archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Geen zin?! Maeve van der Steen

1809BZ Geen zin‘Nou, dan maak je maar zin’ schreef Linda de Mol in een artikel in haar eigen LINDA. en nu is ‘Dan maak je maar zin’ zelfs de titel van een bundel artikelen uit die LINDA., geschreven door mensen als Saskia Noort, Corine Koole, Jan Heemskerk, Roos Slikker en vele anderen.
Deze opmerking werd haar jaren later nog nagedragen en schrijvende dames schamen zich er nu voor ooit zoiets gedacht of gezegd te hebben. Even voor de goede orde, het gaat over seks natuurlijk. En allerlei andere kwesties betreffende relaties.
Tegenwoordig moeten we allemaal autonoom zijn en over een eigen willetje beschikken, ook als je vrouw bent. Wat zeg ik? Vooral als je vrouw bent! Geen zin, heeft de ander pech gehad.

Klinkt redelijk. Maar ik heb nooit zin om gymnastiekoefeningen te doen en als ik lekker in het zonnetje lig heb ik helemaal geen zin om de zee in te gaan. Terwijl in zee zwemmen toch een van de fijnste dingen ter wereld is. Ook heb ik nooit zin om de dop op de fles wijn te doen om vervolgens een glaasje Spa te drinken. Ik heb zelden zin om: nee dank je te zeggen tegen iemand die me een stuk taart aanbiedt.
Eerlijk gezegd heb ik ’s ochtend helemaal geen zin om op te staan en s ‘avonds, opgekruld op de bank heb ik bijzonder weinig zin om mijn make-up eraf te halen, mijn tanden te poetsen en – na alle lichten gedoofd te hebben en god mag weten hoeveel andere handelingen te hebben gedaan voordat ik erin kan gaan liggen, naar bed te gaan. Ik heb ook nooit zin om de dokter te bellen als ik ergens last van heb, laat staan een vervelend onderzoek te ondergaan. Pfff, als ik aan alle keren dat ik ergens geen zin in had zou toegeven, zou ik allang dood zijn geweest.

Ik heb wel altijd zin om te eten maar soms, heel soms, totaal geen zin om te koken.
Gek genoeg zorgt de lockdown ervoor dat ik nog minder gedisciplineerd ben dan normaal, met alles eigenlijk. Dat in combinatie met de situatie dat je niet naar een restaurant kan (oh wat verlang ik ernaar een menukaart te bestuderen en intussen een glas champagne te bestellen) maakt het leven voor mij vrij zinloos. Want waartoe mij ook de zin ontbreekt is eten bestellen.

Helaas heb ik daar een paar teleurstellende ervaringen mee gehad, van het verkeerde ontvangen – een pizza bezaaid met maïskorrels, ik wist niet dat het bestond en had het zeker niet besteld – tot helemaal niets ontvangen (de bestelling was op magische wijze weer verwijderd en het geld teruggestort). Of pas na drie keer wanhopig bellen (Thuisbezorgd.nl lag plat) om tien uur ’s avonds het bestelde ontvangen, de cateraar was ten einde raad zelf uiteindelijk op de fiets gestapt.
Dat hadden wij weer, ik heb zulk soort verhalen nooit van andere mensen gehoord.
Terwijl je gaat watertanden als je het wekelijkse rubriekje Op schoot in Het Parool leest over de verrukkingen die je allemaal kan laten bezorgen. Dus het bestellen gaat zeker in de herkansing.

Intussen maken we maar zin en gaan toch aan de slag, iets simpels dan maar, terwijl ik eigenlijk enorme zin heb in cannelloni gevuld met ricotta en spinazie … of mosselen in het groen, mmm met zuring en kervel. Volgende keer, nu geen zin in al die handelingen.

