archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
De Watersnoodramp | Katharina Kouwenhoven | |||
Het is nu 1 februari en precies 70 jaar geleden dat de watersnoodramp, aanvankelijk Sint Ignatiusvloed gedoopt, plaats vond. De grootste ellende vond plaats in de nacht van 31 januari op 1 februari, maar op 1 februari overdag werd er ook nog veel water verplaatst. Ik was bijna 8 en herinner me het nog goed. Aanvankelijk wisten we van niets, want de communicatie was gebrekkig, daarna stond de hele dag de radio aan. Het telefoon- en telegraafverkeer was uitgevallen en radiocontact werd verzorgd door zendamateurs. Door een zware noordwester storm en springvloed steeg het water ter plaatse tot wel 4 meter hoogte en spoelde over de dijken of sloeg gaten in de dijken. Die dijken waren te laag en te zwak, want kustbescherming had vanwege de wederopbouw geen prioriteit. Op sommige plaatsen op Goeree-Overflakkee stroomde het water zo hard de polder in dat de dorpen Oude en Nieuwe Tonge binnen een half uur 2 tot 3 meter onder water stonden. Ook de dorpen Vlaardingen en Maassluis, waar de familie van mijn ouders woonde, werden getroffen. Achteraf viel dat mee, vergeleken met plaatsen in Zeeland. Er vielen ruim 1800 doden, ongeveer de helft in de stormachtige nacht. Zondagmiddag zorgde het getij met de harde wind ervoor dat vele overlevenden alsnog de dood vonden. Veel huizen met bewoners op zolder of op het dak stortten alsnog in elkaar. Cineac Later ging ik met mijn moeder naar de Cineac in de Reguliersbreestraat. Altijd als er ergens in de wereld iets spectaculairs gebeurde, gingen wij naar de Cineac om naar het Polygoonjournaal te kijken en de tekenfilmpjes natuurlijk. Die beelden waren verschrikkelijk. Verdronken koeien en paarden - er waren wel 10.000 dieren omgekomen, ingestorte huizen en gebouwen, huizen die tot aan de dakrand in het water stonden, enorme oppervlakken verdronken land en het koninklijk bezoek aan het rampgebied. De hulpverlening kwam maar moeizaam opgang. Ook hier speelden de gebrekkige communicatie-mogelijkheden een rol. Hulp werd geboden door reddingboten, vissersboten, particuliere schepen en riviersleepboten en de enige helikopter van het leger werd ingezet. Om het water tegen te houden werden schepen voor dijkgaten gesleept. Er werd een landelijke hulpactie gestart onder het motto Beurzen open, Dijken dicht. Niet alleen geld werd ingezameld, ook goederen als kleding en dekens, zoveel dat een deel werd doorgestuurd naar andere rampgebieden. Ook vanuit het buitenland werd de helpende hand geboden. Al snel kon worden begonnen met herstelwerkzaamheden. Al die hulpverlening heeft Zeeland geen windeieren gelegd. En de ramp heeft ook het sein gegeven voor de Deltawerken, die voor veel werkgelegenheid zorgden. Zo'n ramp is onvoorstelbaar, maar we hebben Zeeland nog. En nu moeten de dijken weer versterkt worden. We kunnen beter op terpen gaan wonen of op palen. Ik hoop zo'n ramp nooit mee te maken. In een epidemie had ik ook geen zin, maar die vond toch plaats. ---------- De tekening is van de auteur. |
||||
© 2023 Katharina Kouwenhoven | ||||
powered by CJ2 |