archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Rare jongens die Amerikanen | Maeve van der Steen | |||
Een week Florida in de winter is fijn, vooral als je op bezoek bent bij een dierbare vriendin die in een groot huis woont met een zwembad en heel veel gras en hoge bomen eromheen. Gezelligheid, zonneschijn, ruimte, wat wil je nog meer? Lekker eten natuurlijk. En dat is op het platteland (Florida heeft evenmin bergen als Nederland) wel even zoeken. In de gigantische supermarkten is veel goed spul te krijgen, het rundvlees, de broccoli, de ananas en de aardbeien en honderden andere soorten verse waar zijn prima. Alle bonen uit blik, cereals, chips of welk bewerkt voedsel ook is zoetig. Zelfs het volkorenbrood! Kaas smaakt werkelijk helemaal nergens naar. Niet zeuren, er zijn tientallen soorten heerlijk spek voor een ontbijtje van bacon and eggs. Thuis koken was een genoegen. Maar bij vakantie hoort natuurlijk ook vaak uit eten gaan. Je moet dan wel een half uurtje rijden. Dat is even wennen voor een stadsbewoner zoals ik, dat zelfs voor het postkantoor, de apotheek en de buurtkroeg er al gauw een kwartier of meer gereden moet worden. Aangekomen bij het etablissement – altijd een combinatie van café en restaurant – moet je niet raar opkijken als je een half uur of langer in de rij moet staan voor je aan tafel kan. Tenzij je het geen probleem vindt om aan de bar te eten, dan kan je meestal meteen terecht en heb je al gauw je Bud Light (toch nog 4,2% alcohol) voor je neus. Sperziebonen uit de frituur, uienringen uit de frituur, heerlijk hoor en gelukkig servetten genoeg om je vette vingers mee schoon te vegen, maar een beetje erg oliebollig allemaal. Wel weer perfect knapperige frites ernaast en een smakelijk hamburgertje. De volgende dag kreeg ik de sappigste entrecote die ik ooit at, strip steak noemen ze het daar. Helaas geflankeerd door slappe petatten, dat was dan weer jammer. Waarom hebben we in Nederland trouwens niet zulke smaakvolle runderen? Echt een wereld van verschil. De beste maaltijd was de lunch in een visrestaurant in Crystal River, eigenlijk een kruising tussen een snackbar en een café annex viswinkel in een supersaai winkelstraatje. Thee hadden ze niet. ‘Heeft u een theezakje bij u, dan breng ik een glas heet water, nee? Wilt u dan heet water met citroen? Wij zijn altijd op zoek naar oplossingen.’ Dat hete citroenwater bleek een uitstekende drank bij de verse blackened grouper. En vers was ie! De aardappelpuree smaakte werkelijk naar aardappels en de broccoli was overgoten met knoflookboter. Een pure maaltijd. Grouper is hier niet zo makkelijk te krijgen, dus we nemen een andere stevige vis, bijvoorbeeld tonijn, roodbaars of zwaardvis voor dit recept dat oorspronkelijk uit New Orleans komt. Het knoflookpoeder dat ik had gekocht bleek knoflookzout te zijn dus ik heb geen zout gebruikt, kijk even op het potje. Voor vier filets: blackened fish 1 theelepel zout 1 theelepel paprikapoeder 1 theelepel knoflookpoeder 1 theelepel mosterdpoeder 1 theelepel gedroogde fijngewreven tijm 1 theelepel gedroogde fijngewreven oregano 1 theelepel versgemalen peper 1 theelepel cayennepeper ½ theelepel gemalen koriander (ketoembar) ½ theelepel gemalen komijn (djintan) 50 gram gesmolten boter drupje olie Meng alle kruiden goed in een platte schaal. Wentel de visfilets door de gesmolten boter en dan door het kruidenmengsel. Laat een koekenpan met dikke bodem gloeiend heet worden met een minuscuul drupje olie erin. Bak de filets op hoog vuur aan elke kant hooguit twee minuten. Ja, ze worden zwart maar dat is dus de bedoeling. Op warme borden leggen en serveren met een beetje groente, gestoofde winterwortel of courgette bijvoorbeeld. Biertje erbij en een lekker bluesmuziekje. --------- De foto is van de schrijfster, het plaatje van Henk Klaren. |
||||
© 2019 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |