archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Moeilijke voeten, nog een vrouwenkwaal Katharina Kouwenhoven

0510BZ Voeten
Lang heb ik gedacht dat het essentiële verschil tussen mannen en vrouwen was dat vrouwen menstrueerden, waardoor ze maandelijks een week zijn uitgeschakeld ten gevolge van: niet te stelpen bloedverlies, alles verzengende buikkrampen, kromtrekkende rugpijn en karakterveranderingen; en bovendien dat vrouwen altijd zere voeten hebben. Beide ongenoegens hoorden tot de 'condition humaine' van vrouwen en daar viel weinig aan te doen.

Alle vrouwen menstrueren en hebben daar last van. Sommigen veranderen in die periode in beesten, die hun huisgenoten slaan, anderen worden overmand door somberheid en weer anderen lopen elke maand bloedarmoede op met de bijbehorende vermoeidheidsverschijnselen. Heftige of minder heftige klachten, de menstruatie passeert nooit ongemerkt. Er valt wel iets te doen om de klachten te verminderen, zoals het slikken van de anticonceptiepil, maar die heeft ook bijwerkingen en bovendien verhoogt het gebruik van deze pil de kans op borstkanker en dat risico is voor Nederlandse vrouwen toch al relatief groot.
Voor veel vrouwen is de overgang daarom een zegen. Ook die gaat meestal niet ongemerkt voorbij, maar de problemen van de overgang zijn een eitje vergeleken met die maandelijkse ellende, al kunnen vrouwen behoorlijk zeuren over de menopauze.

Dan nu die zere voeten. Zelf heb ik wat je noemt 'moeilijke voeten' en daarom heb ik lang gedacht, dat zere voeten voor vrouwen een noodzakelijk kwaad waren, waarmee je moest leren leven. Zo waren ze geschapen en daar hielp geen lieve moedertje aan. Integendeel, mijn moedertje had er zelf ook zeer onder te lijden. Zij moest op latere leeftijd haar schoenen open knippen om erop te kunnen lopen!
Er hoorde echter nog een andere conditie bij het vrouw zijn waar mannen geen last van hadden, namelijk het moeten lopen op 'pumps' met naaldhakken. Dat soort schoenen heeft een leest waarin alleen de uitgemergelde voeten van anorexiapatiënten passen, je voeten staan in de 'pump' altijd in een onnatuurlijke stand en je zwikt en zwaait ermee over straat, want het draagvlak is gering. Vanaf het moment dat je ze aantrekt heb je daar zere voeten in. Ik niet alleen, maar iedere vrouw, zou ik denken. Het idee om op platte schoenen te lopen kwam echter niet in je op. Dat deden alleen bejaarden met spataderen en voeten vol knobbels en likdoorns. Dus zodra je de kinderschoenen was ontgroeid, begon het wankelen en het persen van je voeten in veel te nauwe schoenen.
Het was niet eens uit ijdelheid dat ik mijzelf dit aandeed. Hoewel de kuit natuurlijk nergens zo goed uitkomt als boven een schoen met hoge hak. Bovendien werd ik op deze manier ook een paar centimeter groter en dat kon ik als 'kleinduimpje' heel goed gebruiken. Het was vooral echter een sine qua non, het kon niet anders, het lag in de aard der dingen.

Wat ik mij niet realiseerde is, dat van nature 'moeilijke voeten', zoals die van mij - voeten die bijna net zo lang als breed zijn - niet 'makkelijker' worden door deze martelpraktijken. Integendeel, je voeten gaan doorzakken, waardoor ze nog breder worden en je voorvoeten in je schoenen gaan branden en je krijgt, als je daar aanleg voor hebt, aan de binnenkant van je voeten vlak bij je grote teen knobbels van kraakbeen, die als ze afgekneld worden helse pijnen veroorzaken. Dat was de reden waarom mijn moeder haar schoenen open moest knippen en ik had daar dus aanleg voor.
Nu had ik niet alleen een voetprobleem, met alle pijnlijke narigheid van dien, maar ook een enkelprobleem. Als ik niet op naaldhakken liep, zwikte ik daar ook regelmatig doorheen, met als gevolg dat ik nogal eens van straat opgeraapt moest worden. Weer een paar open knieën en kapotte handen. Je leert daardoor echter wel heel goed vallen; gebroken heb ik nooit iets en eigenlijk heb ik er nooit meer dan schaafwonden en een paar gekneusde ribben aan overgehouden.
Gelukkig voor mij raakte de 'pump' met de naaldhak op een goed moment uit de mode, zo zeer dat hij bijna nergens meer te krijgen was en kwam de stevige hoge hak in zwang. Maar hoge hakken, van wat voor aard dan ook, het ging op een bepaald moment niet meer. Ik kreeg nu ook last van een van mijn knieën. Ik besloot het ook eens op platte schoenen te proberen, die inmiddels in soorten en maten werden aangeboden, hoewel ik wel probeerde de echte schoenen voor 'moeilijke voeten' te vermijden.

