archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Retrospectief Maeve van der Steen

1806BZ Zalm etcEen nieuw jaar en dus wat mij betreft tijd om eens terug te kijken op de honderden stukjes die ik heb geschreven. Misschien ook wat foutjes corrigeren?
Allereerst valt me op dat de meeste trends die ik heb beschreven nog steeds trending zijn. Zoals het ongelofelijk ingewikkeld en gevarieerd opmaken van een bordje, waar ze in restaurants nu al jaren een handje van hebben, kleurrijk en smaakvol, maar too much. Pompoen is ook een blijvertje terwijl het een modegril leek, zo lekker is het nu ook weer niet. Bij Masterchef is het nog steeds zalm, lamsvlees en beef wat de klok slaat, zelden komt er een plakje kalfstong of gebakken niertjes op het ambitieuze bordje terecht.

Vrij nieuw is kimchi, Koreaans ingemaakt zuur. Enorm ingewikkeld om te maken dus niet aan mij besteed. Heb ik nog niet over geschreven. Helaas ben ik in de loop der jaren wat minder avontuurlijk geworden in de keuken. Iets nieuws proberen, graag, zet het voor mijn neus en ik eet het op. Dus dat ga ik wel eens proeven in een Koreaans restaurant. Ik verheug me erop weer uit eten te gaan.

Terug naar wat al lang in de mode is en nog steeds hot en happening. De avocado. Er is zelfs The Avocado Show, stel je voor, een tentje dat zich een show noemt omdat het zulke schattige roze bankjes heeft waar de meisjes met hun identieke lange haren zo graag hun insta-fotootjes op maken. De eerste was bij mij om de hoek en ik wou er graag heen, maar er stond een lange rij (voordat we gewend waren aan overal in de rij te staan) dus dankjewel. Later las ik dat ze niet eens bijzondere avocadogerechten hebben maar gewoon: broodje met Caesar salade met avocado, BLT met avocado en ‘Salamango’ die eigenlijk een Poké Bowl is. Die is er trouwens pas een paar jaar, de Hawaïaanse Poké Bowl. Een soort sushi maar dan in een kom. Ziet er uitnodigend uit, maar is wel koud, dus meer iets voor de lunch.

De quinoa heeft doorgezet, zij het niet op grote schaal, en sinds ik erachter ben dat ik het alleen lekker vind met heel veel kruidigs erdoorheen, heb ik het niet meer in huis. Er is inmiddels nog steeds niemand die het als kienwa uitspreekt.
Ottolenghi gaat maar door met zijn boeken en ik vind het bewonderenswaardig dat mensen zijn recepten bereiden. Ik heb eens bij een enthousiaste kookster mogen genieten van zijn betoverende rijstschotel en een lamsbout om van te dromen, maar heb zelf nog steeds nooit zijn Snijbietkoekjes met zuringsaus gemaakt. Gaat een keer gebeuren.
Op zich al een wonder dat kookboeken nog steeds als een idioot verkocht worden, terwijl je alles wat je wil kan vinden op internet. Een boek blijkt toch iets fijns te zijn om door te bladeren en je watertandend door te laten inspireren. Spannend om te proberen de foto’s tot leven te brengen in je eigen keuken!

Grappig om terug te lezen dat tegenwoordig, naast de trend van rauw en zeer kort gekookt voedsel, ook erg lang gekookte sperziebonen mode is – ik heb het nooit geprobeerd. Sommige stukjes en dus recepten was ik bijna vergeten. Tijd om weer eens Marokkaanse spinazie te maken. Of Coq au Vin, er staat een simpele en uitgebreide versie van mijn hand. Ook een echte doublure, tweemaal de spruitjesmousse, het schaamrood staat mij op de kaken.
Toch ben ik trots op al mijn bijdragen. Als je een bos andijvie hebt liggen en denkt, wat gaan we daar eens mee doen, tik dan onverwijld rechtsboven in archief andijvie in en kijk wat er gebeurt. Gegarandeerd dat je iets lekkers tegenkomt, om te eten of te lezen.

Vandaag het geheim van het recept dat ik nooit terugvond van de rubriek Fratello en Sorella in Vrij Nederland, jaren geleden. Broer en zus hebben wel degelijk nu een website, maar ik heb de linzen met ansjovis daar ook niet gezien.
Niet getreurd, heb gewoon gemaakt wat ik me herinnerde: gehakt uitje, worteltje, teen knoflook en een pepertje fruiten in een beetje olie en dan het magische ingrediënt, een paar ansjovissen met aanhangende olie erbij.
Roeren en de linzen (groene, bruine of zwarte, geen rode) en water met een snufje zout erbij. Eetlepel tomatenpuree uit de tube erdoor roeren. Gaar laten worden. Of gebruik een blik linzen, dan hoeft het alleen door te warmen, zonder zout in dit geval.

Lees er meer over: https://fratello-sorella.nl/tag/linzen/

Maar vergeet vooral niet mijn recepten te raadplegen: trendy en ouderwets, klassiek en modern, pretentieus en uit de losse pols, voor elk wat wils. Raadpleeg het archief!

Buon appetito!

