archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
Beweeg eens wat meer | Gijs Zandbergen/Anneke Welsch | |||
Af en toe wordt er aan de taal een nieuw woord toegevoegd. Maar een woord beklijft pas als iedereen direct snapt wat ermee wordt bedoeld. Is daar bijvoorbeeld het lunchwandelen. De onderzoeksorganisatie TNO heeft bedacht dat wij met z’n allen voortaan de lunchpauze wandelend moeten doorbrengen en heeft daartoe een proef ontwikkeld waaraan wordt meegewerkt door de Amsterdamse Belastingdienst en de Dienst Justitiële Incasso in Leeuwarden. Na een jaar lunchwandelen wordt bekeken of de deelnemers gezonder zijn geworden. Het antwoord laat zich raden. Frisse lucht, bewegen, de verkrampte kantoorbenen strekken en dan weer aan het werk. Ook zonder onderzoek kan moeiteloos worden vastgesteld dat dit beter is dan tussen de middag naar de kantine gaan voor een broodje kroket, een bamiblok, te vette soep en, vooruit, een glas melk. TNO had beter de aandacht kunnen richten op het zogenoemde lunchwippen. U snapt hier ook meteen wat er wordt bedoeld. Daar is nooit onderzoek naar gedaan, maar zeker is dat het lunchwippen een wijdverbreide en minstens zo gezonde bezigheid is als lunchwandelen. Voor de goede orde, dan gaat het met name over de lunchwippende thuiswerker en niet over de vreemdgaande collega, die het tussen de middag op de toiletten, in de archiefkelder, met de deur dicht in zijn eigen kamer, of ergens in de parkeergarage doet met een andere collega. Het gaat ook niet over de sneue prostituant die van maandag tot en met donderdag moed verzamelt om op vrijdag tijdens de lunchpauze zijn trieste centjes en zaadjes kwijt te raken. Nee, dit gaat over de bijkomstige vreugd van het thuiswerken. TNO heeft vast wel eens onderzocht hoeveel kilometers file, minuten reistijd de thuiswerker bespaart en hoeveel procenten meer arbeidsproductiviteit hij levert in vergelijking met zijn collega’s op kantoor. Echter hoe de thuiswerker zijn lunchtijd doorbrengt, is vast en zeker nooit onderzocht. Het zou toch eens moeten gebeuren. Want het lunchwippen als pauzeactiviteit is zeer in opkomst. Het is gezond en plezierig. En eenvoudig uit te voeren ook, mits aan enkele eenvoudige voorwaarden wordt voldaan. Zo moeten de kinderen het huis uit zijn, of overblijven op crèche, basis-, dan wel middelbare school. Is dat het geval, dan luidt het advies: telefoon eruit en aan de slag. Jonge ouders zijn nog wel eens te druk met hun carrière, waardoor ze menen niet op kantoor te kunnen worden gemist (een drukte, die het avondwippen ook nog wel eens in de weg wil staan). Maar voor de generatie na de Geboortegolf is het lunchwippen een groot, onvermoed en geheim genoegen. Bijzondere aandacht verdienen eventueel thuiswonende scholieren. Met name lunchwippers die vlakbij een middelbare school wonen, lopen het risico tijdens of erna te worden verrast door een groepje pubers dat door zoon- of dochterlief in het tussenuur is meegenomen om bij hen thuis te komen chillen. Dat oppassen geldt overigens beide partijen. Voor een puber is er weinig verschrikkelijkers dan de ouders te betrappen op wippen en al helemaal als dat overdag plaatsvindt. Laat staan als de waarneming gebeurt met schoolvrienden of –vriendinnen in de nabijheid. Voor de ontblote ouders is het evenmin een pretje een groep pubers op de trap tegen te komen. Over het lunchwippen als zodanig het volgende. De invulling daarvan ligt geheel aan degene die zich tot de activiteit voelt aangetrokken. Een gevulde, maar niet overvolle maag, de uitgerustheid, het zonlicht dat in de slaapkamer speelt, dan wel de regen die tegen de ramen klettert, deze en meer elementen spelen een rol om er een gezonde, verkwikkende onderbreking van de werkdag te maken. De weldadige werking gaat helemaal op als de activiteit wordt gevolgd door een kort, maar verkwikkend slaapje. De lunchwipper hoeft zich daarover niet schuldig te voelen. Integendeel. Maar als het schuldgevoel toch toeslaat, kan de werkgever zijn handen dichtknijpen, want dan werkt de thuiswerker schuldbewust, maar uitgerust en geconcentreerd een uurtje langer door, terwijl zijn op kantoor verblijvende collega’s de bureaulades al aan het inruimen zijn. Zo valt er op betrekkelijk eenvoudige wijze een winwin-situatie te bereiken. Laat TNO dát maar eens onderzoeken en daarover rapporteren aan VNO-NCW. Vooruitlopend hierop dienen werkgevers in elk geval erop attent te zijn dat hun thuiswerkende werknemers de thuiswerkdagen plannen op de dagen dat hun (vaak parttime) werkende partner ook thuis is. Want de werkgever is gebaat bij blije, gezonde, tevreden werknemers. Ook het seniorenbeleid van het bedrijf kan erbij gebaat zijn. Het ziekteverzuim onder oudere werknemers ligt hoger dan onder de jongere. Dat is bekend. Indien de oudere werknemer echter voldoende lunchwipt, zal uit de aard der zaak het verzuim significant afnemen. Hoeveel procent precies, moet nog worden onderzocht (TNO!). Een kleine steekproef doet de verwachtingen echter nu al hoog gespannen zijn. |
||||
© 2004 Gijs Zandbergen/Anneke Welsch | ||||
powered by CJ2 |