We hebben het over de tijd dat het bij de rijksoverheid nog prettig werken was. Geen stampij over rookgordijnen die in de ambtelijke werkruimtes gecreëerd werden. De fysieke althans, de andere rookgordijnen worden uiteraard nog steeds volop en met (ambtelijke) verve geproduceerd. De tijd dus dat men ongestoord en zonder gêne de gasten op een rokertje kon verhalen. En zelf volop kon meedoen!

Zo was er een interim-manager bij een uitvoeringsorgaan van de overheid aangesteld, die op zijn bureau een doos met luxe sigaren gestald had. Zelf pleegde hij doorgaans, en ook doorgaand, pijp te roken, maar vond het wel een aardige geste om zijn gasten bij tijd en wijle een sigaar ‘uit eigen doos’ te kunnen aanbieden.

Ofschoon velen bedankten voor deze eer, raakte het kistje toch leger met de tijd. Hoewel dat uiteindelijk ook de bedoeling was, kon de interimmer zich niet aan de indruk onttrekken dat het kistje sneller leeg raakte dan hij zich voorgesteld had. En toen hij eens uit nieuwsgierigheid het aantal resterende sigaren geteld had, kwam hij een paar dagen later toch lager uit, zonder dat hij iemand een sigaar aangeboden had. Kennelijk werden er sigaren van hem geleased tijdens zijn (regelmatige) afwezigheid. De vraag was nu of het gevaar in de eigen organisatie gezocht moest worden of bij de schoonmakers.

Te gemakkelijk wordt de schuld vaak bij externen gelegd, want zoiets doe je in de eigen club niet ongevraagd was het gevoel dat domineerde. Reden derhalve voor een nader onderzoek. Dat ‘nader onderzoek’ werd uitbesteed aan de interne bodedienst, annex chauffeurs, annex portiers, annex bewakers, die als onderdeel van hun veelomvattende taak aan het einde van elke dag een controle van het bedrijfspand uitvoerden. Om de schoonmaakploeg van elke verdenking te kunnen uitsluiten werden de sigaren geteld voordat de schoonmaakploeg aan het werk toog, met na afloop wederom een controle.

Waar de interimmer in de overtuiging leefde dat hij op deze wijze zorgvuldig zou kunnen vaststellen waar de sigaren gebleven waren werd hij toch nog behoorlijk verrast door het ‘succes’ van de collega’s bij hun recherchewerk. Immers, na enkele dagen was het al raak. Portier X had namelijk tijdens de schoonmaakwerkzaamheden al een rooklucht in het pand geroken en had zich onmiddellijk naar de kamer met de tabakskist gespoed om een hertelling uit te voeren. En inderdaad. Er ontbrak een sigaar uit het kistje die een half uur daarvoor er nog wel in gelegen had.

Groot alarm dus! Alle deuren hermetisch op slot. Niemand meer erin of eruit. Het pand uitkammen op zoek naar de dader. Die werd alras gevonden, met nog een stukje ‘bewijs’ tussen zijn lippen. De hele ploeg gearresteerd totdat de algemeen directeur van het schoonmaakbedrijf opgeroepen en gearriveerd was om zijn ploeg weer vrij te krijgen en tegelijkertijd de “dader” zijn ontslag op staande voet aan te zeggen.

De volgende dag werd de interimmer geïnformeerd over het succes van de ‘opsporingsactie’. Een gevoelig leermoment. Zowel voor de schoonmaker als voor de interimmer, die zich voornam om nooit meer in zijn leven portiers te inspireren tot (onge)wilde cowboyacties. Van twee kanten werden er excuses gemaakt!

 

***************************