Voor de bloemenstal stond een grote klont mensen, maar toch schoot gelijk iemand toe.

‘Wat kan ik voor u doen meneer?’

‘Die paarse, wat zijn dat?’ vroeg ik.

‘Ik zou het niet weten’ zei hij.

‘En die blauwe daar, zei ik, wijzend op een bos korenbloemen.’

‘Ach meneer, u moet gewoon kiezen wat u mooi vindt. De namen doen er niet toe.’

‘Goed, ik neem die blauwe. Hoeveel is dat?’

‘Geeft u maar twee euro.’ 

‘Niet duur’, zei ik.

‘Welnee, ik haal de mensen niet het vel over de oren.’

Hij stak het muntstuk in zijn zak en tot mijn verbazing liep hij met mij mee op.

‘Moet u niet bij de stal blijven?’, vroeg ik.

‘Nee hoor, dat is niet nodig. Lekker weertje wel, hè, meneer!’

-----
Het plaatje is van Han Busstra