Wie echter zijn hele leven op hakken heeft gelopen, kan niet zomaar overgaan op platte schoenen. De achillespees is namelijk verkort door dat op je tenen lopen en die wordt op platte schoenen opeens vervaarlijk opgerekt. De eerste weken op platte schoenen heb je dus weer helse pijnen, totdat die pezen weer in vorm zijn. Platte schoenen zijn echter niet per definitie comfortabeler dan schoenen met hoge hakken. Het hangt helemaal van de leest af en de confectieschoen, zeker als hij van Italiaanse origine is, is gemaakt voor uitgesproken smalle voeten. Hoe duurder de schoenen, hoe ongemakkelijker, lijkt het wel. Dat komt omdat confectiematen wel variëren in lengte, maar niet in breedte, onbegrijpelijk genoeg. Het blijft moeilijk om met 'moeilijke voeten' passende schoenen te vinden en bij de aanschaf is er steeds sprake van een onoplosbaar dilemma: neem ik de schoenen die wel passen, maar op dit moment nog knellen of neem ik een maat groter met het risico dat ik er binnenkort uit slip. Met andere woorden, kan ik die schoenen 'uitlopen' en kunnen ze 'opgespannen' worden of blijven ze immer knellen c.q. blijft die grotere maat met een dikkere sok lang genoeg op zijn plaats zitten. Meestal kies ik voor uitlopen en oprekken, want een grotere maat betekent een grotere voet en dat maakt al snel een Katrien Duck-achtige indruk. Helaas blijkt het volstrekt onvoorspelbaar of schoenen uiteindelijk bereid zijn mee te geven en zich naar je voet te voegen. Een miskoop is dus altijd ingecalculeerd. Hoge hakken of plat, dat maakt eigenlijk niet uit. Het blijft tobben. Het was daarom een zegen toen er schoenen van elastisch materiaal op de markt kwamen Ik heb daar niet alleen een grote voorraad van, ik heb ook altijd een paar elastische schoenen bij me. Voor noodgevallen.
 
*****************************
Katinka de Roode schrijft en tekent.


© 2008 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Moeilijke voeten, nog een vrouwenkwaal Katharina Kouwenhoven
0510BZ Voeten
Lang heb ik gedacht dat het essentiële verschil tussen mannen en vrouwen was dat vrouwen menstrueerden, waardoor ze maandelijks een week zijn uitgeschakeld ten gevolge van: niet te stelpen bloedverlies, alles verzengende buikkrampen, kromtrekkende rugpijn en karakterveranderingen; en bovendien dat vrouwen altijd zere voeten hebben. Beide ongenoegens hoorden tot de 'condition humaine' van vrouwen en daar viel weinig aan te doen.

Alle vrouwen menstrueren en hebben daar last van. Sommigen veranderen in die periode in beesten, die hun huisgenoten slaan, anderen worden overmand door somberheid en weer anderen lopen elke maand bloedarmoede op met de bijbehorende vermoeidheidsverschijnselen. Heftige of minder heftige klachten, de menstruatie passeert nooit ongemerkt. Er valt wel iets te doen om de klachten te verminderen, zoals het slikken van de anticonceptiepil, maar die heeft ook bijwerkingen en bovendien verhoogt het gebruik van deze pil de kans op borstkanker en dat risico is voor Nederlandse vrouwen toch al relatief groot.
Voor veel vrouwen is de overgang daarom een zegen. Ook die gaat meestal niet ongemerkt voorbij, maar de problemen van de overgang zijn een eitje vergeleken met die maandelijkse ellende, al kunnen vrouwen behoorlijk zeuren over de menopauze.