--------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven


© 2021 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Retrospectief Maeve van der Steen
1806BZ Zalm etcEen nieuw jaar en dus wat mij betreft tijd om eens terug te kijken op de honderden stukjes die ik heb geschreven. Misschien ook wat foutjes corrigeren?
Allereerst valt me op dat de meeste trends die ik heb beschreven nog steeds trending zijn. Zoals het ongelofelijk ingewikkeld en gevarieerd opmaken van een bordje, waar ze in restaurants nu al jaren een handje van hebben, kleurrijk en smaakvol, maar too much. Pompoen is ook een blijvertje terwijl het een modegril leek, zo lekker is het nu ook weer niet. Bij Masterchef is het nog steeds zalm, lamsvlees en beef wat de klok slaat, zelden komt er een plakje kalfstong of gebakken niertjes op het ambitieuze bordje terecht.

Vrij nieuw is kimchi, Koreaans ingemaakt zuur. Enorm ingewikkeld om te maken dus niet aan mij besteed. Heb ik nog niet over geschreven. Helaas ben ik in de loop der jaren wat minder avontuurlijk geworden in de keuken. Iets nieuws proberen, graag, zet het voor mijn neus en ik eet het op. Dus dat ga ik wel eens proeven in een Koreaans restaurant. Ik verheug me erop weer uit eten te gaan.

Terug naar wat al lang in de mode is en nog steeds hot en happening. De avocado. Er is zelfs The Avocado Show, stel je voor, een tentje dat zich een show noemt omdat het zulke schattige roze bankjes heeft waar de meisjes met hun identieke lange haren zo graag hun insta-fotootjes op maken. De eerste was bij mij om de hoek en ik wou er graag heen, maar er stond een lange rij (voordat we gewend waren aan overal in de rij te staan) dus dankjewel. Later las ik dat ze niet eens bijzondere avocadogerechten hebben maar gewoon: broodje met Caesar salade met avocado, BLT met avocado en ‘Salamango’ die eigenlijk een Poké Bowl is. Die is er trouwens pas een paar jaar, de Hawaïaanse Poké Bowl. Een soort sushi maar dan in een kom. Ziet er uitnodigend uit, maar is wel koud, dus meer iets voor de lunch.

De quinoa heeft doorgezet, zij het niet op grote schaal, en sinds ik erachter ben dat ik het alleen lekker vind met heel veel kruidigs erdoorheen, heb ik het niet meer in huis. Er is inmiddels nog steeds niemand die het als kienwa uitspreekt.
Ottolenghi gaat maar door met zijn boeken en ik vind het bewonderenswaardig dat mensen zijn recepten bereiden. Ik heb eens bij een enthousiaste kookster mogen genieten van zijn betoverende rijstschotel en een lamsbout om van te dromen, maar heb zelf nog steeds nooit zijn Snijbietkoekjes met zuringsaus gemaakt. Gaat een keer gebeuren.
Op zich al een wonder dat kookboeken nog steeds als een idioot verkocht worden, terwijl je alles wat je wil kan vinden op internet. Een boek blijkt toch iets fijns te zijn om door te bladeren en je watertandend door te laten inspireren. Spannend om te proberen de foto’s tot leven te brengen in je eigen keuken!

Grappig om terug te lezen dat tegenwoordig, naast de trend van rauw en zeer kort gekookt voedsel, ook erg lang gekookte sperziebonen mode is – ik heb het nooit geprobeerd. Sommige stukjes en dus recepten was ik bijna vergeten. Tijd om weer eens Marokkaanse spinazie te maken. Of Coq au Vin, er staat een simpele en uitgebreide versie van mijn hand. Ook een echte doublure, tweemaal de spruitjesmousse, het schaamrood staat mij op de kaken.
Toch ben ik trots op al mijn bijdragen. Als je een bos andijvie hebt liggen en denkt, wat gaan we daar eens mee doen, tik dan onverwijld rechtsboven in archief andijvie in en kijk wat er gebeurt. Gegarandeerd dat je iets lekkers tegenkomt, om te eten of te lezen.

Vandaag het geheim van het recept dat ik nooit terugvond van de rubriek Fratello en Sorella in Vrij Nederland, jaren geleden. Broer en zus hebben wel degelijk nu een website, maar ik heb de linzen met ansjovis daar ook niet gezien.
Niet getreurd, heb gewoon gemaakt wat ik me herinnerde: gehakt uitje, worteltje, teen knoflook en een pepertje fruiten in een beetje olie en dan het magische ingrediënt, een paar ansjovissen met aanhangende olie erbij.
Roeren en de linzen (groene, bruine of zwarte, geen rode) en water met een snufje zout erbij. Eetlepel tomatenpuree uit de tube erdoor roeren. Gaar laten worden. Of gebruik een blik linzen, dan hoeft het alleen door te warmen, zonder zout in dit geval.

Lees er meer over: https://fratello-sorella.nl/tag/linzen/

Maar vergeet vooral niet mijn recepten te raadplegen: trendy en ouderwets, klassiek en modern, pretentieus en uit de losse pols, voor elk wat wils. Raadpleeg het archief!

Buon appetito!

--------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
© 2021 Maeve van der Steen
powered by CJ2