archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Wat kan je doen? Joop Quint

1404BS HulpeloosOnze schoonzoon heeft ALS. Het duurt misschien nog een half jaar. Mijn beste vriend, ik ken hem bijna 60 jaar, heeft longkanker. Er is een uitzaaiing geconstateerd naar de wervels. Hij heeft nu chemotherapie. De vrouw van een andere zeer goede vriend zit in het laatste stadium van longkanker. Ze heeft chemotherapie achter de rug. Onderzocht wordt of, en hoe, de uitzaaiingen naar de hersens kunnen worden behandeld.

Wat kan je doen?

Het is erg dichtbij. Ik wil wat doen, maar ik weet niet wat. Ze zijn niet alleen. Er zijn partners, er zijn kinderen en vrienden. We gaan op bezoek. We merken dat dat op prijs wordt gesteld. Soms is het moeilijk om een afspraak te maken. Er zijn meer vrienden en familieleden en ze willen ook wel eens tijd voor zichzelf, of ze zijn gewoon moe. Ze leven zeker niet aan de onderkant van de samenleving. Ze hebben de beste medische hulp en verzorging die er is. En als ze die zelf niet direct kunnen vinden, is er altijd wel een vriend die de weg weet.

Wat kan je doen? Zo nu en dan op bezoek. Wat zeg je dan? In hun geval is dat gelukkig geen groot probleem. Ze beginnen vaak zelf, zonder te klagen. En dan gaat het over hoe ze reageren op hun medicijnen, over hun vermoeidheid, over pijn. Maar wat doe je verder? Gewoon afwachten? Bedenken wat je op de begrafenis gaat zeggen? Ik schrijf mijn dochter, de vrouw van de man met ALS, elke week een brief. Ze zegt dat ze daar blij mee is. Ze laat hem ook aan anderen lezen.

En verder? Mijn vrouw en ik zijn van nature behoorlijk opgewekt. We denken veel aan onze schoonzoon en aan de vrienden. Maar we worden er niet depressief van. Het leven gaat door. We genieten van onze jongste kleindochter van bijna een jaar. We gaan gezellig boodschappen doen in de Javastraat in Amsterdam Oost. We genieten van de verhalen van onze andere kleinkinderen en soms van Ajax. We maken afspraken met vrienden die niet ziek zijn, of wel (Parkinson, beginnende dementie). En tussen alles door, op onverwachte momenten, zijn er ineens de gedachten aan onze schoonzoon en die vrienden.

Het blijft een schizofrene situatie, waarvoor afwachten en hulpeloosheid nog de beste kwalificaties zijn.

------
De tekening is van Via Dit
Meer informatie op: www.viadit.nl 

© 2016 Joop Quint meer Joop Quint - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Wat kan je doen? Joop Quint
1404BS HulpeloosOnze schoonzoon heeft ALS. Het duurt misschien nog een half jaar. Mijn beste vriend, ik ken hem bijna 60 jaar, heeft longkanker. Er is een uitzaaiing geconstateerd naar de wervels. Hij heeft nu chemotherapie. De vrouw van een andere zeer goede vriend zit in het laatste stadium van longkanker. Ze heeft chemotherapie achter de rug. Onderzocht wordt of, en hoe, de uitzaaiingen naar de hersens kunnen worden behandeld.

Wat kan je doen?

Het is erg dichtbij. Ik wil wat doen, maar ik weet niet wat. Ze zijn niet alleen. Er zijn partners, er zijn kinderen en vrienden. We gaan op bezoek. We merken dat dat op prijs wordt gesteld. Soms is het moeilijk om een afspraak te maken. Er zijn meer vrienden en familieleden en ze willen ook wel eens tijd voor zichzelf, of ze zijn gewoon moe. Ze leven zeker niet aan de onderkant van de samenleving. Ze hebben de beste medische hulp en verzorging die er is. En als ze die zelf niet direct kunnen vinden, is er altijd wel een vriend die de weg weet.

Wat kan je doen? Zo nu en dan op bezoek. Wat zeg je dan? In hun geval is dat gelukkig geen groot probleem. Ze beginnen vaak zelf, zonder te klagen. En dan gaat het over hoe ze reageren op hun medicijnen, over hun vermoeidheid, over pijn. Maar wat doe je verder? Gewoon afwachten? Bedenken wat je op de begrafenis gaat zeggen? Ik schrijf mijn dochter, de vrouw van de man met ALS, elke week een brief. Ze zegt dat ze daar blij mee is. Ze laat hem ook aan anderen lezen.

En verder? Mijn vrouw en ik zijn van nature behoorlijk opgewekt. We denken veel aan onze schoonzoon en aan de vrienden. Maar we worden er niet depressief van. Het leven gaat door. We genieten van onze jongste kleindochter van bijna een jaar. We gaan gezellig boodschappen doen in de Javastraat in Amsterdam Oost. We genieten van de verhalen van onze andere kleinkinderen en soms van Ajax. We maken afspraken met vrienden die niet ziek zijn, of wel (Parkinson, beginnende dementie). En tussen alles door, op onverwachte momenten, zijn er ineens de gedachten aan onze schoonzoon en die vrienden.

Het blijft een schizofrene situatie, waarvoor afwachten en hulpeloosheid nog de beste kwalificaties zijn.

------
De tekening is van Via Dit
Meer informatie op: www.viadit.nl 
© 2016 Joop Quint
powered by CJ2