Rozen zijn vaak vernoemd naar personages van wie je geen enkele weet hebt, maar bij de 'Dronken Keizerlijke Concubine' (Tipsy Imperial Concubine) kun je je van alles voorstellen. Ik heb hem bij een Nederlandse kweker nog niet kunnen ontdekken, maar wel de Chinensis Mutabilis, die zoals de naam aangeeft net als de Concubine uit China – ­ van vermoedelijk voor de Volksrepubliek – afkomstig is. Het is een tweekleurige roos met gele en roze-paarse bloemen die bij Belle Epoque in Aalsmeer te krijgen zou zijn.

Doordat de voorstad steeds maar groeit en moderne planologen houden van straten die het liefst in een cirkel lopen zonder dat je dat meteen in de gaten hebt, viel het nog niet mee in dit rozenparadijs te belanden. En toen bleek ook nog dat de Chinensis er niet meer was. “Ik hoor net van mijn broer, dat hij de laatste heeft verkocht.” Gelukkig stonden er honderden andere rozensoorten te wachten op de liefhebber.

Onderweg had ik besloten alsnog voor een rozenhaagje te kiezen in plaats van bijvoorbeeld de forsythia waar ik lang over had lopen twijfelen. Gezien de geelgroene kleur van mijn tuinhuisje, moest het een gele roos worden. Als snel zag ik Lichtkönigin Lucia staan die me aansprak doordat zij een smal, rechtopgaand struikje vormt. Helaas stonden alle exemplaren in de demonstratietuin en waren ze in de pot ook al weer op.

Het advies was om dan voor de Solo Mio te kiezen, maar die heeft bladeren in een soort dofgroen dat me niet aansprak. Zo werd het uiteindelijk The Pilgrim, een Engelse, geurende roos met een lichtgele tint die in de nabloei naar wit verkleurt. De opzet is om als onderbeplanting te kiezen voor de bekende alchemilla met zijn grote, groene, gelobde bladeren, maar dan een variant die vulgaris zou heten en die een kleinere versie vormt, die ook minder hoog wordt.

Misschien dat ik in het najaar alsnog een paar stuks van de Lichtkönigin Lucia koop, want eigenlijk kun je nooit te veel rozen in je tuin zetten. Dat wil zeggen tussen de vaste planten in. Een rozenperkje vind ik minder. Dan verdringen ze elkaar gauw in hun schoonheid. Zo weet ik in een rosarium al gauw niet waar ik moet kijken, maar toch staat op mijn lijstje om binnenkort naar het Westbroekpark in Den Haag te gaan waar sinds een lange reeks van jaren het internationale rozenconcours wordt gehouden. De Duitse rozenkweker Kordes (en Zonen) zal ook wel weer present zijn. Hij introduceerde bijvoorbeeld de ‘Lucia’.

In de jury die de Gouden Roos van de Stad Den Haag mag toekennen, zitten vaak mensen op basis van hun bekendheid. Misschien hoort Susan Daniel er weer bij. Het is een operazangeres (mezzosopraan) naar wie een roos is genoemd. Die eer is alleen Maria Callas eerder toegevallen. Je zou denken dat operazangeressen in hun voluptueusheid ideale naamgevers voor rozen zouden zijn, maar blijkbaar dus niet. En Maria Callas en ook Susan Daniel – die verrassend genoeg als tweede naam Rosalind heeft – zijn ook nog eerder het slanke, zenuwlijdertype. De Susan Daniel die van de Engelse kweker Harkness afkomstig is, verkleurt van perzik tot abrikoos en dan tot crème. De roos is pas onlangs geïntroduceerd. Koningin Eizabeth heeft er een partijtje van gekocht voor in de borders van Buckingham Palace. Voor een volkstuin lijkt deze roos dan te deftig. Je moet je plaats weten in het leven.

Een betere keus lijkt de Princess of Nassau, ook al van een Engelse kweker. Enkele bleekgele, laatbloeiende prinsesjes in de tuin moet een goed gevoel geven, net zoiets als het eten van koninginnensoep of prinsessenboontjes. Je moet je niet willen meten met hooggeplaatsten en hun manier van doen en keuzes imiteren. Het is veel beter om als een vorst in je eigen tuintje te heersen. Die dronken concubine blijft dan misschien wel de beste keuze.

 

***************************************************

De Leunstoel is gebouwd door Peppered. Ga voor informatie

over dat bureau naar: www.peppered.nl .