archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Ganzen schranzen? | Maeve van der Steen | |||
Mijn eerste officiële baan in de showbusiness was die van zangeres en danseres in de musical ‘Promises Promises’. De titel was vertaald naar ‘Promotie Promotie’, maar zowel het publiek als wij medewerkers bleven tot en met de laatste voorstelling ‘Promises Promises’ zeggen. Het verhaal was gebaseerd op de film ‘The Apartment’ van Billy Wilder, onlangs nog in de bioscoop te zien. Een heerlijke tragikomedie met Jack Lemmon en Shirley Maclaine, ik heb er zelf van genoten ergens halverwege de jaren zestig. De musical kwam in 1968 uit in Amerika met een script van de onvolprezen Neil Simon en met songs van de geniale Hal David en Burt Bacharach. Er kon dus niets misgaan zou je denken, maar de voorstelling in Nederland was niet meer dan ‘wel aardig’. Gerard Cox speelde en zong de hoofdrol fantastisch, maar het geheel was toch niet zo spetterend. Misschien lag het wel aan vertalingen van de liedjes door Alexander Pola. Hij had inmiddels zijn sporen verdiend als tekstschrijver, hij was bekend van ‘Farce Majeur’, maar deze klus lag waarschijnlijk niet helemaal in zijn straatje. Een absoluut dieptepunt was het lied ’t Is ganzen-schranzentijd de vertaling van het swingende It’s Turkey Lurky Time. Zeg die lekkere woorden turkey lurky eens hardop beste lezer, in een pittig tempo, en zeg daarna heel snel ganzen schranzen. Geen gehoor en totaal niet geschikt voor de showstopper voor de pauze. Het verhaal speelt in Amerika rond kerst, vandaar die turkey. En volgens onze vertaler aten Nederlanders met kerst gans. ‘Wij nooit’, riepen wij. ‘En dan nog, die woorden zijn lelijk en hard!’ Wij zangeressen hadden een gesprek aangevraagd met de vertaler. Daar zaten we dan bij de producent van de musical, René Sleeswijk, Alexander Pola en de dirigent van het orkest, Rogier van Otterloo. Pola bleef onvermurwbaar en het hele seizoen hebben we deze vermaledijde woorden moeten zingen. Jammer. Wie wil genieten van Amerikaanse showbizz op zijn best: kijk naar de originele versie, via de link onderaan dit artikel. De Nederlandse versie is helaas nooit geregistreerd; jammer, zou mezelf graag willen zien als jonge blom. Uiteindelijk heb ik inderdaad een keer gans gegeten met kerstmis. Mijn zus en ik hebben geduldig gewacht tot het beest een keer gaar was, maar zacht werd hij niet. Gelukkig waren de baked potatoes en de cranberry's heerlijk. Gans schijnt een probleemgeval te zijn, omdat je niet altijd kan weten of je een jong beest hebt. Toen ik bij Marqt een pak ganzenfilet in mijn handen nam onder het motto: weg met die bio-industrie, we gaan voor een eerlijk wild beest, aarzelde ik toch even. Zou dit rode vlees wel eetbaar zijn? Meteen op mijn telefoontje wat informatie gezocht en het erop gewaagd, de gans ging in mijn mandje … Wat ik heb onthouden is dat je ganzenborstfilet vooral kort moet bakken, anders gaat het een beetje naar lever smaken en dat willen de meeste mensen niet. Verder een fluitje van een cent. Het lijkt een beetje op eendenborst. Schranzen maar! Gebakken filet van gans Voor twee personen drie ons ganzenfilet een uitje zout, peper scheutje rode wijn halve eetlepel ras al hanout (heb je dat niet in huis, kruiden naar smaak) klontje boter, scheutje olie Snijd de ui in ringen en bak die zachtjes in een beetje boter in een koekenpannetje, doe er na een minuut of tien een scheutje wijn bij, laat op een heel laag pitje staan. Verwijder van de ganzenborst eventuele vliesjes en vetrandjes. Droog goed af en smeer in met bescheiden zout en de ras el hanout, of gewoon met zout, versgemalen peper en nog een specerij of kruid dat je lekker vindt. Het vlees heeft van zichzelf veel smaak! Laat in een koekenpan waar het vlees krap in past de boter en de olie heet worden en bak het vlees aan beide kanten lekker bruin. Wikkel er folie omheen en laat even rusten. Doe intussen de inhoud van de ui-pan bij de ganzenpan en roer, als het teveel is ingedampt, een scheutje water erbij. Leg het vlees op een plank en snijd in dunne plakjes. Leg de plakjes dakpansgewijs op verwarmde borden, giet de jus erover en serveer met aardappelpuree of gebakken aardappels. Cranberry's zijn er heerlijk bij, het wordt al een beetje winter tenslotte. We schenken vandaag een mooie rode Bordeaux en als dat te duur is een fijne Languedoc of een Rioja. Kijk voor Turkey Lurky Time: https://www.youtube.com/watch?v=qkBZ0-r_M-8 ---------- Het plaatje is van Linda HulshofMeer informatie op: www.lindahulshof.nl |
||||
© 2018 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |