archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Guilty food* Maeve van der Steen

2109BZ KerriesausHeimelijke genoegens? Bestaan die nog wel? Ergens begin jaren negentig speelde ik in een korte televisiefilm met het onderwerp: Wat te doen als je erachter komt dat je echtgenoot wel eens naar porno kijkt – toen nog video’s geloof ik. De vrouw in kwestie was wanhopig en wilde scheiden. (Uiteraard speelde ik de buurvrouw die het allemaal nogal luchtig opvatte.) Tegenwoordig weten we dat meer dan de helft van de mannen regelmatig porno kijkt, dat de meeste vrouwen er weinig moeite mee hebben en ook wel eens kijken. Niks heimelijk.

Vreemdgaan, een van de genoegens daarvan is dat het heimelijk gaat. Spannend, niemand weet het, behalve wij tweeën! Nu is polyamorie in de mode, allebei heb je er ook nog een ander, of meerdere anderen bij. Wel voortdurend alles bespreken met elkaar natuurlijk, want het is ‘best ingewikkeld’. En als de een wel een ander heeft en de ander heeft er niemand bij is het toch weer sneu. Naar en niet spannend.

Naar Abba luisteren, dat kon echt niet in artistieke kringen. Nu blèrt iedereen mee met Dancing Queen. Een filmregisseur vertrouwde mij lang geleden toe dat hij Corrie Konings de beste zangeres van Nederland vond. Zoiets vertelde je niet in het openbaar. Inmiddels is ook Corrie salonfähig zoals dat heet.
André Hazes, alleen geliefd bij volkse mensen? Je kan het je bijna niet meer voorstellen. Schlagers ‘mogen’ nu zelfs, kom maar op Heino.
Jam op de pindakaas, jam op de kaas, je gaat je gang maar.

Guilty pleasures, je hoeft je er niet meer guilty over te voelen. Jammer eigenlijk.
We kunnen namelijk niet helemaal zonder snobisme. Je wilt laten zien dat je een goede smaak hebt. Dat je verstand hebt van wat lekker is. Gek genoeg is het juist in de niet zo hoge kringen maar wat belangrijk wat voor kleding je draagt en wat voor drankje je kiest. Toppunt van antisnobisme – dus eigenlijk snobisme – ‘Ik heb er geen verstand van maar ik weet wat lekker is!’. Wat een gelul. Als je weet wat lekker is dan onthoud je dat gewoon en daarna heb je er verstand van, zo eenvoudig is dat.
‘Weet je wat ik lekker vind, een boterham met kaas met suiker eroverheen gestrooid en dan onder de grill’ vertelde mijn vriend laatst, wel gek, maar niet verboden.

Knorr kerriesaus

Dan wordt het nu tijd om te bekennen wat deze culinaire vrouw, die zo graag kreeft eet met een glas onbetaalbare Condrieu erbij, ook wel eens wil. En dan liefst op een dag dat ze een kater heeft (wat bijna nooit meer voorkomt trouwens): Knorr kerriesaus. Over de bloemkool of gekookte andijvie.
Als kind was ik al dol op die kledderige groente bij de Van der Valk restaurants, er stonden dan wel vier van die zilveren bakjes met verschillende groentes op tafel, tussen de bakjes gebakken aardappels en frites. Andijvie met een onduidelijk wit sausje met nootmuskaat eroverheen, heerlijk!
Dan komen we meteen bij de kern van de guilty pleasure: je jeugd. Je wil weer kind zijn en een ijsje eten, nee, drie ijsjes. Dus koop je een beker Ben en Jerry’s en eet die tot op de bodem leeg. Je wil knakworstjes en gehaktballen, ga weg met die entrecote.
Doe mij maar alleen de patat. Met mayonaise natuurlijk.
En dan moet het natuurlijk precies zo smaken als toen je een kind was. Dat lukt helaas niet altijd, sommige producten veranderen, maar het lijkt erop dat de Knorr kerriesaus nog hetzelfde is. Het smaakt een beetje zoet, zoals alle heimelijke genoegens smaken, en helemaal niet naar kerrie.

Laat je gaan vandaag, niemand kijkt en zo ja, what the fuck! Het mag.

Begin met de kerriesaus (pas op, geen ander merk dan Knorr) te bereiden volgens de aanwijzing op de verpakking. Kook een bloemkooltje beetgaar. We gaan dan wel kinderlijk eten maar het moet geen pap worden. Wees zuinig met zout, die prefabproducten zijn zout genoeg. Intussen in de koekenpan of in de oven voorgebakken frites of aardappelschijfjes bakken volgens de gebruiksaanwijzing op het gekozen pak. Ik vind een gewoon gekookt aardappeltje wel zo lekker maar dat is wel weer meer werk. Had je al een saucijsje gebakken? Of doen we er ongegeneerd een opgewarmd knakworstje bij. Of een balletje gehakt uit de supermarkt voor deze ene keer – misschien heeft je slager wel een echt lekkere voor je.
In het geval van die dag met die kater drink ik er een Heineken 0.0 bij, maar een glaasje rode wijn is zoals meestal wel zo lekker.

Enjoy, zoals de Amerikanen tegenwoordig zeggen.

