archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Help, geen drank! | Maeve van der Steen | |||
Was vijf dagen in Dubai, geen vakantieland dat ik direct zou uitkiezen, maar omdat een vriendin van me er woont heb ik een goede combinatie van gezelligheid, aangename temperaturen en sightseeing kunnen ondergaan.
Een merkwaardige stad, Dubai, of moet je zeggen land, ja ik weet het, het is een emiraat.
De stad zelf is vooral groot en spectaculair hoog, met als letterlijk toppunt de Burj Dubai. Zie je tussen de waanzinnig hoge af en toe een iets lagere wolkenkrabber dan denk je: dat zullen vast ‘maar’ dertig verdiepingen zijn en dan blijken het er als je gaat tellen toch wel minstens zestig te zijn.
Het stikt er van de malls (waar het vaak door de airco wat frisjes is) dus wie van shoppen houdt komt in een paradijs terecht. Er zijn ook heel veel hijskranen, bouwputten en onaffe gebouwen en wegen, en grote borden met: hier komt pretpark zus of waterworld zo, of weer een nieuwe shopping mall. En een metrolijn in wording, dat zag er vertrouwd uit voor mij als Amsterdammer, maar het schijnt dat de metro in Dubai over een paar maanden klaar is.
De woestijn achter de stad is prachtig, de kamelen ontroerend, de zee is groenblauw en het eten heerlijk, zelfs zonder wijn erbij.
De eerste zwoele avond, zittend aan het water van de Creek met de menukaart vol Oosterse specialiteiten in de hand, gleden mijn ogen al snel richting de lijst met dranken. Sapjes, frisdranken, verschillende soorten thee en koffie. Nou, waarom zo verbaasd zitten kijken, ik wist toch dat er in deze Moslimstaat geen drank wordt geserveerd?
Ja, maar ik had gehoord dat soms toch wel, in bepaalde restaurants...toch even vragen. ‘No madam’. Hier dus niet.
Goed, knop omdraaien in je hoofd, geeft niks, jasmijnthee smaakt heel goed bij een bordje mihoen met gebakken groente. Inderdaad verrukkelijk, het is gewoon wennen en later op de avond neem je thuis een glaasje wijn.
Alleen in de wat duurdere, en dus minder leuke restaurants zijn alcoholhoudende dranken verkrijgbaar. Tegen erg hoge prijzen.
Terwijl, en dat is het goede nieuws, je heel goedkoop en lekker kunt eten in Dubai, van Chinees tot Libanees, van Japans tot Indiaas. Verrassend dat de kwaliteit zo hoog is en de prijzen zo laag (kijk uit, het is ook heel makkelijk om exorbitant duur te eten), misschien door de combinatie van lage lonen en meer dan honderd nationaliteiten. Slechts een vijfde van de inwoners is autochtoon. Deze ‘Emirati’s’ moeten zich af en toe wel verloren voelen tussen al dat westerse geweld. De sfeer is meer Amerikaans dan oosters, afgezien van de moskeeën en de weliswaar lage, maar toch alom aanwezige muren rond de huizen, waardoor je nooit een tuin ziet.
Mijn drankprobleem werd, behalve door de heerlijke thee, opgelost door talloze soorten sappen. Wat veel gedronken wordt is ‘lemon and mint’, knalgroen, fris en zo zoet als je zelf wil, als je van te voren vraagt of de suiker apart mag. Die suiker zit in de vorm van kleurloze stroop in een kannetje. Deze citroensap met mint is een prima aperatiefje maar gaat ook goed bij de maaltijd, evenals sap van watermeloen.
De nieuwe aanwinst in Dubai: Fruitshop On Greams Road hoop ik binnenkort in Amsterdam te zien, want de groente- en fruitsappen van deze van oorsprong Indiase juice bar zijn fantastisch. Is hun geheim dat het echt versgeperste sappen zijn, dan kunnen we het hier wel vergeten want een rijpe geurige perzik is in Nederland zelfs in de zomer niet te krijgen. Sowieso denk ik dat zo’n sapbar vooral in de zomer een groot succes zal zijn. Net zoals ik daar in Dubai mint in de salade zo lekker vond, typisch iets voor als het warm weer is, onthouden voor als er hier een hittegolf aankomt.
Vanavond gaan we niet koken, maar even een kruidig hapje eten bij de Turk of Marrokkaan, met een kopje thee erbij en met als prettige bijkomstigheid dat we daarna nog fris genoeg zijn om nog iets met de avond te doen.
Ik eindig mijn verhaal met een vraag.
In het Dubai museum werd uit de doeken gedaan hoe het parelvissen (zeg maar duiken) in zijn werk ging, erg indrukwekkend. Met een touw naar beneden getakeld worden en minutenlang onder water naar pareloesters grijpen lijkt me geen pretje. Menig parelvisser schijnt het dan ook niet overleefd te hebben.
Maar al die oesters, meestal zonder parel, werden die onmiddellijk opgegeten door die tengere mannetjes? Of bewaard voor de lunch – lijkt me lastig in die hitte. Gekookt en ingeblikt? Of weggegooid? Lijkt me heel onwaarschijnlijk in die arme tijden.
Als iemand het weet hoor ik het graag. Gebruik daartoe de reactieknop onderaan de pagina.
*************************************
‘Springveren, het beste uit de leunstoel,’ is te koop.
Luister op die site naar ‘De mannenpil,’ een van de bijdragen,
voorgelezen door Maeve van der Steen.
Of ga naar de boekhandel, ISBN 978 90 5972 195 1 . |
||||
© 2009 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |