archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
What Would Jackie Do? Marianne Bernard

0419BS Leven
What would Frank do? is voor echte mannen aan de bar altijd het devies bij lastige kwesties over vrouwen, geld, of als ze zich anderszins in de nesten hebben gewerkt. Wie Frank is, weet iedereen: Frank Sinatra, ook wel liefdevol Francis Albert genoemd (door Tony Soprano bijvoorbeeld). Er zijn zelfs armbanden (voor mannen!) met deze tekst erop, om ze er steeds aan te herinneren.
Voor vrouwen bestond tot nu toe niet zo’n voorbeeld. Je had Maria, maar die leek een beetje vaag als rolmodel. Nu is er gelukkig het boek ‘What Would Jackie Do?’ Jackie is natuurlijk Jackie Kennedy, de vrouw van president John F. Kennedy, die in 1963 werd vermoord. Zij was een echte lady. Een rolmodel voor velen in haar tijd.
Ze werd geroemd om haar excellente gevoel voor stijl, zowel op het gebied van mode als wat manieren betreft.
In het boek wordt vooral ingegaan op wat Jackie Kennedy deed, niet zozeer op wat ze zou doen. Toch staat het vol met handige tips en curieuze raadgevingen. De ondertitel luidt ook: ‘An Inspired Guide to Distinctive Living’.

Over mode:
Een vrouw is ‘goed gekleed’ als mensen zeggen: ‘Ze zag er prachtig (heavenly) uit, maar ik kan me niet precies herinneren wat ze aan had.’
Als je moeite hebt met kiezen wat de beste jurk of het beste pakje is: kies voor de mooiste stof (zijde of kasjmier). Zorg dat het irresistible aanvoelt.
Pas op met te korte jurken of rokken: je moet er netjes mee kunnen zitten. Bij het decolleté: laat wat te raden over, dat is sexier. Als je man het mooi vindt, kijk dan even of het niet te bloot is. Zo nee, doe hem een plezier en hou rekening met zijn smaak. Houdt hij niet van bloemetjesprint, helaas, dan draag je effen stoffen. Maar probeer wel een beetje op te vallen. Als je eruit ziet zoals iedereen is er ook iets mis.
Als je moeder het mooi vindt – of, erger, enthousiast is – kijk nog eens kritisch: klopt alles wel?
Jackie had zelfs een anti-rolmodel: als iemand van het Britse koningshuis zoiets draagt, is het niet geschikt voor mij. (Dit was lang voor de Diana-tijd.)
Ze droeg in huis wel gemakkelijke kleding, zoals capri-broeken (die nu weer in de mode zijn, maar toen als zeer informeel golden), maar nooit in het openbaar. Als er destijds jogging-pakken waren geweest, had ze er vast wel in rondgelopen maar nooit buiten de deur. Never.
En ze wist: Een vrouw van de wereld kent de internationale maten: de Europese, de Engelse, de Italiaanse, en ook de schoenmaten in diverse landen.

Over haar leefstijl:
Jackie deed haar leven lang aan de lijn, maar ze volgde nooit een dieet. Ze deed wat we nu een soort South Beach-dieet zouden noemen. Daarnaast ging ze gewoon elke ochtend op de weegschaal staan. Ze mocht van zichzelf nooit meer dan 130 Amerikaanse ponden wegen, bijna 60 kilo. Woog ze meer, dan veroordeelde ze zichzelf tot een meedogenloos regime van sla en bouillon, tot het gewicht weer in orde was. Ze at nooit een toetje, maar snoepte een hapje met haar lepeltje bij een tafelgenoot en zei dan: How wonderful.
Er zijn een paar prachtige boeken geschreven over de diners en feesten die ze in het Witte Huis organiseerde. Ze had veel ideeën over hoe het hoorde bij grote en kleine etentjes.

Over mannen en vreemdgaan:
Ze dacht dat mannen het vreemdgaan in hun DNA hadden zitten, dat ze dat nu eenmaal niet konden laten. Daarom verdroeg ze het en leed in stilte. Je moest jezelf ver daarboven verheven voelen. Dat gaf haar een grote waardigheid. Ze zou het geklaag van prinses Diana – uit de school klappen! – zeker hebben afgekeurd.

Op het werk:
Laat je mannelijke collega’s niet merken hoe slim je bent. Spreek hun (mannen)taal. Maar praat zacht, dan moet een man om je te verstaan zich naar je toe buigen en maak je jezelf interessanter.
Tv-comédienne Joan Rivers vertelt ironisch hoe ze ook een keer probeerde met een muizenstemmetje te praten. Dat mislukte volkomen. Niemand luisterde naar haar.

