archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Droog & Warm Theo Capel

0001 BZ Capel
In de folder van de botanische tuin van Sóller op Mallorca stond dat de overlevingsstrategie van planten in het hete en droge klimaat van de Spaanse zomer bestaat uit het verbruiken van zo weinig mogelijk energie en het voorkomen van transpiratie. Dat laatste bereiken ze vooral door het produceren van een olieachtige film op hun bladeren die verdamping tegengaat en vaak ook nog giftig is zodat de geit en ander vee wel uitkijkt om struik en boom aan te vreten.

Rust en insmeren met olie was eigenlijk ook mijn voornaamste bezigheid en verder, op mijn ligbed aan het strand, een beetje voor me uitstaren naar de zee. Maar een bezoek aan de tuin kon geen kwaad, al was het maar om te zien welke planten ook voor mijn eigen tuin geschikt zouden zijn nu de dreiging van de opwarming van de aarde steeds reëler lijkt te worden. Voorlopig is er nog nattigheid genoeg tijdens de Hollandse zomer, maar je weet maar nooit.

De botanische tuin die er niet alleen is om in rond te kijken, maar bijvoorbeeld ook een functie heeft als zaadbank voor de plantenrijkdom in het Middellandse Zeegebied, ligt tegen een flauwe helling net buiten Sóller. Een lange laan omzoomd met palmen loopt in de lengterichting. Zo’n entree zou ik ook wel willen hebben, maar dat zou betekenen dat ik praktisch ons hele volkstuincomplex zou moeten usurperen en dat geeft geen pas. Diverse palmsoorten schijnen het in Nederland op de koude grond vol te kunnen houden. Een kwekerij in Alkmaar kan ze leveren, waaronder de Phoenix dactylifera (dadelpalm) die wel 30 meter hoog kan worden en die daar in Sóller staat te imponeren. Misschien is die toch meer geschikt voor de tuin van een nouveau riche dan voor een volkstuin.

De steeneik die je overal op Mallorca ziet, is misschien wat passender, maar ook die kan kolossaal uitgroeien. Datzelfde geldt voor de Magnolia grandifolia die in de tuin was te bewonderen. Het was een locale variant genoemd naar de Franse admiraal Galissonière, een bultenaar die het nabuureiland Menorca in de 18e eeuw op de Engelsen veroverde. Dat is ook een manier om vernoemd te worden. De meeste planten dragen namen van degenen die ze óf hebben gekweekt óf in een gebied ver van huis hebben uitgespit en mee teruggenomen.

De tuin in Sóller geeft niet alleen een overzicht van de natuurlijke vegetatie op de eilanden in de Middellandse Zee, maar biedt ook een beeld van de teelt van groente en fruit. De pistachestruik (pistacia vera) had ik graag mee willen nemen. Hij zat vol nootjes die in een paars velletje verpakt zitten en zo vrolijk tonen. Het schijnt een plaag te zijn in elke tuin die openstaat voor bezoek dat stiekem overal stekjes van worden gesneden of zelfs hele planten in de tasjes van met name onschuldig ogende dames verdwijnen. Ik beperkte me gewoon tot kijken. Misschien moet ik in mijn eigen tuin het eerst eens met een meer Nederlandse hazelaar proberen. Het voordeel van pistachenootjes is wel dat je ze met je vingers open kan krijgen. Probeer dat eens met een hazelnoot.

Om toch bloemen te hebben in de tuin, ondanks droogte en hitte, is het advies om vooral planten met een penwortel te nemen. Die gaat diep de grond in en vindt dan altijd nog wel wat vochtigheid. Bij mijn terugkomst van vakantie merkte ik dat vooral onkruid in die categorie valt. Bovendien was er voldoende regen gevallen in mijn afwezigheid om ook oppervlakkig wortelend onkruid een goede kans te geven. Werken dus en transpireren. Langzaam maar zeker moet het onkruid plaats maken voor cultuurplanten. Voor alle zekerheid heb ik campanula lactiflora een plaatsje gegeven. Klokjesbloemen zijn altijd fraai om te zien en bovendien heeft deze soort een penwortel. Als we het droog houden, weet hij toch te bloeien. Transpireren is als tuinier niet te voorkomen en gewoon vocht binnen krijgen is dan de oplossing. Zo sta ik dan met een glaasje rosé op mijn terras te kijken hoe de tuin steeds meer vorm krijgt. En niet alleen van de wijn breekt het zweet me dan uit. Een tuin is nooit af, net zoals het werk van de huisvrouw nooit is gedaan.
 