Dan nu die zere voeten. Zelf heb ik wat je noemt 'moeilijke voeten' en daarom heb ik lang gedacht, dat zere voeten voor vrouwen een noodzakelijk kwaad waren, waarmee je moest leren leven. Zo waren ze geschapen en daar hielp geen lieve moedertje aan. Integendeel, mijn moedertje had er zelf ook zeer onder te lijden. Zij moest op latere leeftijd haar schoenen open knippen om erop te kunnen lopen!
Er hoorde echter nog een andere conditie bij het vrouw zijn waar mannen geen last van hadden, namelijk het moeten lopen op 'pumps' met naaldhakken. Dat soort schoenen heeft een leest waarin alleen de uitgemergelde voeten van anorexiapatiënten passen, je voeten staan in de 'pump' altijd in een onnatuurlijke stand en je zwikt en zwaait ermee over straat, want het draagvlak is gering. Vanaf het moment dat je ze aantrekt heb je daar zere voeten in. Ik niet alleen, maar iedere vrouw, zou ik denken. Het idee om op platte schoenen te lopen kwam echter niet in je op. Dat deden alleen bejaarden met spataderen en voeten vol knobbels en likdoorns. Dus zodra je de kinderschoenen was ontgroeid, begon het wankelen en het persen van je voeten in veel te nauwe schoenen.
Het was niet eens uit ijdelheid dat ik mijzelf dit aandeed. Hoewel de kuit natuurlijk nergens zo goed uitkomt als boven een schoen met hoge hak. Bovendien werd ik op deze manier ook een paar centimeter groter en dat kon ik als 'kleinduimpje' heel goed gebruiken. Het was vooral echter een sine qua non, het kon niet anders, het lag in de aard der dingen.

Wat ik mij niet realiseerde is, dat van nature 'moeilijke voeten', zoals die van mij - voeten die bijna net zo lang als breed zijn - niet 'makkelijker' worden door deze martelpraktijken. Integendeel, je voeten gaan doorzakken, waardoor ze nog breder worden en je voorvoeten in je schoenen gaan branden en je krijgt, als je daar aanleg voor hebt, aan de binnenkant van je voeten vlak bij je grote teen knobbels van kraakbeen, die als ze afgekneld worden helse pijnen veroorzaken. Dat was de reden waarom mijn moeder haar schoenen open moest knippen en ik had daar dus aanleg voor.
Nu had ik niet alleen een voetprobleem, met alle pijnlijke narigheid van dien, maar ook een enkelprobleem. Als ik niet op naaldhakken liep, zwikte ik daar ook regelmatig doorheen, met als gevolg dat ik nogal eens van straat opgeraapt moest worden. Weer een paar open knieën en kapotte handen. Je leert daardoor echter wel heel goed vallen; gebroken heb ik nooit iets en eigenlijk heb ik er nooit meer dan schaafwonden en een paar gekneusde ribben aan overgehouden.
Gelukkig voor mij raakte de 'pump' met de naaldhak op een goed moment uit de mode, zo zeer dat hij bijna nergens meer te krijgen was en kwam de stevige hoge hak in zwang. Maar hoge hakken, van wat voor aard dan ook, het ging op een bepaald moment niet meer. Ik kreeg nu ook last van een van mijn knieën. Ik besloot het ook eens op platte schoenen te proberen, die inmiddels in soorten en maten werden aangeboden, hoewel ik wel probeerde de echte schoenen voor 'moeilijke voeten' te vermijden.

Wie echter zijn hele leven op hakken heeft gelopen, kan niet zomaar overgaan op platte schoenen. De achillespees is namelijk verkort door dat op je tenen lopen en die wordt op platte schoenen opeens vervaarlijk opgerekt. De eerste weken op platte schoenen heb je dus weer helse pijnen, totdat die pezen weer in vorm zijn. Platte schoenen zijn echter niet per definitie comfortabeler dan schoenen met hoge hakken. Het hangt helemaal van de leest af en de confectieschoen, zeker als hij van Italiaanse origine is, is gemaakt voor uitgesproken smalle voeten. Hoe duurder de schoenen, hoe ongemakkelijker, lijkt het wel. Dat komt omdat confectiematen wel variëren in lengte, maar niet in breedte, onbegrijpelijk genoeg. Het blijft moeilijk om met 'moeilijke voeten' passende schoenen te vinden en bij de aanschaf is er steeds sprake van een onoplosbaar dilemma: neem ik de schoenen die wel passen, maar op dit moment nog knellen of neem ik een maat groter met het risico dat ik er binnenkort uit slip. Met andere woorden, kan ik die schoenen 'uitlopen' en kunnen ze 'opgespannen' worden of blijven ze immer knellen c.q. blijft die grotere maat met een dikkere sok lang genoeg op zijn plaats zitten. Meestal kies ik voor uitlopen en oprekken, want een grotere maat betekent een grotere voet en dat maakt al snel een Katrien Duck-achtige indruk. Helaas blijkt het volstrekt onvoorspelbaar of schoenen uiteindelijk bereid zijn mee te geven en zich naar je voet te voegen. Een miskoop is dus altijd ingecalculeerd. Hoge hakken of plat, dat maakt eigenlijk niet uit. Het blijft tobben. Het was daarom een zegen toen er schoenen van elastisch materiaal op de markt kwamen Ik heb daar niet alleen een grote voorraad van, ik heb ook altijd een paar elastische schoenen bij me. Voor noodgevallen.
 
*****************************
Katinka de Roode schrijft en tekent.
© 2008 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2