archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Een toerneedoos of het eten van een artiest Maeve van der Steen

Wat moet het leven toch eenvoudig zijn voor mensen die niks om lekker eten geven. Je hoeft eigenlijk nooit te koken, want je koopt gewoon iets willekeurigs kant-en-klaars bij de supermarkt, stopt het in de magnetron en schuift het naar binnen. Je hoeft geen lunchpakketje te maken want je koopt op het station een gevulde koek of een verpakte boterham. Oh ja, het schijnt dat je af en toe iets gezonds tot je moet nemen dus je pelt af en toe een mandarijntje en slikt een davitamon, en als de dokter zegt dat je cholesterol te hoog is smeer je Becel op je brood in plaats van roomboter, probleem opgelost.
 
Nee, dan mijn ingewikkelde bestaan! Hoe kom ik vanavond in godsnaam aan een lekker bord eten nu ik op toernee ben? ‘s Ochtends al boodschappen gaan doen, koken, de maaltijd in een warmhouddoos scheppen, en in de auto vast dineren, zoals in de jaren negentig van de vorige eeuw usance was?
Naar een restaurantje gaan in de plaats waar opgetreden moet worden, waar je maar moet afwachten of het gebodene enigszins aanvaardbaar zal zijn, en waar je ook nog in de zenuwen zit of het niet te lang duurt? Een stoommaaltijd kopen, en die in de magnetron in de artiestenfoyer opwarmen?
Laatst een foyer getroffen waar een dagschotel te krijgen was, dat was handig, ja doet u maar, boerenkool met een gehaktbal. Wat op het bord lag was een volkomen onduidelijke massa waarvan wij ons afvroegen wat het eigenlijk was. Het zag er een beetje uit als boerenkoolstamppot. Het smaakte echter naar helemaal niets. Merkwaardig, iets naar binnen werken waar gewoonweg geen smaak aan zit. Ik moest denken aan die beklagenswaardige mensen die niets proeven, wat een ramp, dan moet je elke dag cement eten! Ook de gehaktbal had structuur noch smaak. Alleen de namaakjus kon je gewaarworden: hij was zout. Niet huilen en toch maar een halve portie naar binnen werken, het kostte ten slotte € 10 en er moet vanavond hard gewerkt worden.

Vandaag dan maar weer de stoommaaltijd kopen van AH, met gamba’s, citroengras en limoen, die ik de lekkerste vind maar die na twee keer al gaat vervelen? Of iets halen bij de Chinees of Surinamer, of bij de Thaise traiteur?
Dat lijkt me het beste, en dan op de vrije dag weer heerlijk koken, een lekker stukje wild met een elegant, smaakvol stamppotje erbij. Je0607BZ Keukenkast kan het ook een rijkgevulde aardappelpuree noemen. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de hieronder genoemde groenten toevallig in mijn koelkast lagen, de witlof en paksoi gaven voornamelijk de subtiele pittigheid, in plaats van sla Romaine kan je ook een paar gele blaadjes andijvie nemen. En een restje gebakken kool of gekookte bloemkool in plaats van spruitjes zal ook prima zijn.

Pureé des legumes variés
Voor twee personen

750 gram kruimige aardappelen
scheutje melk, klont boter
1 ui
150 gram gekookte spruiten
stronkje witlof
enkele blaadjes sla Romaine
een derde struikje paksoi
peper, zout

Kook de aardappelen met wat zout en de geschilde ui. Was de lof, paksoi en sla, en centrifugeer ze droog. Snijd de groente in ragfijne sliertjes. Leg de gare spruitjes een minuutje in de magnetron, zodat ze een beetje warm zijn. Stamp de gare aardappels, voeg melk en boter toe, klop even met een houten lepel, voeg de groenten toe en roer snel door elkaar.
Leg op een groot warm bord een stukje wild naar keuze met wat jus eroverheen, leg daarnaast de puree, en schenk over het geheel wat uitgebakken spekjes (van ouderwets vetspek, langzaam uitgebakken) met wat vet erbij, garneer met een schepje cranberrycompote of, als je dat niet in huis hebt, een schepje rode jam waar wat citroensap doorheen is geroerd, en wat fijngesneden peterselie of kervel.

Een fles stoere rode Languedoc erbij, een Minervois bijvoorbeeld. En koop eens een wat duurdere. Als je in een restaurant zit leg je zo € 24 neer voor een eenvoudig wijntje, dus thuis kan je best eens een wijn van € 12 of meer op tafel zetten, in plaats van altijd maar eentje van onder de € 6.
Geniet ervan, en prijs je gelukkig dat je niet zo’n saai bestaan hoeft te lijden als de ongelukkigen die het niets uitmaakt of ze vlees, vis, of batterijkip eten.
Dan maar een beetje meer moeite!
 
