archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Een engeltje op mijn schouder (deel 3) Rob van Olphen

2110BS DruivenplukIk was 19 jaar oud en nog nooit in het buitenland geweest. Samen met mijn vriend Jan besloten we om liftend naar Frankrijk te gaan om druiven te plukken en om rond te trekken. Tot Parijs ging het prima, maar om Parijs weer uit te komen was een heel gedoe. Helaas is er van de druivenpluk niets terecht gekomen. De druiven waren nog niet rijp genoeg om geoogst te worden.
We hebben goede liften gehad en veel aardige gastvrije mensen ontmoet, mooie wandelingen gemaakt en intens van de prachtige natuur genoten. Met veel geluk zijn we helemaal in Zuid -Frankrijk terecht gekomen.

Afgrond

Daar kregen we tegen de avond een lift van een aardige Parijzenaar in een sportwagen merk Jaguar. Bijna dubbelgevouwen zaten we achterin de auto; hij reed als een gek door de Pyreneeën terwijl hij tijdens het gesprek ook nog eens af en toe achterom keek. Wij stonden doodsangsten uit door de risico’s die hij nam. Vooral als in het donker een kudde schapen opdoemde die huiswaarts richting stal ging. Dan kon hij ze maar net ontwijken.

Eindelijk stopte hij na een slopende dodenrit in de bergen bij een klein dorpje. Nadat wij met veel moeite lijkbleek uit de auto gekropen waren vroeg hij ons of we morgen verder met hem mee wilden naar Spanje. We hebben beleefd bedankt onder het mom dat we graag de omgeving wilden verkennen.
In het aardedonker hebben we na lang zoeken een vlak stuk grond gevonden om in onze slaapzak te overnachten. De volgende ochtend toen we wakker werden bleek tot onze grote ontzetting dat we op het randje van een afgrond hadden geslapen!

Handschoen

Ik was 20 jaar oud en bezig om met een kruiwagen puin af te voeren. Dat ging via een plank die op een container lag. Dan duwde ik de kruiwagen de plank op en kieperde de inhoud er uit. Plotseling schoot de plank weg en knalde de volle kruiwagen tegen de rand van de container. In een flits trok ik mijn hand terug. Tot mijn ontzetting waren 3 vingers van mijn handschoen afgesneden!  Ik moest wel even gaan zitten om bij te komen van de schrik.

Regen

Ik was 69 jaar oud en marktkoopman op de Rotterdamse markt. Het stormde heel heftig met enorme regenbuien. Gelukkig stond de marktkraam goed aan de grond vast gesjord maar er stond zo enorm veel water in de zeilen dat de topbalk op het punt stond om door te breken. Ik had een balk nodig om de topbalk te ondersteunen zodat hij niet zou doorbreken.
Ik kon een balk vinden maar die was te lang dus probeerde ik de balk door te zagen. Helaas had ik alleen een klein ijzerzaagje bij de hand. Dat ging mij veel te langzaam dus toen heb ik halverwege was heb ik de balk op de rand van de kraam gelegd en er een harde trap tegen gegeven. De gebroken balk vloog omhoog en kwam hard met alle scherpe punten in mijn gezicht terecht, vlak bij mijn oog.   

Eerst naar het oogziekenhuis maar die stuurden mij door naar de Eerste Hulp voor een paar hechtingen. Daarna weer terug naar het oogziekenhuis waar ze de houtsplinters hebben verwijderd. Gelukkig had ik geen schade aan mijn oog. Weken later heeft mijn huisarts nog een paar houtsplinters uit mijn gezicht verwijderd.  

Longen

Ik was 78 jaar. Omdat ik een hevige COVID-besmetting had gehad moest ik voor een nacontrole naar het ziekenhuis voor onderzoek. Daar ontdekten ze op de longfoto iets wat daar niet thuis hoorde. Ze hebben een longpunctie gedaan en het afgenomen weefsel naar verschillende laboratoria gestuurd. Maar ze kwamen er niet uit wat het precies was. Uiteindelijk besloten de artsen dat ik geopereerd moest worden. Nadat alles verwijderd was zijn ze gelukkig tot de conclusie gekomen dat het niet kwaadaardig was. En dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Voor ons een hele opluchting. Ik kreeg wel de mededeling dat ik beslist mijn leven lang niet mag duiken, maar dat was ik toch niet van plan.

