archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Brfxxccxxmnpckcccc111... Julius Pasgeld

1607BS Brfxx
In Zweden loopt een jongetje rond, dat na zes jaar nog altijd geen naam heeft. Zijn ouders wilden hem Brfxxccxxmnpck-
cccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 noemen. Maar dat mocht niet van de burgerlijke stand. Naar de motieven achter het ambtelijk verbod valt slechts te gissen. Paste de naam niet op de formulieren? Of was men begaan met het lot van het jongetje als dat met een dergelijke onuitsprekelijke naam door het leven moest? Wat zal het de overheid eigenlijk een zorg zijn hoe de mensen heten? De tijd zal toch waarachtig ook in Nederland niet ver meer zijn dat de overheid de mensen met hun sofinummer gaat aanspreken.

Over de motieven van de ouders is meer bekend. Aanvankelijk weigerden ze hun kind een naam te geven. Maar na een lange briefwisseling stelden zij de naam Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 voor. Dat was volgens hen een ‘betekenisvolle en expressionistische formule, die als een nieuwe kunstzinnige schepping in de patafysische traditie’ beschouwd diende te worden. De naam kon volgens de ouders overigens ook worden uitgesproken als ‘Albin’.
O, zeg dat dan meteen, denk je dan. Albin. Een leuke naam. Laten we hem dan meteen zo noemen. Dat is wat handiger. En ook beter voor het jongetje. Maar nee. Officieel moest het Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 zijn.

Een jaar later legde de rechter de ouders een boete op van circa 700 euro. Want het is in Zweden, net zoals hier, verboden je kind naamloos door het leven te laten gaan. Als je geen naam hebt, kan je namelijk ook geen belasting betalen. En dat willen ze natuurlijk niet hebben bij de overheid.
Toen stelden de ouders voor het jongetje ‘A’ te noemen. Maar dat mocht ook niet. Over de motieven tasten we wederom in het duister. Waarom geen ‘A’? Hoe vaak in een mensenleven moet iemand zijn naam ergens op een formulier zetten? Ikzelf ben 75 jaar oud. En ik schat dat ik mijn naam nu al 24.000 keer ergens op een overheidsformulier heb moeten zetten. En het einde is voorlopig nog niet in zicht. Hoeveel tijd had ik mezelf kunnen besparen door ‘J’ te heten in plaats van Julius? En nou heb ik nog een betrekkelijk korte voornaam. Maar denk eens aan alle Constantijnen, Hendrik-Jan-Willemen, Allegonda’s en Adrianus Jacobussen. Die zouden maanden extra van hun leven besparen met slechts één initiaal.

Eigenlijk begrijp ik die ouders van Albin wel. Want natuurlijk heet dat jongetje thuis, op school en bij zijn vriendjes gewoon Albin. Geen mens doet z’n kind zoiets verschrikkelijks aan als Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssq lbb11116.
Het was eigenlijk gewoon een zaak tussen die ouders en de overheid. De ouders wilden de overheid gewoon een hak zetten. Een koekje van eigen deeg geven. Geweldig! Als ik eens een formulier van de overheid moet invullen staan daar aan kenmerken, artikelen en regels ook minstens 60 connotaties in. Dus waarom niet een keer teruggeslagen?

Volgens mij ging het zo. Toen Albin moest worden aangegeven lapte z’n vader in een bevrijdende vlaag van inzicht alle regels aan zijn laars en zette zijn zoon voor zijn laptop. ‘Hoe wil je heten?’, vroeg hij aan zijn zoon die toen net een paar weken oud was. Albin rauste met z’n dikke knuistjes op de toeten en ziedaar: er kwam Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 te staan.
‘Een bijzondere jongen. En dat is het’, sprak de vader van Albin en toog vervolgens met de uitdraai naar het loket van de burgerlijke stand om de dorknopers schrik aan te jagen.

Zoiets zou eigenlijk veel meer moeten gebeuren. Per slot van rekening doet de overheid ons dat soort dingen andersom vrijwel dagelijks aan.

-----
Het plaatje is van Han Busstra


© 2019 Julius Pasgeld meer Julius Pasgeld - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Brfxxccxxmnpckcccc111... Julius Pasgeld
1607BS Brfxx
In Zweden loopt een jongetje rond, dat na zes jaar nog altijd geen naam heeft. Zijn ouders wilden hem Brfxxccxxmnpck-
cccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 noemen. Maar dat mocht niet van de burgerlijke stand. Naar de motieven achter het ambtelijk verbod valt slechts te gissen. Paste de naam niet op de formulieren? Of was men begaan met het lot van het jongetje als dat met een dergelijke onuitsprekelijke naam door het leven moest? Wat zal het de overheid eigenlijk een zorg zijn hoe de mensen heten? De tijd zal toch waarachtig ook in Nederland niet ver meer zijn dat de overheid de mensen met hun sofinummer gaat aanspreken.

Over de motieven van de ouders is meer bekend. Aanvankelijk weigerden ze hun kind een naam te geven. Maar na een lange briefwisseling stelden zij de naam Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 voor. Dat was volgens hen een ‘betekenisvolle en expressionistische formule, die als een nieuwe kunstzinnige schepping in de patafysische traditie’ beschouwd diende te worden. De naam kon volgens de ouders overigens ook worden uitgesproken als ‘Albin’.
O, zeg dat dan meteen, denk je dan. Albin. Een leuke naam. Laten we hem dan meteen zo noemen. Dat is wat handiger. En ook beter voor het jongetje. Maar nee. Officieel moest het Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 zijn.

Een jaar later legde de rechter de ouders een boete op van circa 700 euro. Want het is in Zweden, net zoals hier, verboden je kind naamloos door het leven te laten gaan. Als je geen naam hebt, kan je namelijk ook geen belasting betalen. En dat willen ze natuurlijk niet hebben bij de overheid.
Toen stelden de ouders voor het jongetje ‘A’ te noemen. Maar dat mocht ook niet. Over de motieven tasten we wederom in het duister. Waarom geen ‘A’? Hoe vaak in een mensenleven moet iemand zijn naam ergens op een formulier zetten? Ikzelf ben 75 jaar oud. En ik schat dat ik mijn naam nu al 24.000 keer ergens op een overheidsformulier heb moeten zetten. En het einde is voorlopig nog niet in zicht. Hoeveel tijd had ik mezelf kunnen besparen door ‘J’ te heten in plaats van Julius? En nou heb ik nog een betrekkelijk korte voornaam. Maar denk eens aan alle Constantijnen, Hendrik-Jan-Willemen, Allegonda’s en Adrianus Jacobussen. Die zouden maanden extra van hun leven besparen met slechts één initiaal.

Eigenlijk begrijp ik die ouders van Albin wel. Want natuurlijk heet dat jongetje thuis, op school en bij zijn vriendjes gewoon Albin. Geen mens doet z’n kind zoiets verschrikkelijks aan als Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssq lbb11116.
Het was eigenlijk gewoon een zaak tussen die ouders en de overheid. De ouders wilden de overheid gewoon een hak zetten. Een koekje van eigen deeg geven. Geweldig! Als ik eens een formulier van de overheid moet invullen staan daar aan kenmerken, artikelen en regels ook minstens 60 connotaties in. Dus waarom niet een keer teruggeslagen?

Volgens mij ging het zo. Toen Albin moest worden aangegeven lapte z’n vader in een bevrijdende vlaag van inzicht alle regels aan zijn laars en zette zijn zoon voor zijn laptop. ‘Hoe wil je heten?’, vroeg hij aan zijn zoon die toen net een paar weken oud was. Albin rauste met z’n dikke knuistjes op de toeten en ziedaar: er kwam Brfxxccxxmnpckcccc111mmnprxvc1mnclssqlbb11116 te staan.
‘Een bijzondere jongen. En dat is het’, sprak de vader van Albin en toog vervolgens met de uitdraai naar het loket van de burgerlijke stand om de dorknopers schrik aan te jagen.

Zoiets zou eigenlijk veel meer moeten gebeuren. Per slot van rekening doet de overheid ons dat soort dingen andersom vrijwel dagelijks aan.

-----
Het plaatje is van Han Busstra
© 2019 Julius Pasgeld
powered by CJ2