 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
| Zien en herinneren | Govert Nietz | |||
 De telefoon maakte zo’n geluid.Rinkelen kun je het niet meer noemen. ‘Hé Goof, met Theo hier, zeg: Nog even over die ogen van je. Ik probeerde het hier uit te leggen. Maar dat lukte me niet. Zelfs de naam was ik kwijt.’ ‘Nou, schaam je maar niet hoor. Kon ‘m eerst zelf ook niet onthouden. Hoornvliesdystrofie is de officiële naam. Maar dan ook nog een speciale variant. Die map-dot-fingerprint wordt genoemd.’ ‘Pfffh, wacht ik schrijf het even op. Oké, hé en dan nu wat je ervan merkt. Klopt dit: je herkent geen gezichten meer. En kijkt permanent door een vuile ruit. Lezen gaat nog wel, met mate. Zoiets?’ ‘Ja, ik geef toe, het klinkt nogal warrig. Het is of je geheugen af en toe helpt. Waardoor de indruk van zien ontstaat. Net Een weekend in Oostende uitgelezen. Je weet wel, van Willem Brakman.’ ‘Oh, dàt boek, niet door te komen man. En dat lees jij nu nog voor je plezier? Nou dan maak ik me maar geen zorgen. Mooie omslag wel, zo’n wazig tafereel. Karnaval op het Strand van James Ensor.’ ‘Ja, je geheugen werkt toch nog wel goed. Althans, bepaalde afdelingen ervan. Weet je: het grappige van die Ensor is. Dat mijn hele wereld er nu zo uit ziet. Nou ja, behalve als het regent, natuurlijk.’ |
||||
| © 2020 Govert Nietz | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||