----------

Toch druivenpluk dankzij Katharina Kouwenhoven.
© 2024 Rob van Olphen meer Rob van Olphen - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
Een engeltje op mijn schouder (deel 3) Rob van Olphen
2110BS DruivenplukIk was 19 jaar oud en nog nooit in het buitenland geweest. Samen met mijn vriend Jan besloten we om liftend naar Frankrijk te gaan om druiven te plukken en om rond te trekken. Tot Parijs ging het prima, maar om Parijs weer uit te komen was een heel gedoe. Helaas is er van de druivenpluk niets terecht gekomen. De druiven waren nog niet rijp genoeg om geoogst te worden.
We hebben goede liften gehad en veel aardige gastvrije mensen ontmoet, mooie wandelingen gemaakt en intens van de prachtige natuur genoten. Met veel geluk zijn we helemaal in Zuid -Frankrijk terecht gekomen.

Afgrond

Daar kregen we tegen de avond een lift van een aardige Parijzenaar in een sportwagen merk Jaguar. Bijna dubbelgevouwen zaten we achterin de auto; hij reed als een gek door de Pyreneeën terwijl hij tijdens het gesprek ook nog eens af en toe achterom keek. Wij stonden doodsangsten uit door de risico’s die hij nam. Vooral als in het donker een kudde schapen opdoemde die huiswaarts richting stal ging. Dan kon hij ze maar net ontwijken.

Eindelijk stopte hij na een slopende dodenrit in de bergen bij een klein dorpje. Nadat wij met veel moeite lijkbleek uit de auto gekropen waren vroeg hij ons of we morgen verder met hem mee wilden naar Spanje. We hebben beleefd bedankt onder het mom dat we graag de omgeving wilden verkennen.
In het aardedonker hebben we na lang zoeken een vlak stuk grond gevonden om in onze slaapzak te overnachten. De volgende ochtend toen we wakker werden bleek tot onze grote ontzetting dat we op het randje van een afgrond hadden geslapen!

Handschoen

Ik was 20 jaar oud en bezig om met een kruiwagen puin af te voeren. Dat ging via een plank die op een container lag. Dan duwde ik de kruiwagen de plank op en kieperde de inhoud er uit. Plotseling schoot de plank weg en knalde de volle kruiwagen tegen de rand van de container. In een flits trok ik mijn hand terug. Tot mijn ontzetting waren 3 vingers van mijn handschoen afgesneden!  Ik moest wel even gaan zitten om bij te komen van de schrik.

Regen

Ik was 69 jaar oud en marktkoopman op de Rotterdamse markt. Het stormde heel heftig met enorme regenbuien. Gelukkig stond de marktkraam goed aan de grond vast gesjord maar er stond zo enorm veel water in de zeilen dat de topbalk op het punt stond om door te breken. Ik had een balk nodig om de topbalk te ondersteunen zodat hij niet zou doorbreken.
Ik kon een balk vinden maar die was te lang dus probeerde ik de balk door te zagen. Helaas had ik alleen een klein ijzerzaagje bij de hand. Dat ging mij veel te langzaam dus toen heb ik halverwege was heb ik de balk op de rand van de kraam gelegd en er een harde trap tegen gegeven. De gebroken balk vloog omhoog en kwam hard met alle scherpe punten in mijn gezicht terecht, vlak bij mijn oog.   

Eerst naar het oogziekenhuis maar die stuurden mij door naar de Eerste Hulp voor een paar hechtingen. Daarna weer terug naar het oogziekenhuis waar ze de houtsplinters hebben verwijderd. Gelukkig had ik geen schade aan mijn oog. Weken later heeft mijn huisarts nog een paar houtsplinters uit mijn gezicht verwijderd.  

Longen

Ik was 78 jaar. Omdat ik een hevige COVID-besmetting had gehad moest ik voor een nacontrole naar het ziekenhuis voor onderzoek. Daar ontdekten ze op de longfoto iets wat daar niet thuis hoorde. Ze hebben een longpunctie gedaan en het afgenomen weefsel naar verschillende laboratoria gestuurd. Maar ze kwamen er niet uit wat het precies was. Uiteindelijk besloten de artsen dat ik geopereerd moest worden. Nadat alles verwijderd was zijn ze gelukkig tot de conclusie gekomen dat het niet kwaadaardig was. En dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Voor ons een hele opluchting. Ik kreeg wel de mededeling dat ik beslist mijn leven lang niet mag duiken, maar dat was ik toch niet van plan.

----------

Toch druivenpluk dankzij Katharina Kouwenhoven.
© 2024 Rob van Olphen
powered by CJ2