Verder staan er in het boek tips en ideeën over geldzaken en hoe je altijd het juiste en meest tactische moet zeggen. En er wordt gespeculeerd over hoe ze in het elektronische tijdperk zou leven. Zou ze op het web shoppen? (Ja.) Naar porno kijken? (Ja, maar onder een andere naam.) Zou ze e-mails en brieven beantwoorden per e-mail? (Ja, maar ze zou ook nog steeds briefjes met de hand schrijven.)
Maar toch, als je ziet hoe vreselijk correct haar leefregels waren, ga je twijfelen of je haar nog wel zo’n sympathiek voorbeeld vindt. Zou je werkelijk op haar willen lijken? Is het allemaal niet té? Te netjes, te ingehouden, te fatsoenlijk, te bescheiden en nooit emoties tonen, nooit haantje de voorste spelen. Kortom, veel te tuttig. Maar was ze echt wel zo?
Op een beslissend moment in haar leven, namelijk toen JFK succes kreeg in de politiek, vroeg Jackie advies aan Diana Vreeland, destijds hoofdredactrice van de Amerikaanse Vogue. Ze stuurde haar een handgeschreven briefje, waarin ze om hulp vroeg over ‘clothes’. Diana Vreeland beval haar ontwerper Oleg Cassini aan, and the rest is history.
Ze zouden altijd bevriend blijven: Jackie Kennedy en Diana Vreeland, de vrouw die placht te zeggen: ‘Vulgair – hoezo? Het kan niet vulgair genoeg!’
Ik vermoed dat het misschien stiekem wel meeviel met de keurige tuttigheid van Jackie Kennedy.

Shelly Branch & Sue Callaway: What Would Jackie Do? Gotham Books, New York, 2006
 
******************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
J.J.Waasdorp-Mulders, Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag,
J.Bakker, J.W.Meijer, Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven
en Frits Hoorweg.
 
******************************************************
‘Springveren, het beste uit de leunstoel,’ is nu te koop.
Luister ook naar ‘De mannenpil,’ een van de bijdragen,
voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie:


© 2007 Marianne Bernard meer Marianne Bernard - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
What Would Jackie Do? Marianne Bernard
0419BS Leven
What would Frank do? is voor echte mannen aan de bar altijd het devies bij lastige kwesties over vrouwen, geld, of als ze zich anderszins in de nesten hebben gewerkt. Wie Frank is, weet iedereen: Frank Sinatra, ook wel liefdevol Francis Albert genoemd (door Tony Soprano bijvoorbeeld). Er zijn zelfs armbanden (voor mannen!) met deze tekst erop, om ze er steeds aan te herinneren.
Voor vrouwen bestond tot nu toe niet zo’n voorbeeld. Je had Maria, maar die leek een beetje vaag als rolmodel. Nu is er gelukkig het boek ‘What Would Jackie Do?’ Jackie is natuurlijk Jackie Kennedy, de vrouw van president John F. Kennedy, die in 1963 werd vermoord. Zij was een echte lady. Een rolmodel voor velen in haar tijd.
Ze werd geroemd om haar excellente gevoel voor stijl, zowel op het gebied van mode als wat manieren betreft.
In het boek wordt vooral ingegaan op wat Jackie Kennedy deed, niet zozeer op wat ze zou doen. Toch staat het vol met handige tips en curieuze raadgevingen. De ondertitel luidt ook: ‘An Inspired Guide to Distinctive Living’.

Over mode:
Een vrouw is ‘goed gekleed’ als mensen zeggen: ‘Ze zag er prachtig (heavenly) uit, maar ik kan me niet precies herinneren wat ze aan had.’
Als je moeite hebt met kiezen wat de beste jurk of het beste pakje is: kies voor de mooiste stof (zijde of kasjmier). Zorg dat het irresistible aanvoelt.
Pas op met te korte jurken of rokken: je moet er netjes mee kunnen zitten. Bij het decolleté: laat wat te raden over, dat is sexier. Als je man het mooi vindt, kijk dan even of het niet te bloot is. Zo nee, doe hem een plezier en hou rekening met zijn smaak. Houdt hij niet van bloemetjesprint, helaas, dan draag je effen stoffen. Maar probeer wel een beetje op te vallen. Als je eruit ziet zoals iedereen is er ook iets mis.
Als je moeder het mooi vindt – of, erger, enthousiast is – kijk nog eens kritisch: klopt alles wel?
Jackie had zelfs een anti-rolmodel: als iemand van het Britse koningshuis zoiets draagt, is het niet geschikt voor mij. (Dit was lang voor de Diana-tijd.)
Ze droeg in huis wel gemakkelijke kleding, zoals capri-broeken (die nu weer in de mode zijn, maar toen als zeer informeel golden), maar nooit in het openbaar. Als er destijds jogging-pakken waren geweest, had ze er vast wel in rondgelopen maar nooit buiten de deur. Never.
En ze wist: Een vrouw van de wereld kent de internationale maten: de Europese, de Engelse, de Italiaanse, en ook de schoenmaten in diverse landen.