----------

De bloemkool met saus is getekend door Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com




© 2024 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Guilty food* Maeve van der Steen
2109BZ KerriesausHeimelijke genoegens? Bestaan die nog wel? Ergens begin jaren negentig speelde ik in een korte televisiefilm met het onderwerp: Wat te doen als je erachter komt dat je echtgenoot wel eens naar porno kijkt – toen nog video’s geloof ik. De vrouw in kwestie was wanhopig en wilde scheiden. (Uiteraard speelde ik de buurvrouw die het allemaal nogal luchtig opvatte.) Tegenwoordig weten we dat meer dan de helft van de mannen regelmatig porno kijkt, dat de meeste vrouwen er weinig moeite mee hebben en ook wel eens kijken. Niks heimelijk.

Vreemdgaan, een van de genoegens daarvan is dat het heimelijk gaat. Spannend, niemand weet het, behalve wij tweeën! Nu is polyamorie in de mode, allebei heb je er ook nog een ander, of meerdere anderen bij. Wel voortdurend alles bespreken met elkaar natuurlijk, want het is ‘best ingewikkeld’. En als de een wel een ander heeft en de ander heeft er niemand bij is het toch weer sneu. Naar en niet spannend.

Naar Abba luisteren, dat kon echt niet in artistieke kringen. Nu blèrt iedereen mee met Dancing Queen. Een filmregisseur vertrouwde mij lang geleden toe dat hij Corrie Konings de beste zangeres van Nederland vond. Zoiets vertelde je niet in het openbaar. Inmiddels is ook Corrie salonfähig zoals dat heet.
André Hazes, alleen geliefd bij volkse mensen? Je kan het je bijna niet meer voorstellen. Schlagers ‘mogen’ nu zelfs, kom maar op Heino.
Jam op de pindakaas, jam op de kaas, je gaat je gang maar.

Guilty pleasures, je hoeft je er niet meer guilty over te voelen. Jammer eigenlijk.
We kunnen namelijk niet helemaal zonder snobisme. Je wilt laten zien dat je een goede smaak hebt. Dat je verstand hebt van wat lekker is. Gek genoeg is het juist in de niet zo hoge kringen maar wat belangrijk wat voor kleding je draagt en wat voor drankje je kiest. Toppunt van antisnobisme – dus eigenlijk snobisme – ‘Ik heb er geen verstand van maar ik weet wat lekker is!’. Wat een gelul. Als je weet wat lekker is dan onthoud je dat gewoon en daarna heb je er verstand van, zo eenvoudig is dat.
‘Weet je wat ik lekker vind, een boterham met kaas met suiker eroverheen gestrooid en dan onder de grill’ vertelde mijn vriend laatst, wel gek, maar niet verboden.

Knorr kerriesaus

Dan wordt het nu tijd om te bekennen wat deze culinaire vrouw, die zo graag kreeft eet met een glas onbetaalbare Condrieu erbij, ook wel eens wil. En dan liefst op een dag dat ze een kater heeft (wat bijna nooit meer voorkomt trouwens): Knorr kerriesaus. Over de bloemkool of gekookte andijvie.
Als kind was ik al dol op die kledderige groente bij de Van der Valk restaurants, er stonden dan wel vier van die zilveren bakjes met verschillende groentes op tafel, tussen de bakjes gebakken aardappels en frites. Andijvie met een onduidelijk wit sausje met nootmuskaat eroverheen, heerlijk!
Dan komen we meteen bij de kern van de guilty pleasure: je jeugd. Je wil weer kind zijn en een ijsje eten, nee, drie ijsjes. Dus koop je een beker Ben en Jerry’s en eet die tot op de bodem leeg. Je wil knakworstjes en gehaktballen, ga weg met die entrecote.
Doe mij maar alleen de patat. Met mayonaise natuurlijk.
En dan moet het natuurlijk precies zo smaken als toen je een kind was. Dat lukt helaas niet altijd, sommige producten veranderen, maar het lijkt erop dat de Knorr kerriesaus nog hetzelfde is. Het smaakt een beetje zoet, zoals alle heimelijke genoegens smaken, en helemaal niet naar kerrie.

Laat je gaan vandaag, niemand kijkt en zo ja, what the fuck! Het mag.

Begin met de kerriesaus (pas op, geen ander merk dan Knorr) te bereiden volgens de aanwijzing op de verpakking. Kook een bloemkooltje beetgaar. We gaan dan wel kinderlijk eten maar het moet geen pap worden. Wees zuinig met zout, die prefabproducten zijn zout genoeg. Intussen in de koekenpan of in de oven voorgebakken frites of aardappelschijfjes bakken volgens de gebruiksaanwijzing op het gekozen pak. Ik vind een gewoon gekookt aardappeltje wel zo lekker maar dat is wel weer meer werk. Had je al een saucijsje gebakken? Of doen we er ongegeneerd een opgewarmd knakworstje bij. Of een balletje gehakt uit de supermarkt voor deze ene keer – misschien heeft je slager wel een echt lekkere voor je.
In het geval van die dag met die kater drink ik er een Heineken 0.0 bij, maar een glaasje rode wijn is zoals meestal wel zo lekker.

Enjoy, zoals de Amerikanen tegenwoordig zeggen.

----------

De bloemkool met saus is getekend door Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com


© 2024 Maeve van der Steen
powered by CJ2