archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Van een koude kermis thuis Gábor Budavári

0718BS Bloemen
In de periode van mijn weduwnaarschap (1990-2002) kreeg ik onverwacht een telefoontje van een aardige en aantrekkelijke dame. Haar rechte houding, uitstekende manieren en sociale vaardigheden dienden alleen om haar schoonheid nog te onderstrepen. Zij was een wedu­we die de kandidaat-vrijers tot zich trok zoals de vliegenvanger zijn slachtoffers. Kortom, dit aantrekkelijke schepsel nodigde mij uit voor een diner. Het was niet alleen de te verwachten goede maaltijd ( in plaats van een kant en klare maaltijd waarvan ik normaal ‘genoot’) die mij tot een onmiddellijk dankbaar ‘ja’ heeft verleid, maar ook mijn fantasie, die direct in werking trad. Zij weet dat ik alleenstaand ben, evenzeer dat ik haar aantrekkelijk vind, de uitnodiging moest een bijzondere betekenis hebben. Het was ook zo!
 
Op de gegeven dag en uur (met een mooi boeket in mijn hand, maar met opzet geen rode rozen!) verscheen ik bij het huis van de schoonheid. Na een eerbiedige handkus en twee kusjes bood zij mij een stoel aan, dan kwam het gebruikelijke programma: aperitief, diner, daarna koffie, gedurende welke interessante maar neutrale conversatie, verder niets. Na de koffie, genietende van de uitstekende cognac kwam mijn lieve gastvrouw eindelijk ter zake: de bijzondere aanleiding van de uitnodiging.
 
‘Zeg Gábor, wat zou een vrouw moeten doen om een aardige, sympathieke man te verkrij­gen, die echter geen initiatieven neemt, hoewel zichtbaar verliefd. De vrouw wil echter niet de initiatiefneemster zijn, hoewel zij geen tijd meer heeft om de beslissing uit te stellen en bang is de gelegenheid te verzuimen, want de man zou kunnen verdwijnen.’ (Tot nu toe had ik nog kunnen denken dat het om mij ging, maar als dat zo is: waarom doet deze, zeker niet oner­varen, vrouw zo omslachtig?)
‘Nou, dat is simpel. Nodig de betreffende persoon uit om te dineren. Aan het einde vraag je hem of hij geïnteresseerd is je woning te zien? Hij zal daar zeker ja op zeggen ( Nou en of zeg ik ja!). Zorg ervoor, dat je slaapkamer als laatste aan de orde komt. Wanneer jullie beiden in de slaapkamer zijn, draai je je om, als het kan zou je dij voor een seconde zichtbaar worden, sta met de rug tegen je bed, maar zo, dat je lichaam het bed raakt en zeg: ‘nu en dit is mijn slaap­kamer’. Als de man een beetje verliefd is op jou en ook maar een beetje man, zal hij je omarmen…de rest is aan jou!’
‘Denk je echt dat dit een zekere methode is?’
‘Mocht het niet zo zijn: vergeet die man, dan past hij niet bij jou.’
 
Dit was het einde van het advies. Na een kleine beleefdheidspauze, gaf zij mij te kennen (ik weet niet meer hoe) dat zij nu alleen zou willen blijven. (Wat een teleurstelling?!)
Enkele weken later dineerde ik bij een gezamenlijke vriendin. Zij vertelde mij met vreugde dat de schoonheid die ik had mogen adviseren binnen korte tijd zou gaan trouwen. De betreffende man leefde in een ander land, hij moest nu terug naar huis aangezien zijn vakantie over was. Binnenkort kwam hij terug voor de huwelijksvoltrekking. Tot dan liquideerde zij haar huishouding en daarna verhuisde ze naar de woonplaats van haar man.
Het blijkt dat mijn advies effectief was geweest.
 
Toen ik enkele jaren later dit verhaal wilde opnemen in mijn tweede boek, heb ik het aan haar verzonden en haar toestemming gevraagd voor publicatie; al onze vrienden zouden haar immers in het verhaal herkennen. Haar aardige positieve antwoord kwam per kerende post.
Een van onze gezamenlijke beste vrienden heeft mij later nog verrast met de mededeling dat zij het verhaal leuk vond en vleiend, maar zich het gebeuren niet herinnerde.
Wat moet ik nog zeggen?
 