Eten halen doe ik dan wel af en toe en toen ik laatst weer eens bij mijn favoriete Surinamer was had ik ineens trek in Moksi Meti – meestal neem ik een roti of een overheerlijke soto met knapperige taugé. Moksi Meti betekent gemengd vlees (mixed meat) en vooral die spekachtige stukjes varkensvlees zijn niet te versmaden. Was het restaurant ineens halal geworden!
Niks geen varkensvlees. Tegenvaller, want het is verder een bijzonder goede tent.

Dan gaan we maar Aziatische speklapjes maken, heerlijk met mihoen en gebakken paksoi.

Per persoon een speklapje marineren in een mengsel van wat zoete sojasaus, Japanse sojasaus, azijn, een beetje zonnebloemolie, een fijngesneden pepertje en dunne plakjes knoflook. Het vlees hoeft niet te baden in de marinade, het moet een dun laagje zijn. Een à anderhalf uur ongeveer.

Een scheutje zonnebloemolie in de koekenpan warm maar niet al te heet laten worden.
De speklapjes, waar het meeste van de marinade nu ingetrokken is, zachtjes laten bakken.
De zoete sojasaus zal ervoor zorgen dat het gauw een beetje aanbrandt, zo heel erg is dat niet, maar hou de boel in de gaten en zorg dat het vuur laag blijft. De knoflook er wel uithalen als die te donker dreigt te worden, of helemaal niet meebakken.
Na ongeveer drie kwartier of iets minder zijn de lapjes gaar en knapperig en is veel vet eruit gedropen. Eet erbij wat je lekker vindt, er kunnen ook aardappels en Hollandse groenten bij, maar voornoemde mihoen en paksoi zijn fijn.

En wie wel zin heeft om iets ingewikkelds maar razend lekkers te maken, zoals cannelloni gevuld met ricotta en spinazie: kijk naar dit filmpje. Als je zin hebt in nog meer handelingen maak je er ook nog tomatensaus bij, recepten volop.

https://ricette.giallozafferano.it/Cannelloni-ricotta-e-spinaci.html

-------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2021 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Geen zin?! Maeve van der Steen
1809BZ Geen zin‘Nou, dan maak je maar zin’ schreef Linda de Mol in een artikel in haar eigen LINDA. en nu is ‘Dan maak je maar zin’ zelfs de titel van een bundel artikelen uit die LINDA., geschreven door mensen als Saskia Noort, Corine Koole, Jan Heemskerk, Roos Slikker en vele anderen.
Deze opmerking werd haar jaren later nog nagedragen en schrijvende dames schamen zich er nu voor ooit zoiets gedacht of gezegd te hebben. Even voor de goede orde, het gaat over seks natuurlijk. En allerlei andere kwesties betreffende relaties.
Tegenwoordig moeten we allemaal autonoom zijn en over een eigen willetje beschikken, ook als je vrouw bent. Wat zeg ik? Vooral als je vrouw bent! Geen zin, heeft de ander pech gehad.

Klinkt redelijk. Maar ik heb nooit zin om gymnastiekoefeningen te doen en als ik lekker in het zonnetje lig heb ik helemaal geen zin om de zee in te gaan. Terwijl in zee zwemmen toch een van de fijnste dingen ter wereld is. Ook heb ik nooit zin om de dop op de fles wijn te doen om vervolgens een glaasje Spa te drinken. Ik heb zelden zin om: nee dank je te zeggen tegen iemand die me een stuk taart aanbiedt.
Eerlijk gezegd heb ik ’s ochtend helemaal geen zin om op te staan en s ‘avonds, opgekruld op de bank heb ik bijzonder weinig zin om mijn make-up eraf te halen, mijn tanden te poetsen en – na alle lichten gedoofd te hebben en god mag weten hoeveel andere handelingen te hebben gedaan voordat ik erin kan gaan liggen, naar bed te gaan. Ik heb ook nooit zin om de dokter te bellen als ik ergens last van heb, laat staan een vervelend onderzoek te ondergaan. Pfff, als ik aan alle keren dat ik ergens geen zin in had zou toegeven, zou ik allang dood zijn geweest.

