archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Achter de coulissen Jan Moen

0516BS Fluit
Enige weken geleden zat ik ontspannen op een bankje te kijken naar een amateurvoetbalwedstrijd. Na luttele seconden maakte een speler een prachtig doelpunt. Toen ik mijn bewondering uitsprak voor die prachtige treffer werd dit beaamd door mijn buurman, die stilletjes aantekeningen zat te maken. Na ongeveer een kwartier vroeg ik hem voor welk blad hij eigenlijk schreef. Het bleek dat hij die dag observator en coach van de jonge scheidsrechter (29) was. Zo’n scheidsrechter wordt klaargestoomd voor het betaalde voetbal.

Vanaf dat moment ging hij op neutrale wijze voor mij de wedstrijd lezen. Hij zag veel patronen en besprak met mij mogelijke tactische wijzigingen, alsof ik het voor het zeggen had. Voor de rust maakte hij achter elkaar aantekeningen over de scheidsrechter en legde hij mij uit waar hij allemaal op lette. Hij maakte me er op opmerkzaam dat de scheidsrechter bij vrijwel iedere vrije bal of corner verkeerd stond opgesteld. Daar had ik nog nooit zo op gelet, maar binnen de kortste keren voelde ik me ook ‘scheidsrechter watcher’. Ik vond het heel boeiend om zo de stijl en de plus- en minpunten van een scheidsrechter geanalyseerd te zien.

Tijdens de rust was mijn buurman spoorloos verdwenen. Toen de wedstrijd begon dook hij weer op. Hij was even met de scheidstrechter gaan praten. Hij had hem instructies gegeven om consequenter te gaan fluiten.
Het eerste half uur van de tweede helft was hij redelijk tevreden over de verandering. Hij legde mij uit dat fluiten voor een belangrijk deel ‘spanningsregulatie’ is. Een scheidsrechter die strak en consequent fluit en daarbij kalm blijft, dwingt respect af. Het eerste halfuur bleken beide partijen het gezag van de scheidsrechter inderdaad zonder morren te accepteren. Daarna twijfelde hij een paar keer merkbaar aan zijn eigen oordeel en dat zorgde onmiddellijk voor onrust op het veld.

Dankzij mijn druk analyserende buurman zag ik de wedstrijd met heel andere ogen dan normaal. Je realiseert je op zo’n moment pas hoeveel tijd er aan de begeleiding van arbiters besteed wordt. Die middag ging mijn buurman nog anderhalf uur napraten met de ‘scheids’. De volgende zondagmorgen moest hij alles verwerken in een verslag voor de KNVB. Daar deed hij normaal gesproken zo’n drie uur over. Opgewekt vertelde hij dat hij daarna nog zelf een wedstrijd zou gaan leiden.
Het waren leerzame momenten die je aan het denken zetten. Scheidsrechters krijgen, ondanks die intensieve begeleiding, af en toe heel veel emotionele en verbale modder over zich heen van spelers en publiek. Het is een wonder dat er voor iedere wedstrijd nog iemand te vinden is die die rol met zoveel overgave wil spelen.
 
************************
Nieuwsgierig naar de uitgaven
van uitgeverij De Sneeuwstorm?
Verwen uzelf en vraag gratis
Het laatste Vlugschrift aan via:


© 2008 Jan Moen meer Jan Moen - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
Achter de coulissen Jan Moen
0516BS Fluit
Enige weken geleden zat ik ontspannen op een bankje te kijken naar een amateurvoetbalwedstrijd. Na luttele seconden maakte een speler een prachtig doelpunt. Toen ik mijn bewondering uitsprak voor die prachtige treffer werd dit beaamd door mijn buurman, die stilletjes aantekeningen zat te maken. Na ongeveer een kwartier vroeg ik hem voor welk blad hij eigenlijk schreef. Het bleek dat hij die dag observator en coach van de jonge scheidsrechter (29) was. Zo’n scheidsrechter wordt klaargestoomd voor het betaalde voetbal.

Vanaf dat moment ging hij op neutrale wijze voor mij de wedstrijd lezen. Hij zag veel patronen en besprak met mij mogelijke tactische wijzigingen, alsof ik het voor het zeggen had. Voor de rust maakte hij achter elkaar aantekeningen over de scheidsrechter en legde hij mij uit waar hij allemaal op lette. Hij maakte me er op opmerkzaam dat de scheidsrechter bij vrijwel iedere vrije bal of corner verkeerd stond opgesteld. Daar had ik nog nooit zo op gelet, maar binnen de kortste keren voelde ik me ook ‘scheidsrechter watcher’. Ik vond het heel boeiend om zo de stijl en de plus- en minpunten van een scheidsrechter geanalyseerd te zien.

Tijdens de rust was mijn buurman spoorloos verdwenen. Toen de wedstrijd begon dook hij weer op. Hij was even met de scheidstrechter gaan praten. Hij had hem instructies gegeven om consequenter te gaan fluiten.
Het eerste half uur van de tweede helft was hij redelijk tevreden over de verandering. Hij legde mij uit dat fluiten voor een belangrijk deel ‘spanningsregulatie’ is. Een scheidsrechter die strak en consequent fluit en daarbij kalm blijft, dwingt respect af. Het eerste halfuur bleken beide partijen het gezag van de scheidsrechter inderdaad zonder morren te accepteren. Daarna twijfelde hij een paar keer merkbaar aan zijn eigen oordeel en dat zorgde onmiddellijk voor onrust op het veld.

Dankzij mijn druk analyserende buurman zag ik de wedstrijd met heel andere ogen dan normaal. Je realiseert je op zo’n moment pas hoeveel tijd er aan de begeleiding van arbiters besteed wordt. Die middag ging mijn buurman nog anderhalf uur napraten met de ‘scheids’. De volgende zondagmorgen moest hij alles verwerken in een verslag voor de KNVB. Daar deed hij normaal gesproken zo’n drie uur over. Opgewekt vertelde hij dat hij daarna nog zelf een wedstrijd zou gaan leiden.
Het waren leerzame momenten die je aan het denken zetten. Scheidsrechters krijgen, ondanks die intensieve begeleiding, af en toe heel veel emotionele en verbale modder over zich heen van spelers en publiek. Het is een wonder dat er voor iedere wedstrijd nog iemand te vinden is die die rol met zoveel overgave wil spelen.
 
************************
Nieuwsgierig naar de uitgaven
van uitgeverij De Sneeuwstorm?
Verwen uzelf en vraag gratis
Het laatste Vlugschrift aan via:
© 2008 Jan Moen
powered by CJ2