**************************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.


© 2010 Gábor Budavári meer Gábor Budavári - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
Van een koude kermis thuis Gábor Budavári
0718BS Bloemen
In de periode van mijn weduwnaarschap (1990-2002) kreeg ik onverwacht een telefoontje van een aardige en aantrekkelijke dame. Haar rechte houding, uitstekende manieren en sociale vaardigheden dienden alleen om haar schoonheid nog te onderstrepen. Zij was een wedu­we die de kandidaat-vrijers tot zich trok zoals de vliegenvanger zijn slachtoffers. Kortom, dit aantrekkelijke schepsel nodigde mij uit voor een diner. Het was niet alleen de te verwachten goede maaltijd ( in plaats van een kant en klare maaltijd waarvan ik normaal ‘genoot’) die mij tot een onmiddellijk dankbaar ‘ja’ heeft verleid, maar ook mijn fantasie, die direct in werking trad. Zij weet dat ik alleenstaand ben, evenzeer dat ik haar aantrekkelijk vind, de uitnodiging moest een bijzondere betekenis hebben. Het was ook zo!
 
Op de gegeven dag en uur (met een mooi boeket in mijn hand, maar met opzet geen rode rozen!) verscheen ik bij het huis van de schoonheid. Na een eerbiedige handkus en twee kusjes bood zij mij een stoel aan, dan kwam het gebruikelijke programma: aperitief, diner, daarna koffie, gedurende welke interessante maar neutrale conversatie, verder niets. Na de koffie, genietende van de uitstekende cognac kwam mijn lieve gastvrouw eindelijk ter zake: de bijzondere aanleiding van de uitnodiging.
 
‘Zeg Gábor, wat zou een vrouw moeten doen om een aardige, sympathieke man te verkrij­gen, die echter geen initiatieven neemt, hoewel zichtbaar verliefd. De vrouw wil echter niet de initiatiefneemster zijn, hoewel zij geen tijd meer heeft om de beslissing uit te stellen en bang is de gelegenheid te verzuimen, want de man zou kunnen verdwijnen.’ (Tot nu toe had ik nog kunnen denken dat het om mij ging, maar als dat zo is: waarom doet deze, zeker niet oner­varen, vrouw zo omslachtig?)
‘Nou, dat is simpel. Nodig de betreffende persoon uit om te dineren. Aan het einde vraag je hem of hij geïnteresseerd is je woning te zien? Hij zal daar zeker ja op zeggen ( Nou en of zeg ik ja!). Zorg ervoor, dat je slaapkamer als laatste aan de orde komt. Wanneer jullie beiden in de slaapkamer zijn, draai je je om, als het kan zou je dij voor een seconde zichtbaar worden, sta met de rug tegen je bed, maar zo, dat je lichaam het bed raakt en zeg: ‘nu en dit is mijn slaap­kamer’. Als de man een beetje verliefd is op jou en ook maar een beetje man, zal hij je omarmen…de rest is aan jou!’
‘Denk je echt dat dit een zekere methode is?’
‘Mocht het niet zo zijn: vergeet die man, dan past hij niet bij jou.’
 
Dit was het einde van het advies. Na een kleine beleefdheidspauze, gaf zij mij te kennen (ik weet niet meer hoe) dat zij nu alleen zou willen blijven. (Wat een teleurstelling?!)
Enkele weken later dineerde ik bij een gezamenlijke vriendin. Zij vertelde mij met vreugde dat de schoonheid die ik had mogen adviseren binnen korte tijd zou gaan trouwen. De betreffende man leefde in een ander land, hij moest nu terug naar huis aangezien zijn vakantie over was. Binnenkort kwam hij terug voor de huwelijksvoltrekking. Tot dan liquideerde zij haar huishouding en daarna verhuisde ze naar de woonplaats van haar man.
Het blijkt dat mijn advies effectief was geweest.
 
Toen ik enkele jaren later dit verhaal wilde opnemen in mijn tweede boek, heb ik het aan haar verzonden en haar toestemming gevraagd voor publicatie; al onze vrienden zouden haar immers in het verhaal herkennen. Haar aardige positieve antwoord kwam per kerende post.
Een van onze gezamenlijke beste vrienden heeft mij later nog verrast met de mededeling dat zij het verhaal leuk vond en vleiend, maar zich het gebeuren niet herinnerde.
Wat moet ik nog zeggen?
 
**************************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.
© 2010 Gábor Budavári
powered by CJ2