 
*************************************
Beetje tot rust komen? Kijk op www.canarias.nl .


© 2006 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Droog & Warm Theo Capel
0001 BZ Capel
In de folder van de botanische tuin van Sóller op Mallorca stond dat de overlevingsstrategie van planten in het hete en droge klimaat van de Spaanse zomer bestaat uit het verbruiken van zo weinig mogelijk energie en het voorkomen van transpiratie. Dat laatste bereiken ze vooral door het produceren van een olieachtige film op hun bladeren die verdamping tegengaat en vaak ook nog giftig is zodat de geit en ander vee wel uitkijkt om struik en boom aan te vreten.

Rust en insmeren met olie was eigenlijk ook mijn voornaamste bezigheid en verder, op mijn ligbed aan het strand, een beetje voor me uitstaren naar de zee. Maar een bezoek aan de tuin kon geen kwaad, al was het maar om te zien welke planten ook voor mijn eigen tuin geschikt zouden zijn nu de dreiging van de opwarming van de aarde steeds reëler lijkt te worden. Voorlopig is er nog nattigheid genoeg tijdens de Hollandse zomer, maar je weet maar nooit.

De botanische tuin die er niet alleen is om in rond te kijken, maar bijvoorbeeld ook een functie heeft als zaadbank voor de plantenrijkdom in het Middellandse Zeegebied, ligt tegen een flauwe helling net buiten Sóller. Een lange laan omzoomd met palmen loopt in de lengterichting. Zo’n entree zou ik ook wel willen hebben, maar dat zou betekenen dat ik praktisch ons hele volkstuincomplex zou moeten usurperen en dat geeft geen pas. Diverse palmsoorten schijnen het in Nederland op de koude grond vol te kunnen houden. Een kwekerij in Alkmaar kan ze leveren, waaronder de Phoenix dactylifera (dadelpalm) die wel 30 meter hoog kan worden en die daar in Sóller staat te imponeren. Misschien is die toch meer geschikt voor de tuin van een nouveau riche dan voor een volkstuin.

De steeneik die je overal op Mallorca ziet, is misschien wat passender, maar ook die kan kolossaal uitgroeien. Datzelfde geldt voor de Magnolia grandifolia die in de tuin was te bewonderen. Het was een locale variant genoemd naar de Franse admiraal Galissonière, een bultenaar die het nabuureiland Menorca in de 18e eeuw op de Engelsen veroverde. Dat is ook een manier om vernoemd te worden. De meeste planten dragen namen van degenen die ze óf hebben gekweekt óf in een gebied ver van huis hebben uitgespit en mee teruggenomen.

De tuin in Sóller geeft niet alleen een overzicht van de natuurlijke vegetatie op de eilanden in de Middellandse Zee, maar biedt ook een beeld van de teelt van groente en fruit. De pistachestruik (pistacia vera) had ik graag mee willen nemen. Hij zat vol nootjes die in een paars velletje verpakt zitten en zo vrolijk tonen. Het schijnt een plaag te zijn in elke tuin die openstaat voor bezoek dat stiekem overal stekjes van worden gesneden of zelfs hele planten in de tasjes van met name onschuldig ogende dames verdwijnen. Ik beperkte me gewoon tot kijken. Misschien moet ik in mijn eigen tuin het eerst eens met een meer Nederlandse hazelaar proberen. Het voordeel van pistachenootjes is wel dat je ze met je vingers open kan krijgen. Probeer dat eens met een hazelnoot.

Om toch bloemen te hebben in de tuin, ondanks droogte en hitte, is het advies om vooral planten met een penwortel te nemen. Die gaat diep de grond in en vindt dan altijd nog wel wat vochtigheid. Bij mijn terugkomst van vakantie merkte ik dat vooral onkruid in die categorie valt. Bovendien was er voldoende regen gevallen in mijn afwezigheid om ook oppervlakkig wortelend onkruid een goede kans te geven. Werken dus en transpireren. Langzaam maar zeker moet het onkruid plaats maken voor cultuurplanten. Voor alle zekerheid heb ik campanula lactiflora een plaatsje gegeven. Klokjesbloemen zijn altijd fraai om te zien en bovendien heeft deze soort een penwortel. Als we het droog houden, weet hij toch te bloeien. Transpireren is als tuinier niet te voorkomen en gewoon vocht binnen krijgen is dan de oplossing. Zo sta ik dan met een glaasje rosé op mijn terras te kijken hoe de tuin steeds meer vorm krijgt. En niet alleen van de wijn breekt het zweet me dan uit. Een tuin is nooit af, net zoals het werk van de huisvrouw nooit is gedaan.
 
 
*************************************
Beetje tot rust komen? Kijk op www.canarias.nl .
© 2006 Theo Capel
powered by CJ2