archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Geef mij maar Harris Tweed Frits Hoorweg

0503 harris
Eindelijk kan ik m’n Harris Tweed jasjes weer aan. De zomer is mooi, maar de herfst en de winter hebben ook hun pluspunten, en dan heb ik het niet in de eerste plaats over verkleurende bladeren of de feestdagen. Wel over het genoegen om de kou te trotseren in een jasje dat de meeste anderen aanzien voor niet meer dan een colbert. Voor een echte wandeltocht heb ik andere dingen in de kast hangen, maar om gewoon van A naar B te lopen (en dat doe ik veel vaker) is er geen betere dracht denkbaar dan een tweed jasje.
Een paar weken geleden dacht ik dat het al zover was. Na enkele dagen schoot de temperatuur echter weer omhoog en dan is het al gauw te warm voor iets dat gegarandeerd voor 100% van wol is gemaakt. Jammer, want zo’n jasje zit niet alleen lekker (bij de juiste temperatuur) maar is ook mooi. Althans in mijn ogen, ik weet natuurlijk wel dat er hordes mensen zijn die het maar niks vinden.

M’n eerste jasje kocht ik 15 jaar geleden in Ierland, bij zo’n kledingzaak die middenin het niets staat. In Engeland en in Schotland kom je ook regelmatig van dergelijke losstaande winkels tegen. Ze verkopen er vooral dikke sokken, shawls, petten, truien, vesten, jassen van een bepaald soort; buitenkleding zal ik maar zeggen. En Harris Tweed jasjes dus, hoewel wat ik daar in Ierland kocht eigenlijk Donegal Tweed was, maar in dit verband is dat een onbetekenend detail.
In de loop der jaren zijn er nog drie tweed jasjes bij gekomen. Ik heb besloten het daarbij te laten, want ja, ze slijten nauwelijks en vier jasjes is eigenlijk wel genoeg. Het valt nu al niet mee om ze allemaal ‘aan hun trekken te laten komen’.

De ideale temperatuur om tweed te dragen is zo’n 10° C. De rest van Nederland worstelt zich dan een paar keer per dag in een regenjas terwijl de drager van een tweed jasje kan volstaan met het nonchalant aanschieten daarvan. Binnen is het meestal te warm om het jasje aan te houden, dat is in sommige kringen een nadeel, maar die kringen kun je ook om andere reden beter mijden. Het jasje kan prima over de rugleuning van de stoel worden gehangen. Men weet daardoor dat je ‘gekleed’ bent, terwijl je toch lekker in hemdsmouwen zit.
Wanneer je geen stropdas om hebt en je boord los, kan het buiten wat koud aan de nek zijn. Voor die eventualiteit moet een shawl worden meegenomen. Liefst zo een die slordig kan worden omgeknoopt, dat staat vlot. Pas op, niet alle shawls lenen zich daarvoor, de knoop wordt al gauw te dik en dan zie je er allesbehalve vlot uit.

Ook als het iets kouder wordt kan het jasje nog goed gedragen worden. Dan is een spencer, zo’n0503BZ wainwright trui zonder mouwen, de ideale aanvulling. Die komt ‘s winters ook binnen goed van pas. Duikt de temperatuur nog iets verder naar beneden dan kan onder het tweed jasje ook een dunne trui worden gedragen. Tenminste als je er bij de aanschaf rekening mee hebt gehouden dat het nodig kan zijn iets onder het jasje te dragen. Als het echt gaat vriezen moet er helaas een overjas overheen. Maar ja, dan is het zo koud dat het er niet meer toe doet hoe je eruit ziet. Een beetje regen kan het Harris Tweed jasje heel goed aan. Voor als het echt gaat hozen moet je wel iets bij je hebben, een paraplu of een cape.

Ik zat te bladeren in de biografie van de fameuze wandelaar Alfred Wainwright. Daarin kwam ik een oude foto van hem tegen, uit de 50’er jaren. Hij zit op een steen, bovenop een berg in het Lake District, pijp in de mond, stropdas om en ……. met een Harris Tweed jasje aan. Het is net of hij tijdens de lunchpauze even naar buiten is gelopen. Alleen kan dat niet, want zelfs in good old England waren lunchpauzes echt te kort om even zo’n berg te beklimmen. Nee, ik denk dat in die tijd zo’n jasje een heel normale dracht was voor dergelijke activiteiten. Pas later is de idee gegroeid dat je bijzondere kleding nodig hebt. Op een recentere foto (zie hiernaast) heeft Wainwright dan ook een jack aan. Z’n eeuwige pijp is er dan nog steeds en daardoor realiseer ik me dat er een sterk punt van het tweed jasje is dat ik nog niet heb genoemd. Er zitten diepe zakken in die je gerust vol kunt stoppen zonder dat het jasje volledig uit model raakt, zoals bij jasjes van andere stof vaak wel het geval is.

Er is veel te doen over de opwarming van de aarde. Ik had altijd de neiging om daar wat meesmuilend over te doen, maar nu ik tot half november heb moeten wachten met het uit de mottenballen halen van mijn Harris Tweed jasjes begin ik me ook zorgen te maken. Misschien moeten we er inderdaad maar eens iets tegen gaan doen, tegen die opwarming bedoel ik.
Ik heb een idee!
Als we iedereen nu eens gaan verplichten om tweed jasjes te dragen, ook binnen. Dan kan overal de verwarming 2 graden lager worden afgesteld. Dat moet enorm schelen.
Veel naar buiten gaan om te wandelen helpt ook, dan kan de verwarming nog lager.
 
