 worden gehouden. De witte veren werden vroeger gebruikt om de helm van de Hertog van Gelre mee op te sieren. Tegenwoordig belanden ze in een vaas van de Commissaris van de Koningin in Arnhem. Wie zei daar dat er geen vooruitgang in de wereld is?
De pauwen zijn mooi om naar te kijken. Het zijn geen albino’s, wat onder andere blijkt uit het feit dat ze zwarte ogen hebben. Voor het overige zijn het doodgewone pauwen, die zonder ophouden hetzelfde nare geluid produceren als de hoofdsoort.
Het huis en de bijgebouwen bleken een ingrijpende opknapbeurt te hebben ondergaan. Alles is nu uitgevoerd in smetteloos wit, als om te benadrukken dat het hier allemaal om die pauwen draait. De uitbater van het theehuis lijkt een poging te doen te cateren ‘for the upper class’. Hier geen vierkante hompen appeltaart, maar borden soep met een soort bovenbouw die aan de Erasmusbrug doet denken, vermoedelijk geroosterd brood waar een kunstige draai aan is gegeven. Gelukkig was er ook gewoon bier en lentebok.

Hebben wij eigenlijk wel zoiets als een ‘upper class’? Vermoedelijk niet. Er is slechts een middenklasse die uiteenvalt in mensen met veel en mensen met heel veel geld. Mij hoor je daar niet over klagen, maar voor cateraars met pretenties is het misschien wel jammer.
 
*******************************
Over advieswerk wordt gepubliceerd op:
© 2009 Frits Hoorweg
powered by CJ2