![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
Mijn vroegste herinnering* | Arie de Jong | |||
![]() Of zijn het de geuren van vroeger, waar Marcel Proust zo beroemd mee is geworden? Zoals de afschuwwekkende geur van doorgekookte witlof (ik kan er nog steeds niet tegen), doorgekookte boerenkool (een strontlucht), doorgekookte bloemkool of doorgekookte spruitjes (het zal duidelijk zijn, mijn moeder zorgde voor doorgekookte groenten)? Of de afschuw van het vochtige beddengoed als het in de winter zo koud werd in ons niet centraal verwarmde huis, dat de ijsbloemen op mijn raam stonden? Eerder vermeldde ik al eens in een stukje het eindeloze tiktak van de wijzers op de klok op de schoorsteen. Je weet het niet. Je weet ook niet of al die herinneringen kloppen met de werkelijkheid van toen. En er waren natuurlijk altijd verhalen in de familie over mij. Dat mijn vader me als huilende baby uit het raam had willen gooien, omdat hij er niet van kon slapen. Of dat ik dol was op een plakje boterhamworst, maar dat eerst op de rug van mijn hand plat sloeg voordat ik het opat. Of dat ik in de box als eenjarige een keer in mijn luier had gepoept en kans had gezien de harde drolletjes op de rand van de box te zetten. Wat in je geheugen resteert, het is een onsamenhangende brei. Als die komt bovendrijven, moet je oppassen, want dan word je kinds en ga je terug je verleden in. ---------- Het plaatje is van Han Busstra. |
||||
© 2022 Arie de Jong | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |