Gevoelens zijn als zilverwerk

Dat in een kast wordt opgeborgen

En daar dan wordt vergeten

Zodat het in de loop der jaren

Alleen maar koud en doffer wordt.

Maar dan komt zij.

Ze doet de deurtjes open en ze zegt:

Hé, kijk eens wat ik hier nu vind.

En wég is plotseling de kilte

En wat ééns dof was

Krijgt weer een nieuwe glans.

Want dat deed ze met mijn gevoelens;

Helaas niet met mijn zilver.