archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Een goed excuus zo'n LAW Frits Hoorweg

0602BZ Utrechtpad
Deze zomer hebben wij de laatste stappen gezet op het Utrechtpad. We zijn er een paar jaar mee bezig geweest. Niet voortdurend natuurlijk, af en toe liepen we een etappe.
Het Utrechtpad begint en eindigt in de stad Utrecht, is 163 km lang en voert je eerst naar Wijk bij Duurstede in het zuidoosten, vervolgens via Veenendaal naar Amersfoort en tenslotte langs Maarssen terug naar Utrecht.

Waarom doet een mens zich dat aan: een lange-afstands-wandeling (LAW)? Goede vraag.
Ooit begonnen wij ermee op de manier zoals door de bedenkers ervan, neem ik aan, bedoeld. Zo gingen we bijvoorbeeld ooit in Pieterburen van start, met een rugzak vol en de routebeschrijving onder de arm. We liepen toen in één vakantie naar Nijmegen of daaromtrent. Een volgende vakantie deden we de rest van het Pieterpad. Voor we ’s ochtends op pad gingen belden we een hotel of pension in de volgende pleisterplaats. De adressen en de telefoonnummers waren toentertijd te vinden in een handig boekje dat gemaakt was door enthousiaste Pieterpad-gangers, tegenwoordig staan ze in het routeboekje zelf.

Nu, vele jaren later, doen we het anders: we lopen een stuk van de route en gaan ’s avonds weer naar huis. Dat scheelt aanzienlijk in de hoeveelheid bagage die je mee moet sjouwen en thuis slapen is wel zo prettig, de charme van dorpshotels en pensions slijt rap. Hoewel ze wel garant staan voor ervaringen die je een levenlang bijblijven. Maar goed, dat is een ander verhaal.
Ik heb de indruk dat steeds meer mensen zo’n LAW op deze manier in stukjes opknippen. In de routebeschrijvingen wordt er zelfs nadrukkelijk rekening mee gehouden. Zo staan bijvoorbeeld op de kaartjes bij de tekst, behalve pictogrammen van koffiekopjes (horeca!), gestileerde afbeeldingen van het front van een autobus, ter aanduiding van de bushaltes langs de route.

Maar0602BZ Buspicto waarom zou je een stuk van een LAW lopen en niet gewoon een dagwandeling? Daar zijn ook goede beschrijvingen van en meestal zijn het begin- en eindpunt makkelijker te bereiken.
Misschien is het belangrijkste voordeel wel dat zo’n LAW structuur geeft aan je leven. Keuzeprocessen worden vereenvoudigd.
‘Zullen we morgen gaan wandelen?’
‘Ja. Waar?’
‘Ach, ik weet niet. Laten we maar verder gaan met het Utrechtpad.’
Wat er ook makkelijker door wordt is anderen uitleggen wat je met je vrije tijd doet.
‘Wij hebben zondag een etappe van het Utrechtpad gelopen,’ klinkt heel wat serieuzer dan: ‘Wij hebben gewandeld.’
Daardoor voldoet het ook beter als excuus.
Met: ‘Nee, wij kunnen niet komen, we zijn met het Utrechtpad bezig,’ kom je misschien wel weg. Terwijl : ‘Nee, ik ga dan wandelen,’ nauwelijks serieus zal worden genomen.

Als dat u allemaal niet interesseert weet ik nog één pluspunt van de LAW. Zij brengt je op plekken die je uit jezelf nooit zou hebben uitgekozen. (OK, dat kan ook als een minpuntje worden uitgelegd.) Zo ging onze laatste etappe van Hollandsche Rading naar Maarssen, langs de Tienhovensche Plassen. Een wonderschoon gebied, verrassend genoeg vrijwel zonder horizonvervuiling, en dat in een overigens nogal verstedelijkte omgeving. Als het geen onderdeel van het Utrechtpad was geweest waren we daar waarschijnlijk nooit gekomen.

Wij hebben alweer een nieuwe LAW uitgezocht: het Waterliniepad. Ook dat zal een meerjarenproject worden. Als u me een keer nodig hebt en me niet kan vinden, dan weet u wat ik aan het doen ben.
 
