archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Wij willen (w)eten! | Maeve van der Steen | |||
‘Wij willen weten’ was de brievenrubriek in het blaadje ‘Verstandig Ouderschap’ (later ‘Sextant’) van de NVSH, en je kan gerust zeggen dat voor mij, en ongetwijfeld veel andere nieuwsgierige kinderen, deze brieven en de antwoorden een belangrijke informatiebron waren over seks.
Bizarre dingen werden niet besproken, het kwam er vaak op neer dat de vrouw geen zin meer had na twintig jaar huwelijk – leek mij logisch, ik vond het al een tamelijk griezelig idee dat ouwe lelijke mensen van veertig of nog ouder naakt naast elkaar gingen liggen – en het antwoord was meestal dat er vooral een lang voorspel moest zijn en er heel veel ‘gestreeld’ moest worden.
Kinderen vandaag de dag hoeven niet meer te roepen: ‘wij willen weten’, die krijgen de hele pornozooi dagelijks over zich uitgestort. Ik vraag me vaak af wat ze daarbij ervaren. Nemen ze tot zich wat ze aankunnen of raken ze geshockeerd, zoals ik een keer toen ik elf was en een tekening van Aat Velthoen zag van twee copulerende mensen. Laatst die tekening toevallig teruggezien, en het was een heel mooie, weliswaar sensuele, maar toch ingetogen afbeelding.
Nee, we hoeven ons vandaag de dag geen zorgen meer te maken of we wel genoeg informatie kunnen krijgen over seks, maar als je wilt weten hoeveel gif een Nederlander per dag binnenkrijgt, en hoe schadelijk dat precies is, tast je in het duister.
Afgelopen maandag het consumentenprogramma ‘Radar’ gezien, over de giffen in vette vis? Hoeveelheden die voor een vrouw van 60 kilo (dat ben ik bijvoorbeeld) volstrekt onaanvaardbaar zijn?
Wat moeten we met de antwoorden van het Productschap voor vis dat de nadelen toch echt opwegen tegen de voordelen – te weten het voorkomen van hart- en vaatziekten. Wat moeten we met het cijfertje van achthonderdzoveel deeltjes gif per week kan wel, maar meer toch echt niet.
En hoe zit het met het stapelen, want in vlees en groente zitten toch ook, zij het andere, giffen. Om niet te spreken van de buitenlucht die weliswaar minder fijnstof bevat dan een paar jaar geleden, en veel minder lood dan in de jaren zestig, maar die toch verre van fris is...
Als je niet uitkijkt, word je een ‘man in de straat’ die op mopperende toon zegt: ‘je mag tegenwoordig niks meer eten, die bangmakerij, daar krijg je juist een hartaanval van’ om vervolgens een vette hap in zijn dikke hoofd te proppen. Of, erger nog, je wordt een gezondheidsfreak die bij iedere hap die hij in zijn mond steekt bang is dat hij een doodzonde begaat tegen het lichaam.
Wij willen eten! Wij willen gezond en lekker eten. En dan blijkt dat kweekvis minder gif bevat dan vis uit de Middellandse Zee, en dat scharrelkippen en -eieren gevoeliger zijn voor salmonella dan batterijkippen. Het probleem is dat keiharde cijfers ontbreken, ze zijn er ongetwijfeld, maar komen zelden in de openbaarheid, laat staan dat ze op de verpakking staan. En als dan alle informatie op de verpakking zou staan, waardoor deze van onder tot boven zwart zou zien van de lettertjes, lusten we het product dan nog wel?
Dacht ik nog een beetje gezond te leven door niet te roken en niet al teveel te drinken en geprepareerd voedsel zoals sausjes uit pakjes, blikvoer, magnetronmaaltijden, chips, snoep en dergelijke zoveel mogelijk te mijden, krijg ik toch nog een onaanvaardbare hoeveelheid kankerverwekkende stoffen binnen.
Om wanhopig van te worden. Louise Fresco, doe er iets aan!
Dit mondiale probleem moet aangepakt worden, waarschijnlijk door eens wat minder te produceren, want die giffen in de oceaan komen tenslotte van de fabrieken, die dingen maken waar er al veel te veel van zijn.
Helaas gaat de kredietcrisis niet leiden tot werkelijke versobering.
Word ik toch nog een hippie, maar dan après la lettre...
We gaan nog wel even genieten, avant la déluge. En wel met een hazenrug, die god weet waar vandaan komt, het Oostblok waarschijnlijk, en biologische dus hopelijk gifvrije aardappelen au gratin en appelmoes en spruitjes, uiteraard alle groenten en de room uit de natuurwinkel.
Feestmaal voor 4 personen
twee hazenruggen
kilo vastkokende aardappelen
750 gram spruitjes
pond grote appels
kwart liter slagroom
nootmuskaat, jeneverbessen
boter, peper, zout, suiker
restje wijn
Voor de appelmoes:
Appels – vele soorten zijn geschikt, in de natuurwinkel staat erbij welke je het beste kan nemen, anders even vragen – schillen, in stukken snijden, klokhuizen verwijderen en in een bodempje water en een schepje suiker koken tot het moes is geworden, dat duurt zo’n tien minuten. Het kan ook in de magnetron. Sommige mensen prefereren appelmoes zonder suiker, hangt ook een beetje af van hoe zoet de appels zijn. In een schaaltje doen. Zo snel klaar en zo heerlijk! Koud, lauw of warm opdienen.
Zie voor de recepten van hazenrug en de gratin de rubrieken Toscaans Haas (Jrg 3 Nr 3) en Anders met aardappels (Jrg 2 Nr 7).
Drink er een biologische rode wijn bij, een heel lekkere is Chateau Coulon 2007 van AH, rond de € 6 en hopelijk zonder gif.
*******************************************
Adverteren op De Leunstoel, exclusief en toch voordelig.
|
||||
© 2008 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |