archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Mediterrane minderheden Maeve van der Steen

0805BZ Meditterane
Raar woord: minderheden, je bent in de minderheid, maar kennelijk kan je als mens of groep ook een minderheid zijn. 'Minderheden' wordt stiekem gebruikt voor mensen die het over het algemeen wat minder hebben, zoals vrouwen bijvoorbeeld. Terwijl vrouwen numeriek meestal in de meerderheid zijn.

Het woord is inmiddels ingeburgerd (in tegenstelling tot sommige oudere minderheden zelf) dus we zeuren er verder niet over. Ik wil ze graag 'exotische mensen' noemen, want exotisch hoeft tegenwoordig niet meer speciaal 'uit het oosten' te betekenen, maar dat exotische doet weer denken aan 'exoten', de naam voor schreeuwerige groene vogels die zich schrikbarend snel vermenigvuldigen. Halsbandparkieten bleken het te zijn, ooit keken we verbaasd op als we er een zagen, nu zeggen we: hé exoot, kan het wat stiller!
Laten we de mensenbeestjes bij de naam noemen: Turken, Marokkanen, Antillianen, Amerikanen, Ieren, Polen, Koerden, Surinamers van Hindoestaanse, Chinese, Javaanse en Creoolse afkomst, Ghanezen, Indonesiërs niet te vergeten en Italianen natuurlijk, afijn, in Amsterdam schijnen 178 nationaliteiten te wonen. Terwijl de meeste intussen natuurlijk gewoon de Nederlandse nationaliteit hebben. Die precies weten hoe ze boerenkoolstamppot moeten bereiden. Maar die toch vaker naar hun eigen winkeltje gaan om producten uit het 'thuisland' aan te schaffen, om te gaan koken zoals hun moeder het hen geleerd heeft. Of hun vader, ik heb eens gehoord dat alle mannen uit Moldavië goed kunnen koken.

Ik ben natuurlijk heel gelukkig met al die winkels met heerlijkheden uit verre oorden, en eet ook graag in een Indiaas, Turks of Marokkaans restaurant. En kom vaak bij de Marokkaanse slager die ook groente verkoopt, en de Turkse groenteboer die ook vlees verkoopt. En yoghurt, en baklava. De meeste producten ken ik wel, maar ik was toch blij verrast toen ik het boekje 'Dat koop je bij de Turk' *) zag. En ik heb het dan ook meteen aangeschaft.
Bij het doorbladeren blijkt meteen dat Turkije, door zijn ligging en zijn (voormalige) omvang, veel invloeden heeft ondergaan uit alle windstreken. 'De' Turkse keuken bestaat eigenlijk niet – net zomin als 'de' Italiaanse keuken – er zijn allerlei streekgerechten en -producten, zoals bijvoorbeeld pastirma, een soort pastrami, uit de Centraal-Turkse stad Kayseri.

Als je eens zelf peulvruchten wilt weken en koken, in plaats van een blik te kopen, ga dan naar de Turkse groenteboer. En als je een flinke bos peterselie of koreander wilt in plaats van drie sprietjes, ga dan naar de Turk en niet naar AH.
Hieronder het recept voor een meze (voorgerechtje, hapje) dat ik alleen uit restaurant Orontes (Albert Cuypstraat, Amsterdam) ken. Het komt uit het Zuid-Oosten van Turkije. Heerlijk en weer eens iets anders dan een tapenade.

Salade van granaatappel, olijven en walnoot

250 gram groene olijven zonder pit
100 gram gebroken walnoten
4 fijngehakte sjalotjes
vruchtvlees van een halve granaatappel
fijngesneden platte peterselie

voor de dressing:
scheutje olijfolie
beetje citroensap
scheutje granaatappelsiroop
ruim zwarte peper

Olijven het liefst zelf ontpitten, dat wil zeggen, het vruchtvlees van de pit afsnijden en in stukjes snijden. Pitloze olijven uit blik of glas, of los gekocht, zijn vaak wat slap.
Mengen met de granaatappel, de sjalotjes, de stukjes walnoot en de dressing. Het moet een smeuïg geheel worden.
Op tafel zetten met Turks brood, dat je vijf minuten in de oven hebt verwarmd.
Glas Turkse rode wijn of Raki (een soort pastis) aangelengd met water erbij!

* Dat koop je bij de Turk, Wegwijs in de nieuwe buurtsuper, Marianne Meijerink, 144 pp. uitgeverij Fontaine, ISBN 9789059563674, € 12.95
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.