*********************************
Alles over wandelen op www.wandelpad.nl



© 2008 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Een goed excuus zo'n LAW Frits Hoorweg
0602BZ Utrechtpad
Deze zomer hebben wij de laatste stappen gezet op het Utrechtpad. We zijn er een paar jaar mee bezig geweest. Niet voortdurend natuurlijk, af en toe liepen we een etappe.
Het Utrechtpad begint en eindigt in de stad Utrecht, is 163 km lang en voert je eerst naar Wijk bij Duurstede in het zuidoosten, vervolgens via Veenendaal naar Amersfoort en tenslotte langs Maarssen terug naar Utrecht.

Waarom doet een mens zich dat aan: een lange-afstands-wandeling (LAW)? Goede vraag.
Ooit begonnen wij ermee op de manier zoals door de bedenkers ervan, neem ik aan, bedoeld. Zo gingen we bijvoorbeeld ooit in Pieterburen van start, met een rugzak vol en de routebeschrijving onder de arm. We liepen toen in één vakantie naar Nijmegen of daaromtrent. Een volgende vakantie deden we de rest van het Pieterpad. Voor we ’s ochtends op pad gingen belden we een hotel of pension in de volgende pleisterplaats. De adressen en de telefoonnummers waren toentertijd te vinden in een handig boekje dat gemaakt was door enthousiaste Pieterpad-gangers, tegenwoordig staan ze in het routeboekje zelf.

Nu, vele jaren later, doen we het anders: we lopen een stuk van de route en gaan ’s avonds weer naar huis. Dat scheelt aanzienlijk in de hoeveelheid bagage die je mee moet sjouwen en thuis slapen is wel zo prettig, de charme van dorpshotels en pensions slijt rap. Hoewel ze wel garant staan voor ervaringen die je een levenlang bijblijven. Maar goed, dat is een ander verhaal.
Ik heb de indruk dat steeds meer mensen zo’n LAW op deze manier in stukjes opknippen. In de routebeschrijvingen wordt er zelfs nadrukkelijk rekening mee gehouden. Zo staan bijvoorbeeld op de kaartjes bij de tekst, behalve pictogrammen van koffiekopjes (horeca!), gestileerde afbeeldingen van het front van een autobus, ter aanduiding van de bushaltes langs de route.

Maar0602BZ Buspicto waarom zou je een stuk van een LAW lopen en niet gewoon een dagwandeling? Daar zijn ook goede beschrijvingen van en meestal zijn het begin- en eindpunt makkelijker te bereiken.
Misschien is het belangrijkste voordeel wel dat zo’n LAW structuur geeft aan je leven. Keuzeprocessen worden vereenvoudigd.
‘Zullen we morgen gaan wandelen?’
‘Ja. Waar?’
‘Ach, ik weet niet. Laten we maar verder gaan met het Utrechtpad.’
Wat er ook makkelijker door wordt is anderen uitleggen wat je met je vrije tijd doet.
‘Wij hebben zondag een etappe van het Utrechtpad gelopen,’ klinkt heel wat serieuzer dan: ‘Wij hebben gewandeld.’
Daardoor voldoet het ook beter als excuus.
Met: ‘Nee, wij kunnen niet komen, we zijn met het Utrechtpad bezig,’ kom je misschien wel weg. Terwijl : ‘Nee, ik ga dan wandelen,’ nauwelijks serieus zal worden genomen.

Als dat u allemaal niet interesseert weet ik nog één pluspunt van de LAW. Zij brengt je op plekken die je uit jezelf nooit zou hebben uitgekozen. (OK, dat kan ook als een minpuntje worden uitgelegd.) Zo ging onze laatste etappe van Hollandsche Rading naar Maarssen, langs de Tienhovensche Plassen. Een wonderschoon gebied, verrassend genoeg vrijwel zonder horizonvervuiling, en dat in een overigens nogal verstedelijkte omgeving. Als het geen onderdeel van het Utrechtpad was geweest waren we daar waarschijnlijk nooit gekomen.

Wij hebben alweer een nieuwe LAW uitgezocht: het Waterliniepad. Ook dat zal een meerjarenproject worden. Als u me een keer nodig hebt en me niet kan vinden, dan weet u wat ik aan het doen ben.
 
*********************************
Alles over wandelen op www.wandelpad.nl

© 2008 Frits Hoorweg
powered by CJ2