archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Midwinter Marc van Caelenberg

0205 Midwinter
Als “Jingle, Bells” één ogenblik verstomt,
Dan hoor ik vaag en in de verte
De echo van een eeuwenoud gezang
Al is dat dan al eeuwen lang gesmoord.

Dan zie ik in gedachten,
Hoe in de donkerste der dagen,
Op heuvels en in dorpen
Een vreugdevuur wordt aangestoken
Om daar het licht mee te begroeten.

Want onder klatergoud en kitsch
Glanzen nog steeds,
Verwrongen weliswaar en zwaar verminkt,
Maar nog herkenbaar voor wie kijken wil,
De oude waarden
Van het heidense geloof.

En ook al heet het Kerstmis,
Het was en is
Midwinter.






© 2004 Marc van Caelenberg meer Marc van Caelenberg - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
Midwinter Marc van Caelenberg
0205 Midwinter
Als “Jingle, Bells” één ogenblik verstomt,
Dan hoor ik vaag en in de verte
De echo van een eeuwenoud gezang
Al is dat dan al eeuwen lang gesmoord.

Dan zie ik in gedachten,
Hoe in de donkerste der dagen,
Op heuvels en in dorpen
Een vreugdevuur wordt aangestoken
Om daar het licht mee te begroeten.

Want onder klatergoud en kitsch
Glanzen nog steeds,
Verwrongen weliswaar en zwaar verminkt,
Maar nog herkenbaar voor wie kijken wil,
De oude waarden
Van het heidense geloof.

En ook al heet het Kerstmis,
Het was en is
Midwinter.




© 2004 Marc van Caelenberg
powered by CJ2