*********************************
Alles over wandelen op www.wandelpad.nl
 
******************************
Wilt u meer weten over hyperventilatie?


© 2007 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Geef mij maar Harris Tweed Frits Hoorweg
0503 harris
Eindelijk kan ik m’n Harris Tweed jasjes weer aan. De zomer is mooi, maar de herfst en de winter hebben ook hun pluspunten, en dan heb ik het niet in de eerste plaats over verkleurende bladeren of de feestdagen. Wel over het genoegen om de kou te trotseren in een jasje dat de meeste anderen aanzien voor niet meer dan een colbert. Voor een echte wandeltocht heb ik andere dingen in de kast hangen, maar om gewoon van A naar B te lopen (en dat doe ik veel vaker) is er geen betere dracht denkbaar dan een tweed jasje.
Een paar weken geleden dacht ik dat het al zover was. Na enkele dagen schoot de temperatuur echter weer omhoog en dan is het al gauw te warm voor iets dat gegarandeerd voor 100% van wol is gemaakt. Jammer, want zo’n jasje zit niet alleen lekker (bij de juiste temperatuur) maar is ook mooi. Althans in mijn ogen, ik weet natuurlijk wel dat er hordes mensen zijn die het maar niks vinden.

M’n eerste jasje kocht ik 15 jaar geleden in Ierland, bij zo’n kledingzaak die middenin het niets staat. In Engeland en in Schotland kom je ook regelmatig van dergelijke losstaande winkels tegen. Ze verkopen er vooral dikke sokken, shawls, petten, truien, vesten, jassen van een bepaald soort; buitenkleding zal ik maar zeggen. En Harris Tweed jasjes dus, hoewel wat ik daar in Ierland kocht eigenlijk Donegal Tweed was, maar in dit verband is dat een onbetekenend detail.
In de loop der jaren zijn er nog drie tweed jasjes bij gekomen. Ik heb besloten het daarbij te laten, want ja, ze slijten nauwelijks en vier jasjes is eigenlijk wel genoeg. Het valt nu al niet mee om ze allemaal ‘aan hun trekken te laten komen’.

De ideale temperatuur om tweed te dragen is zo’n 10° C. De rest van Nederland worstelt zich dan een paar keer per dag in een regenjas terwijl de drager van een tweed jasje kan volstaan met het nonchalant aanschieten daarvan. Binnen is het meestal te warm om het jasje aan te houden, dat is in sommige kringen een nadeel, maar die kringen kun je ook om andere reden beter mijden. Het jasje kan prima over de rugleuning van de stoel worden gehangen. Men weet daardoor dat je ‘gekleed’ bent, terwijl je toch lekker in hemdsmouwen zit.
Wanneer je geen stropdas om hebt en je boord los, kan het buiten wat koud aan de nek zijn. Voor die eventualiteit moet een shawl worden meegenomen. Liefst zo een die slordig kan worden omgeknoopt, dat staat vlot. Pas op, niet alle shawls lenen zich daarvoor, de knoop wordt al gauw te dik en dan zie je er allesbehalve vlot uit.

Ook als het iets kouder wordt kan het jasje nog goed gedragen worden. Dan is een spencer, zo’n0503BZ wainwright trui zonder mouwen, de ideale aanvulling. Die komt ‘s winters ook binnen goed van pas. Duikt de temperatuur nog iets verder naar beneden dan kan onder het tweed jasje ook een dunne trui worden gedragen. Tenminste als je er bij de aanschaf rekening mee hebt gehouden dat het nodig kan zijn iets onder het jasje te dragen. Als het echt gaat vriezen moet er helaas een overjas overheen. Maar ja, dan is het zo koud dat het er niet meer toe doet hoe je eruit ziet. Een beetje regen kan het Harris Tweed jasje heel goed aan. Voor als het echt gaat hozen moet je wel iets bij je hebben, een paraplu of een cape.

Ik zat te bladeren in de biografie van de fameuze wandelaar Alfred Wainwright. Daarin kwam ik een oude foto van hem tegen, uit de 50’er jaren. Hij zit op een steen, bovenop een berg in het Lake District, pijp in de mond, stropdas om en ……. met een Harris Tweed jasje aan. Het is net of hij tijdens de lunchpauze even naar buiten is gelopen. Alleen kan dat niet, want zelfs in good old England waren lunchpauzes echt te kort om even zo’n berg te beklimmen. Nee, ik denk dat in die tijd zo’n jasje een heel normale dracht was voor dergelijke activiteiten. Pas later is de idee gegroeid dat je bijzondere kleding nodig hebt. Op een recentere foto (zie hiernaast) heeft Wainwright dan ook een jack aan. Z’n eeuwige pijp is er dan nog steeds en daardoor realiseer ik me dat er een sterk punt van het tweed jasje is dat ik nog niet heb genoemd. Er zitten diepe zakken in die je gerust vol kunt stoppen zonder dat het jasje volledig uit model raakt, zoals bij jasjes van andere stof vaak wel het geval is.

Er is veel te doen over de opwarming van de aarde. Ik had altijd de neiging om daar wat meesmuilend over te doen, maar nu ik tot half november heb moeten wachten met het uit de mottenballen halen van mijn Harris Tweed jasjes begin ik me ook zorgen te maken. Misschien moeten we er inderdaad maar eens iets tegen gaan doen, tegen die opwarming bedoel ik.
Ik heb een idee!
Als we iedereen nu eens gaan verplichten om tweed jasjes te dragen, ook binnen. Dan kan overal de verwarming 2 graden lager worden afgesteld. Dat moet enorm schelen.
Veel naar buiten gaan om te wandelen helpt ook, dan kan de verwarming nog lager.
 
*********************************
Alles over wandelen op www.wandelpad.nl
 
******************************
Wilt u meer weten over hyperventilatie?
© 2007 Frits Hoorweg
powered by CJ2