De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf		delen printen terug


	Cold feet	Claude Aendenboom
	Ik kijk deze ochtend naar het weerbericht. Wordt het gevaarlijk glad op de wegen? Klaart de mist op? Maak ik vandaag de fout van mijn leven als ik met deze Noorse ijskoningin trouw? Begeef ik mij in het oog van de storm als ik later zwarte sneeuw zie? Wordt m'n bestaan dan grauwer? Zeg me: waar op deze sombere planeet vind ik de juiste graadmeter? Zal ik het berouwen? Het regent duizend vragen in mijn hoofd. Jawel, haar kille vader is sinds eeuwen van adel, een strenge vorst die in zijn ivoren toren van Babel leeft, enkel de taal van geld spreekt en die met ijzeren hand over zijn koninkrijk heerst. Ach, voor mij wordt een huwelijk met zijn grillige dochter een hel want de weerman voorspelt: ‘Tijdens de wittebroodsweken zullen jullie veel rozengeur en zonneschijn ervaren, maar sneller dan verwacht komen jullie in een depressie terecht, het worden barre dagen. Vanuit jullie roze wolk zal het beginnen te hagelen. Doe een muts en sjaal aan als het harder begint te waaien want hoge bomen vangen veel wind. En dan komt vroeg of laat het gedonder. Lief en leed zullen jullie nauwelijks nog met elkaar delen, dus reken maar niet op een natuurwonder. De hevige bliksem zal al haar kastelen doen opbranden, en plots zal jouw echtgenote verdwijnen. Zij vaart zo met een sloep naar warme exotische landen. Wat er overblijft zijn de kroonjuwelen maar daar blijf je best af met je gretige handen.’ En ik besluit: ’Okee weerman, ik heb naar jou geluisterd, bij het altaar vandaag zal mijn jawoord niet worden gefluisterd.’ Plots maakt de venijnige noordwestenwind me wakker! Ik lig nog steeds onder de wol met een kater door de vrijgezellenavond van gisteravond. In paniek kijk ik naar mijn wekkerradio. Oei, ik moest allang uit de veren zijn. Mijn Vlaamse verloofde Margot staat wellicht in haar prachtige bruidskleed te wachten op mijnheer Aendenboom Cloclo. In de bomvolle kerk is koorzang voorzien, alsook een pianist en misdienaars met dwarsfluiten. Vlug onder de douche, dan een frisse scheerbeurt en snel m'n trouwkostuum aan... Ik kijk in de spiegel. Bedenk ik mij? Heb ik nu koudwatervrees gekregen? Cold feet? Inderdaad, ik waag het écht niet, deze sprong in het... duister! Ach, ik neem best eerst een heerlijk geurend warm voetbadje. En ineens is de zon daar weer, oef er is geen vuiltje aan de blauwe lucht. ---------- De plaat is van Han Busstra.

meer Claude Aendenboom - meer "Het leven zelf" -

Beschouwingen > Het leven zelf
Cold feet	Claude Aendenboom
Ik kijk deze ochtend naar het weerbericht. Wordt het gevaarlijk glad op de wegen? Klaart de mist op? Maak ik vandaag de fout van mijn leven als ik met deze Noorse ijskoningin trouw? Begeef ik mij in het oog van de storm als ik later zwarte sneeuw zie? Wordt m'n bestaan dan grauwer? Zeg me: waar op deze sombere planeet vind ik de juiste graadmeter? Zal ik het berouwen? Het regent duizend vragen in mijn hoofd. Jawel, haar kille vader is sinds eeuwen van adel, een strenge vorst die in zijn ivoren toren van Babel leeft, enkel de taal van geld spreekt en die met ijzeren hand over zijn koninkrijk heerst. Ach, voor mij wordt een huwelijk met zijn grillige dochter een hel want de weerman voorspelt: ‘Tijdens de wittebroodsweken zullen jullie veel rozengeur en zonneschijn ervaren, maar sneller dan verwacht komen jullie in een depressie terecht, het worden barre dagen. Vanuit jullie roze wolk zal het beginnen te hagelen. Doe een muts en sjaal aan als het harder begint te waaien want hoge bomen vangen veel wind. En dan komt vroeg of laat het gedonder. Lief en leed zullen jullie nauwelijks nog met elkaar delen, dus reken maar niet op een natuurwonder. De hevige bliksem zal al haar kastelen doen opbranden, en plots zal jouw echtgenote verdwijnen. Zij vaart zo met een sloep naar warme exotische landen. Wat er overblijft zijn de kroonjuwelen maar daar blijf je best af met je gretige handen.’ En ik besluit: ’Okee weerman, ik heb naar jou geluisterd, bij het altaar vandaag zal mijn jawoord niet worden gefluisterd.’ Plots maakt de venijnige noordwestenwind me wakker! Ik lig nog steeds onder de wol met een kater door de vrijgezellenavond van gisteravond. In paniek kijk ik naar mijn wekkerradio. Oei, ik moest allang uit de veren zijn. Mijn Vlaamse verloofde Margot staat wellicht in haar prachtige bruidskleed te wachten op mijnheer Aendenboom Cloclo. In de bomvolle kerk is koorzang voorzien, alsook een pianist en misdienaars met dwarsfluiten. Vlug onder de douche, dan een frisse scheerbeurt en snel m'n trouwkostuum aan... Ik kijk in de spiegel. Bedenk ik mij? Heb ik nu koudwatervrees gekregen? Cold feet? Inderdaad, ik waag het écht niet, deze sprong in het... duister! Ach, ik neem best eerst een heerlijk geurend warm voetbadje. En ineens is de zon daar weer, oef er is geen vuiltje aan de blauwe lucht. ---------- De plaat is van Han Busstra.
© 2023 Claude Aendenboom

	powered by CJ2