Over haar leefstijl:
Jackie deed haar leven lang aan de lijn, maar ze volgde nooit een dieet. Ze deed wat we nu een soort South Beach-dieet zouden noemen. Daarnaast ging ze gewoon elke ochtend op de weegschaal staan. Ze mocht van zichzelf nooit meer dan 130 Amerikaanse ponden wegen, bijna 60 kilo. Woog ze meer, dan veroordeelde ze zichzelf tot een meedogenloos regime van sla en bouillon, tot het gewicht weer in orde was. Ze at nooit een toetje, maar snoepte een hapje met haar lepeltje bij een tafelgenoot en zei dan: How wonderful.
Er zijn een paar prachtige boeken geschreven over de diners en feesten die ze in het Witte Huis organiseerde. Ze had veel ideeën over hoe het hoorde bij grote en kleine etentjes.

Over mannen en vreemdgaan:
Ze dacht dat mannen het vreemdgaan in hun DNA hadden zitten, dat ze dat nu eenmaal niet konden laten. Daarom verdroeg ze het en leed in stilte. Je moest jezelf ver daarboven verheven voelen. Dat gaf haar een grote waardigheid. Ze zou het geklaag van prinses Diana – uit de school klappen! – zeker hebben afgekeurd.

Op het werk:
Laat je mannelijke collega’s niet merken hoe slim je bent. Spreek hun (mannen)taal. Maar praat zacht, dan moet een man om je te verstaan zich naar je toe buigen en maak je jezelf interessanter.
Tv-comédienne Joan Rivers vertelt ironisch hoe ze ook een keer probeerde met een muizenstemmetje te praten. Dat mislukte volkomen. Niemand luisterde naar haar.

Verder staan er in het boek tips en ideeën over geldzaken en hoe je altijd het juiste en meest tactische moet zeggen. En er wordt gespeculeerd over hoe ze in het elektronische tijdperk zou leven. Zou ze op het web shoppen? (Ja.) Naar porno kijken? (Ja, maar onder een andere naam.) Zou ze e-mails en brieven beantwoorden per e-mail? (Ja, maar ze zou ook nog steeds briefjes met de hand schrijven.)
Maar toch, als je ziet hoe vreselijk correct haar leefregels waren, ga je twijfelen of je haar nog wel zo’n sympathiek voorbeeld vindt. Zou je werkelijk op haar willen lijken? Is het allemaal niet té? Te netjes, te ingehouden, te fatsoenlijk, te bescheiden en nooit emoties tonen, nooit haantje de voorste spelen. Kortom, veel te tuttig. Maar was ze echt wel zo?
Op een beslissend moment in haar leven, namelijk toen JFK succes kreeg in de politiek, vroeg Jackie advies aan Diana Vreeland, destijds hoofdredactrice van de Amerikaanse Vogue. Ze stuurde haar een handgeschreven briefje, waarin ze om hulp vroeg over ‘clothes’. Diana Vreeland beval haar ontwerper Oleg Cassini aan, and the rest is history.
Ze zouden altijd bevriend blijven: Jackie Kennedy en Diana Vreeland, de vrouw die placht te zeggen: ‘Vulgair – hoezo? Het kan niet vulgair genoeg!’
Ik vermoed dat het misschien stiekem wel meeviel met de keurige tuttigheid van Jackie Kennedy.

Shelly Branch & Sue Callaway: What Would Jackie Do? Gotham Books, New York, 2006
 
******************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
J.J.Waasdorp-Mulders, Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag,
J.Bakker, J.W.Meijer, Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven
en Frits Hoorweg.
 
******************************************************
‘Springveren, het beste uit de leunstoel,’ is nu te koop.
Luister ook naar ‘De mannenpil,’ een van de bijdragen,
voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie:
© 2007 Marianne Bernard
powered by CJ2