archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Advies van een stiefvader Joop Quint

1308BS StiefvaderHet belangrijkste advies aan een stiefvader is: bemoei je er niet mee. Ik spreek uit twintig jaar ervaring. Toen mijn vrouw en ik elkaar leerden kennen was ik gescheiden en had twee dochters van ongeveer dertig. Zij was zes jaar jonger dan ik en had een dochter van tien. Ze was een Bommoeder. De vader was op enige afstand. Hij zag zijn dochter zo nu en dan en ze gingen in de zomer met elkaar op vakantie.

Onze relatie ontwikkelde zich van living-apart-together tot samenwonen. In mijn appartement in Amsterdam. Die keus was snel gemaakt want zij woonde in Zoetermeer. Dus daar kwam mijn vriendin met honderd dozen, twee poezen, twee hamsters en de dochter, die was toen dertien. Niet de makkelijkste leeftijd. De hamsters zijn snel overleden. Er waren meer meevallers. Mijn stiefdochter kon naar een goede school dicht in de buurt en in het centrum van de stad. En ze bleek zich in Amsterdam als een vis in het water te voelen.

Het was een vreemde periode. Heel veel bleek hetzelfde als twintig jaar daarvoor met mijn eigen dochters. Naar hockey halen en brengen, naar ouderavonden, soms ophalen van een feestje en het gedoe met vriendinnetjes; wie is met wie etc.
Maar er bleek een belangrijk verschil: opvattingen over opvoeden. Ik was me nooit bewust geweest van mijn opvatting over opvoeden. Ten eerste deed mijn eerste vrouw dat grotendeels. En wij deden hetzelfde als onze goede vrienden in de buurt met kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd. Maar dat was in Bilthoven. Dat is toch anders dan in Amsterdam.

Het belangrijkste verschil zat hem in allerlei dingen die zich dagelijks voordoen. Kleine dingen. Je bord leeg eten, iets eten wat je niet echt lekker vindt, tegenspreken, cadeaus, zakgeld, kleren etc. etc. Ik vond mijn stiefdochter verwend. En bedacht daarbij dat ze enig kind was en was opgevoed in een eenouder gezin. Bovendien is mijn vrouw Indisch. Misschien voeden Indische mensen wel anders op.

Het is me met enige moeite gelukt om me niet te bemoeien met het opvoeden van mijn stiefdochter. In ieder geval niet direct. Mijn handen jeukten wel eens, maar meestal hield ik me in. Ik wees mijn stiefdochter zelden terecht. Dat liet ik aan haar moeder over. En dan gebeurde het vaak niet. Ik had het met mijn vrouw wel vaak over onze dochter. ‘Dat kan toch niet.’ ‘Zou je het niet zo of zo doen?’ Soms kreeg ik gelijk. Maar meestal deed mijn vrouw wat zij goed vond. En zo hoort het eigenlijk ook.

Onze dochter is nu 31. Ze heeft een man en sinds twee maanden hebben we een kleindochter. Ze wonen gelukkig dichtbij.

--------------
De tekening is van Annemiek Meijer
---------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2016 Joop Quint meer Joop Quint - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Advies van een stiefvader Joop Quint
1308BS StiefvaderHet belangrijkste advies aan een stiefvader is: bemoei je er niet mee. Ik spreek uit twintig jaar ervaring. Toen mijn vrouw en ik elkaar leerden kennen was ik gescheiden en had twee dochters van ongeveer dertig. Zij was zes jaar jonger dan ik en had een dochter van tien. Ze was een Bommoeder. De vader was op enige afstand. Hij zag zijn dochter zo nu en dan en ze gingen in de zomer met elkaar op vakantie.

Onze relatie ontwikkelde zich van living-apart-together tot samenwonen. In mijn appartement in Amsterdam. Die keus was snel gemaakt want zij woonde in Zoetermeer. Dus daar kwam mijn vriendin met honderd dozen, twee poezen, twee hamsters en de dochter, die was toen dertien. Niet de makkelijkste leeftijd. De hamsters zijn snel overleden. Er waren meer meevallers. Mijn stiefdochter kon naar een goede school dicht in de buurt en in het centrum van de stad. En ze bleek zich in Amsterdam als een vis in het water te voelen.

Het was een vreemde periode. Heel veel bleek hetzelfde als twintig jaar daarvoor met mijn eigen dochters. Naar hockey halen en brengen, naar ouderavonden, soms ophalen van een feestje en het gedoe met vriendinnetjes; wie is met wie etc.
Maar er bleek een belangrijk verschil: opvattingen over opvoeden. Ik was me nooit bewust geweest van mijn opvatting over opvoeden. Ten eerste deed mijn eerste vrouw dat grotendeels. En wij deden hetzelfde als onze goede vrienden in de buurt met kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd. Maar dat was in Bilthoven. Dat is toch anders dan in Amsterdam.

Het belangrijkste verschil zat hem in allerlei dingen die zich dagelijks voordoen. Kleine dingen. Je bord leeg eten, iets eten wat je niet echt lekker vindt, tegenspreken, cadeaus, zakgeld, kleren etc. etc. Ik vond mijn stiefdochter verwend. En bedacht daarbij dat ze enig kind was en was opgevoed in een eenouder gezin. Bovendien is mijn vrouw Indisch. Misschien voeden Indische mensen wel anders op.

Het is me met enige moeite gelukt om me niet te bemoeien met het opvoeden van mijn stiefdochter. In ieder geval niet direct. Mijn handen jeukten wel eens, maar meestal hield ik me in. Ik wees mijn stiefdochter zelden terecht. Dat liet ik aan haar moeder over. En dan gebeurde het vaak niet. Ik had het met mijn vrouw wel vaak over onze dochter. ‘Dat kan toch niet.’ ‘Zou je het niet zo of zo doen?’ Soms kreeg ik gelijk. Maar meestal deed mijn vrouw wat zij goed vond. En zo hoort het eigenlijk ook.

Onze dochter is nu 31. Ze heeft een man en sinds twee maanden hebben we een kleindochter. Ze wonen gelukkig dichtbij.

--------------
De tekening is van Annemiek Meijer
---------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Joop Quint
powered by CJ2