Ik heb wel altijd zin om te eten maar soms, heel soms, totaal geen zin om te koken.
Gek genoeg zorgt de lockdown ervoor dat ik nog minder gedisciplineerd ben dan normaal, met alles eigenlijk. Dat in combinatie met de situatie dat je niet naar een restaurant kan (oh wat verlang ik ernaar een menukaart te bestuderen en intussen een glas champagne te bestellen) maakt het leven voor mij vrij zinloos. Want waartoe mij ook de zin ontbreekt is eten bestellen.

Helaas heb ik daar een paar teleurstellende ervaringen mee gehad, van het verkeerde ontvangen – een pizza bezaaid met maïskorrels, ik wist niet dat het bestond en had het zeker niet besteld – tot helemaal niets ontvangen (de bestelling was op magische wijze weer verwijderd en het geld teruggestort). Of pas na drie keer wanhopig bellen (Thuisbezorgd.nl lag plat) om tien uur ’s avonds het bestelde ontvangen, de cateraar was ten einde raad zelf uiteindelijk op de fiets gestapt.
Dat hadden wij weer, ik heb zulk soort verhalen nooit van andere mensen gehoord.
Terwijl je gaat watertanden als je het wekelijkse rubriekje Op schoot in Het Parool leest over de verrukkingen die je allemaal kan laten bezorgen. Dus het bestellen gaat zeker in de herkansing.

Intussen maken we maar zin en gaan toch aan de slag, iets simpels dan maar, terwijl ik eigenlijk enorme zin heb in cannelloni gevuld met ricotta en spinazie … of mosselen in het groen, mmm met zuring en kervel. Volgende keer, nu geen zin in al die handelingen.

Eten halen doe ik dan wel af en toe en toen ik laatst weer eens bij mijn favoriete Surinamer was had ik ineens trek in Moksi Meti – meestal neem ik een roti of een overheerlijke soto met knapperige taugé. Moksi Meti betekent gemengd vlees (mixed meat) en vooral die spekachtige stukjes varkensvlees zijn niet te versmaden. Was het restaurant ineens halal geworden!
Niks geen varkensvlees. Tegenvaller, want het is verder een bijzonder goede tent.

Dan gaan we maar Aziatische speklapjes maken, heerlijk met mihoen en gebakken paksoi.

Per persoon een speklapje marineren in een mengsel van wat zoete sojasaus, Japanse sojasaus, azijn, een beetje zonnebloemolie, een fijngesneden pepertje en dunne plakjes knoflook. Het vlees hoeft niet te baden in de marinade, het moet een dun laagje zijn. Een à anderhalf uur ongeveer.

Een scheutje zonnebloemolie in de koekenpan warm maar niet al te heet laten worden.
De speklapjes, waar het meeste van de marinade nu ingetrokken is, zachtjes laten bakken.
De zoete sojasaus zal ervoor zorgen dat het gauw een beetje aanbrandt, zo heel erg is dat niet, maar hou de boel in de gaten en zorg dat het vuur laag blijft. De knoflook er wel uithalen als die te donker dreigt te worden, of helemaal niet meebakken.
Na ongeveer drie kwartier of iets minder zijn de lapjes gaar en knapperig en is veel vet eruit gedropen. Eet erbij wat je lekker vindt, er kunnen ook aardappels en Hollandse groenten bij, maar voornoemde mihoen en paksoi zijn fijn.

En wie wel zin heeft om iets ingewikkelds maar razend lekkers te maken, zoals cannelloni gevuld met ricotta en spinazie: kijk naar dit filmpje. Als je zin hebt in nog meer handelingen maak je er ook nog tomatensaus bij, recepten volop.

https://ricette.giallozafferano.it/Cannelloni-ricotta-e-spinaci.html

-------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2021 Maeve van der Steen
powered by CJ2