© 2010 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Mediterrane minderheden Maeve van der Steen
0805BZ Meditterane
Raar woord: minderheden, je bent in de minderheid, maar kennelijk kan je als mens of groep ook een minderheid zijn. 'Minderheden' wordt stiekem gebruikt voor mensen die het over het algemeen wat minder hebben, zoals vrouwen bijvoorbeeld. Terwijl vrouwen numeriek meestal in de meerderheid zijn.

Het woord is inmiddels ingeburgerd (in tegenstelling tot sommige oudere minderheden zelf) dus we zeuren er verder niet over. Ik wil ze graag 'exotische mensen' noemen, want exotisch hoeft tegenwoordig niet meer speciaal 'uit het oosten' te betekenen, maar dat exotische doet weer denken aan 'exoten', de naam voor schreeuwerige groene vogels die zich schrikbarend snel vermenigvuldigen. Halsbandparkieten bleken het te zijn, ooit keken we verbaasd op als we er een zagen, nu zeggen we: hé exoot, kan het wat stiller!
Laten we de mensenbeestjes bij de naam noemen: Turken, Marokkanen, Antillianen, Amerikanen, Ieren, Polen, Koerden, Surinamers van Hindoestaanse, Chinese, Javaanse en Creoolse afkomst, Ghanezen, Indonesiërs niet te vergeten en Italianen natuurlijk, afijn, in Amsterdam schijnen 178 nationaliteiten te wonen. Terwijl de meeste intussen natuurlijk gewoon de Nederlandse nationaliteit hebben. Die precies weten hoe ze boerenkoolstamppot moeten bereiden. Maar die toch vaker naar hun eigen winkeltje gaan om producten uit het 'thuisland' aan te schaffen, om te gaan koken zoals hun moeder het hen geleerd heeft. Of hun vader, ik heb eens gehoord dat alle mannen uit Moldavië goed kunnen koken.

Ik ben natuurlijk heel gelukkig met al die winkels met heerlijkheden uit verre oorden, en eet ook graag in een Indiaas, Turks of Marokkaans restaurant. En kom vaak bij de Marokkaanse slager die ook groente verkoopt, en de Turkse groenteboer die ook vlees verkoopt. En yoghurt, en baklava. De meeste producten ken ik wel, maar ik was toch blij verrast toen ik het boekje 'Dat koop je bij de Turk' *) zag. En ik heb het dan ook meteen aangeschaft.
Bij het doorbladeren blijkt meteen dat Turkije, door zijn ligging en zijn (voormalige) omvang, veel invloeden heeft ondergaan uit alle windstreken. 'De' Turkse keuken bestaat eigenlijk niet – net zomin als 'de' Italiaanse keuken – er zijn allerlei streekgerechten en -producten, zoals bijvoorbeeld pastirma, een soort pastrami, uit de Centraal-Turkse stad Kayseri.

Als je eens zelf peulvruchten wilt weken en koken, in plaats van een blik te kopen, ga dan naar de Turkse groenteboer. En als je een flinke bos peterselie of koreander wilt in plaats van drie sprietjes, ga dan naar de Turk en niet naar AH.
Hieronder het recept voor een meze (voorgerechtje, hapje) dat ik alleen uit restaurant Orontes (Albert Cuypstraat, Amsterdam) ken. Het komt uit het Zuid-Oosten van Turkije. Heerlijk en weer eens iets anders dan een tapenade.

Salade van granaatappel, olijven en walnoot

250 gram groene olijven zonder pit
100 gram gebroken walnoten
4 fijngehakte sjalotjes
vruchtvlees van een halve granaatappel
fijngesneden platte peterselie

voor de dressing:
scheutje olijfolie
beetje citroensap
scheutje granaatappelsiroop
ruim zwarte peper

Olijven het liefst zelf ontpitten, dat wil zeggen, het vruchtvlees van de pit afsnijden en in stukjes snijden. Pitloze olijven uit blik of glas, of los gekocht, zijn vaak wat slap.
Mengen met de granaatappel, de sjalotjes, de stukjes walnoot en de dressing. Het moet een smeuïg geheel worden.
Op tafel zetten met Turks brood, dat je vijf minuten in de oven hebt verwarmd.
Glas Turkse rode wijn of Raki (een soort pastis) aangelengd met water erbij!

* Dat koop je bij de Turk, Wegwijs in de nieuwe buurtsuper, Marianne Meijerink, 144 pp. uitgeverij Fontaine, ISBN 9789059563674, € 12.95
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
© 2010 Maeve van der Steen
powered by CJ2