archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
De zendelingen zijn onder ons Arie de Jong

2019BS ZendelingenIk ontving pasgeleden een brief, gericht aan de ‘bewoners van dit adres’,  een duiding op een enveloppe die meestal afkomstig is van de KPN of dergelijke instanties. Niet deze keer. Deze brief begon als volgt:
‘Goedendag, hoe gaat het met u? Mijn naam is Peter.
In psalm 145:19 staat: Hij (God) vervult het verlangen van wie ontzag voor hem hebben. Hij hoort hun hulpgeroep en hij redt hen.’

Dat was nog eens een binnenkomer. Wat hovaardig om onbekenden op die manier toe te spreken. En wat overdreven om later in de brief te schrijven: ‘Gods Koninkrijk zal alle problemen van deze wereld oplossen.’ Hoe weet Peter dat zo zeker?
Peter bood in de brief ook nog een gratis interactieve Bijbelcursus aan. ‘Deze kan u leren hoe Gods liefde een werkelijke steun voor u kan zijn, en wat voor een mooie toekomst Hij voor ons zal maken.’

De aanvechting was groot. Zou ik deze stap zetten en zou op die manier zonder al te veel moeite het Koninkrijk Gods mij deelachtig worden? Zo gemakkelijk kon het zijn.

Uit de contactgegevens kon ik opmaken dat Peter Korenhof bij de Jehova’s Getuigen zit. Dat viel me een beetje tegen. Vroeger kwamen die bij je langs aan de deur, met zijn tweeën, en met de Wachttoren in de hand. Op vriendelijke wijze wenste ik ze dan een prettige dag en ging verder met mijn werk. Nu blijf ik vertwijfeld met de brief in de hand zitten. Met een gedachte aan mijn overleden grootmoeder die zich op enig moment wel had laten bekeren tot Jehova’s Getuige. Tot verbijstering van haar man ging ze voortaan de deuren langs om te bekeren tot het ware geloof en ze werd gedoopt in een zwembad dat door de gemeente der Jehova’s was afgehuurd. Onze gehele familie wist er geen raad mee, behalve haar broer Anton. Op verjaardagen nam hij de gelegenheid haar lastige vragen te stellen over teksten uit de Bijbel, immers letterlijk genomen in de kring van de Jehova’s. Dat leverde geen prettige sfeer op.
Hoe graag had ik in de schoenen van oudoom Anton gestaan, maar helaas, die is ook al weer jaren dood.

----------

Het droeve plaatje is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/



© 2023 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
De zendelingen zijn onder ons Arie de Jong
2019BS ZendelingenIk ontving pasgeleden een brief, gericht aan de ‘bewoners van dit adres’,  een duiding op een enveloppe die meestal afkomstig is van de KPN of dergelijke instanties. Niet deze keer. Deze brief begon als volgt:
‘Goedendag, hoe gaat het met u? Mijn naam is Peter.
In psalm 145:19 staat: Hij (God) vervult het verlangen van wie ontzag voor hem hebben. Hij hoort hun hulpgeroep en hij redt hen.’

Dat was nog eens een binnenkomer. Wat hovaardig om onbekenden op die manier toe te spreken. En wat overdreven om later in de brief te schrijven: ‘Gods Koninkrijk zal alle problemen van deze wereld oplossen.’ Hoe weet Peter dat zo zeker?
Peter bood in de brief ook nog een gratis interactieve Bijbelcursus aan. ‘Deze kan u leren hoe Gods liefde een werkelijke steun voor u kan zijn, en wat voor een mooie toekomst Hij voor ons zal maken.’

De aanvechting was groot. Zou ik deze stap zetten en zou op die manier zonder al te veel moeite het Koninkrijk Gods mij deelachtig worden? Zo gemakkelijk kon het zijn.

Uit de contactgegevens kon ik opmaken dat Peter Korenhof bij de Jehova’s Getuigen zit. Dat viel me een beetje tegen. Vroeger kwamen die bij je langs aan de deur, met zijn tweeën, en met de Wachttoren in de hand. Op vriendelijke wijze wenste ik ze dan een prettige dag en ging verder met mijn werk. Nu blijf ik vertwijfeld met de brief in de hand zitten. Met een gedachte aan mijn overleden grootmoeder die zich op enig moment wel had laten bekeren tot Jehova’s Getuige. Tot verbijstering van haar man ging ze voortaan de deuren langs om te bekeren tot het ware geloof en ze werd gedoopt in een zwembad dat door de gemeente der Jehova’s was afgehuurd. Onze gehele familie wist er geen raad mee, behalve haar broer Anton. Op verjaardagen nam hij de gelegenheid haar lastige vragen te stellen over teksten uit de Bijbel, immers letterlijk genomen in de kring van de Jehova’s. Dat leverde geen prettige sfeer op.
Hoe graag had ik in de schoenen van oudoom Anton gestaan, maar helaas, die is ook al weer jaren dood.

----------

Het droeve plaatje is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/

© 2023 Arie de Jong
powered by CJ2