**********************************
Adverteren op De Leunstoel, exclusief en toch voordelig.


© 2009 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Een toerneedoos of het eten van een artiest Maeve van der Steen
Wat moet het leven toch eenvoudig zijn voor mensen die niks om lekker eten geven. Je hoeft eigenlijk nooit te koken, want je koopt gewoon iets willekeurigs kant-en-klaars bij de supermarkt, stopt het in de magnetron en schuift het naar binnen. Je hoeft geen lunchpakketje te maken want je koopt op het station een gevulde koek of een verpakte boterham. Oh ja, het schijnt dat je af en toe iets gezonds tot je moet nemen dus je pelt af en toe een mandarijntje en slikt een davitamon, en als de dokter zegt dat je cholesterol te hoog is smeer je Becel op je brood in plaats van roomboter, probleem opgelost.
 
Nee, dan mijn ingewikkelde bestaan! Hoe kom ik vanavond in godsnaam aan een lekker bord eten nu ik op toernee ben? ‘s Ochtends al boodschappen gaan doen, koken, de maaltijd in een warmhouddoos scheppen, en in de auto vast dineren, zoals in de jaren negentig van de vorige eeuw usance was?
Naar een restaurantje gaan in de plaats waar opgetreden moet worden, waar je maar moet afwachten of het gebodene enigszins aanvaardbaar zal zijn, en waar je ook nog in de zenuwen zit of het niet te lang duurt? Een stoommaaltijd kopen, en die in de magnetron in de artiestenfoyer opwarmen?
Laatst een foyer getroffen waar een dagschotel te krijgen was, dat was handig, ja doet u maar, boerenkool met een gehaktbal. Wat op het bord lag was een volkomen onduidelijke massa waarvan wij ons afvroegen wat het eigenlijk was. Het zag er een beetje uit als boerenkoolstamppot. Het smaakte echter naar helemaal niets. Merkwaardig, iets naar binnen werken waar gewoonweg geen smaak aan zit. Ik moest denken aan die beklagenswaardige mensen die niets proeven, wat een ramp, dan moet je elke dag cement eten! Ook de gehaktbal had structuur noch smaak. Alleen de namaakjus kon je gewaarworden: hij was zout. Niet huilen en toch maar een halve portie naar binnen werken, het kostte ten slotte € 10 en er moet vanavond hard gewerkt worden.

Vandaag dan maar weer de stoommaaltijd kopen van AH, met gamba’s, citroengras en limoen, die ik de lekkerste vind maar die na twee keer al gaat vervelen? Of iets halen bij de Chinees of Surinamer, of bij de Thaise traiteur?
Dat lijkt me het beste, en dan op de vrije dag weer heerlijk koken, een lekker stukje wild met een elegant, smaakvol stamppotje erbij. Je0607BZ Keukenkast kan het ook een rijkgevulde aardappelpuree noemen. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de hieronder genoemde groenten toevallig in mijn koelkast lagen, de witlof en paksoi gaven voornamelijk de subtiele pittigheid, in plaats van sla Romaine kan je ook een paar gele blaadjes andijvie nemen. En een restje gebakken kool of gekookte bloemkool in plaats van spruitjes zal ook prima zijn.

Pureé des legumes variés
Voor twee personen

750 gram kruimige aardappelen
scheutje melk, klont boter
1 ui
150 gram gekookte spruiten
stronkje witlof
enkele blaadjes sla Romaine
een derde struikje paksoi
peper, zout

Kook de aardappelen met wat zout en de geschilde ui. Was de lof, paksoi en sla, en centrifugeer ze droog. Snijd de groente in ragfijne sliertjes. Leg de gare spruitjes een minuutje in de magnetron, zodat ze een beetje warm zijn. Stamp de gare aardappels, voeg melk en boter toe, klop even met een houten lepel, voeg de groenten toe en roer snel door elkaar.
Leg op een groot warm bord een stukje wild naar keuze met wat jus eroverheen, leg daarnaast de puree, en schenk over het geheel wat uitgebakken spekjes (van ouderwets vetspek, langzaam uitgebakken) met wat vet erbij, garneer met een schepje cranberrycompote of, als je dat niet in huis hebt, een schepje rode jam waar wat citroensap doorheen is geroerd, en wat fijngesneden peterselie of kervel.

Een fles stoere rode Languedoc erbij, een Minervois bijvoorbeeld. En koop eens een wat duurdere. Als je in een restaurant zit leg je zo € 24 neer voor een eenvoudig wijntje, dus thuis kan je best eens een wijn van € 12 of meer op tafel zetten, in plaats van altijd maar eentje van onder de € 6.
Geniet ervan, en prijs je gelukkig dat je niet zo’n saai bestaan hoeft te lijden als de ongelukkigen die het niets uitmaakt of ze vlees, vis, of batterijkip eten.
Dan maar een beetje meer moeite!
 
**********************************
Adverteren op De Leunstoel, exclusief en toch voordelig.
© 2009 Maeve van der Steen
powered by CJ2