archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Kun je een leeuwenhart eten? * | Maeve van der Steen | |||
Bij een leeuwenhart denk je niet meteen aan eten. Eerder aan een avonturenroman voor kinderen, zoals De Gebroeders Leeuwenhart of aan een film die zich in Afrika afspeelt. Er is net een Nigeriaanse film uit die Lionheart heet. Jammer genoeg voor regisseur Genevieve Nnaji is Lionheart verleden week gediskwalificeerd als Oscar-inzending voor beste buitenlandse film, omdat er maar 12 minuten Igbo in gesproken wordt en verder voornamelijk Engels. Haar – terechte – weerwoord is: ‘Ja, in Nigeria wordt Engels gesproken, de taal die een brug vormt tussen de meer dan 500 talen die in ons land worden gesproken, maar Lionheart is een Nigeriaanse film.’ Engels is de officiële voertaal in Nigeria! Onterecht dus, die diskwalificatie. Maar kan je een leeuwenhart ook eten? Ja natuurlijk kan dat, de vraag is, waarom zou je dat willen? Als er nou echt helemaal niks anders voorhanden zou zijn. Gek genoeg bestaan er blijkbaar mensen die leeuw willen eten, en nog een heleboel andere mooie beesten zoals flamingo’s. Er is een site waar je al dat merkwaardige voedsel kan bestellen, de beesten worden gefokt in Amerika, en je krijgt er zelfs een certificaat bij met DNA-bewijs dat het inderdaad een echt leeuwenhart is (als je dat zou hebben besteld). We kunnen hierbij natuurlijk wel griezelen en er schande van spreken maar waarom zou je wel een betreurenswaardig varkentje uit de bio-industrie opeten en een leeuw niet? Geen hond of kat eten, of rat of eekhoorn (erg geliefd bij arme Amerikanen vroeger) en wel een koe? En dan toch weer liever niet het edele paard? Omdat we absoluut geen beesten willen eten die we lief, aaibaar of hoogstaand vinden, of juist griezelig – sprinkhanen, spinnen, nee bedankt. Een mens is een totaal irrationeel wezen, dat blijkt steeds weer. Wel een inktvis of kreeft maar geen schorpioen. Wel een kip maar geen papegaai (die kan je ook bestellen hoor). Ik beken, ik ben een mens en net zo kinderachtig als ieder ander. Vandaag maken we heel laf een veilig kipje, een geheel eigen recept met Marokkaanse smaken. Niet moeilijk en lekker snel klaar. Geurig en warm. Met gekonfijte citroen en ras el hanout, die je allebei tegenwoordig makkelijk kan krijgen. Kruidig kippetje Voor twee personen twee stukken filet van kippendij scheutje zonnebloemolie kleine courgette halve aubergine eetlepel tomatenpuree, of een paar tomaten teen knoflook, platgeslagen en fijngesneden kleine ui, grof gesneden kwart gekonfijte citroen, in kleine stukjes klein handje rozijnen weinig zout theelepel chilivlokken, of sambal eetlepel ras el hanout paar blaadjes verse munt en/of eetlepel gehakte koriander (peterselie mag ook) eventueel harissa Laat de olie in een braadpan warm worden en doe de ui in de pan, even laten sudderen, daarna de knoflook, en roer om. Bestrooi de kip met een weinig zout (de gekonfijte citroen is niet zoet zoals je zou denken bij het woord gekonfijt, maar zout vandaar: weinig) en bak zachtjes bij de ui en knoflook. Bestrooi met de ras el hanout en doe de tomatenpuree of de tomaat (in stukken) erbij. Het geheel omscheppen en een scheutje water toevoegen. Schil intussen de courgette gedeeltelijk in de lengte, zodat ie mooi gestreept wordt en snijd in flinke dobbelstenen. Aubergine in dezelfde maat blokjes snijden, niet te klein. In de pan bij de kip doen, met de rozijnen en de chilivlokken of sambal. Of iets anders heets, een vers pepertje bijvoorbeeld. Op een heel laag pitje laten sudderen tot de boel gaar is, een half uur of wat langer, zonodig af en toe water toevoegen. Dit stoofschoteltje mag best een beetje nattig zijn. Dan kan de citroen erbij, en mag het geheel nog even blijven staan zodat de smaakjes goed kunnen intrekken. Op het laatst de groene kruiden erover, en voor de liefhebber van extra pikant kan je op tafel een tube harissa neerleggen. Een echt goede gastvrouw of -heer doet natuurlijk een beetje harissa netjes in een mooi piepklein schaaltje. Couscous, rijst of alleen een stuk brood en een glas Shyraz erbij. Een glaasje muntthee kan ook. --------- Het plaatje, de inspiratiebron van dit verhaal, is van Henk Klaren |
||||
© 2019 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |