![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
Dan leest ie maar iets anders * | Frits Hoorweg | |||
Een probleem ontstond pas door het geschenk waarin de kerstviering op de zondagsschool uitmondde. Dat was een, in mijn ogen prachtig uitgevoerd, boekje, met voorin een plakkertje waarin iemand met een mooi handschrift je naam had geschreven. W.G. van der Hulst heette de schrijver van het boek, dat was uitgegeven door Callenbach te Nijkerk. Later, veel later, heb ik nog eens een lofzang gelezen van Maarten ’t Hart op deze schrijver. Als ik het mij goed herinner prees hij vooral het feit dat de schrijver zich van gewonemensentaal bediende en dat hij het alledaagse leven tot uitgangspunt nam. Misschien niet onjuist, maar als kind ervoer ik het anders. In mijn hoofd is de volgende verhaallijn achtergebleven: Nu is het gekke dat die ervaring niet direct een afkeer van die boekjes tot gevolg had. Integendeel, misschien was er zelfs wel sprake van een zekere fascinatie. Het jaar daarop kreeg ik er weer één en zette ik mij weer gretig aan het lezen, met hetzelfde resultaat. Toen heeft mijn moeder de boeken van W.G. van der Hulst Jr. in de ban gedaan. In één moeite door zette ze ook ‘Alleen op de wereld’ op de index. Het gekke is dat ze verder helemaal niet zo van ‘het verbieden’ was. Haar geliefde opvoedingsmethode was om je droevig aan te kijken als je iets had gedaan wat ze liever niet had. Ik moet achteraf zeggen dat ik grote bewondering heb voor deze stijlbreuk. ‘Ja, hij leest heel graag, maar dan leest ie maar iets anders!’ hoor ik haar ter verklaring tegen iemand zeggen. Of verbeeld ik mij dat? ------- Het plaatje is van Via Dit |
||||
© 2017 Frits Hoorweg | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |