Soms mag het lijken of in de lage landen bij de zee alles stil staat, maar wat is het dan goed te merken dat zich in de schaduw van het nieuws een revolutie heeft voltrokken. De onderhavige springt vooral de oplettende automobilist in het oog. Het is een revolutie die de doorstroming van het verkeer op met name het ‘onderliggende’ wegennet aanmerkelijk ‘verbeterd’ heeft. Ik doel uiteraard op de aanleg van rotondes, die sedert het begin van deze eeuw zo’n geweldige vlucht heeft genomen. Bij nadere studie, via het onvolprezen Internet, blijkt deze ontwikkeling de resultante van een opmerkelijk staaltje van samenwerking, of tenminste een samenloop van belangen, tussen ambtenarij, semi-overheid en bedrijfsleven.

 

Een van de drijvende krachten achter de grote verspreiding van de rotonde is Duurzaam Veilig Verkeer. Binnen Duurzaam Veilig Verkeer draait het om het voorkómen van ongelukken. Voor de introductie van Duurzaam Veilig werd voornamelijk geprobeerd om de gevolgen van verkeersonveiligheid te beperken. Dat wil zeggen dat veelal achteraf maatregelen werden getroffen om onveilige situaties aan te pakken. Dit wordt ook wel een curatieve benadering genoemd. Natuurlijk is dat nog steeds nodig, maar het curatieve beleid wordt nu gecombineerd met een preventief beleid: Duurzaam Veilig.

 

In het derde landelijke Meerjarenprogramma Verkeersveiligheid uit 1991 werd het begrip Duurzaam Veilig voor het eerst omschreven. Om de visie van de overheid kracht bij te zetten is in december 1997 het convenant Startprogramma Duurzaam Veilig Verkeer ondertekend door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat, het Interprovinciaal Overleg (IPO), de Samenwerkende Kaderwetgebieden Verkeer en Vervoer (SKVV), de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en de Unie van Waterschappen (UvW). Daarmee hebben vrijwel alle wegbeheerders in Nederland zich verbonden aan de afspraken die in het Startprogramma Duurzaam Veilig Verkeer zijn gemaakt.

 

De overheid schiep de kaders, maar zonder de onvermoeibare inzet van een Nederlandse ondernemer van wereldfaam zou de uitbreiding van het aantal rotondes, en daarmee de verbetering der vaderlandse verkeersveiligheid, niet mogelijk zijn geweest. Wij doelen uiteraard op de Firma Schuil te Bergambacht.

De naam Schuil is al meer dan 100 jaar een begrip in de Nederlandse bouwwereld. Vanaf de oprichting in 1906 maakt het familiebedrijf een enorme groei door. Inmiddels heeft Schuil zich ontwikkeld tot een aannemer van projecten en toeleverancier van de bouw van formaat. Schuil beschikt over verschillende productielocaties, goed ‘equipment’ en een modern wagenpark. Het hoofdkantoor van Schuil is gevestigd in Bergambacht. In totaal telt de Schuilgroep ca. 400 medewerkers.

De website van de firma wijdt enkele ontroerende passages aan de bedrijfscultuur. Zo valt daar te lezen dat gewerkt wordt met korte communicatielijnen, waardoor een beperkte doorlooptijd gegarandeerd wordt en dus ieder vraagstuk snel wordt opgelost. De medewerkers van Schuil zijn zeer ervaren en voelen zich prettig bij de organisatie, getuige het geringe verloop en de lange dienstverbanden. Mensen met 'groen bloed' – zoals Schuilmedewerkers ook wel eens worden genoemd – zijn gemotiveerd en hebben zichtbaar plezier in het werk, wat de kwaliteit van de geleverde werken en producten alleen maar ten goede komt.

Voorop staat natuurlijk dat Schuil zijn opdrachtgevers zo goed mogelijk van dienst wil zijn.

Schuil kijkt nadrukkelijk vooruit! Innovatie en ontwikkeling zijn een tweede natuur geworden. Er wordt veelvuldig geïnvesteerd om o.a. betoncentrales en al het andere materieel aan te passen aan de eisen van deze tijd, maar als het even kan probeert Schuil zelf de trend te zetten. Schuil is dan ook in alle opzichten klaar voor de toekomst!

In een enkel obscuur periodiek treft men soms kritiek aan op de stille revolutie die Schuil samen met zijn opdrachtgevers tot stand brengt. ‘Wat stelt het nou helemaal voor?’ is de retorische vraag die deze zwartkijkers stellen. De doorstroming verloopt weliswaar soepeler op secundaire wegen, maar dat komt vooral doordat de gemiddelde snelheid omlaag is gebracht! Het slimme is dat de gemiddelde automobilist dat nauwelijks in de gaten heeft, omdat hij constant aan zijn stuur zit te trekken en heel vaak moet terugschakelen. ‘Dat is heel knap gedaan, maar laat Schuil vooral van onze hoofdwegen afblijven!’ Dat is de noodkreet die in deze kringen wordt geslaakt.

Ook vanuit de hoek van de natuurbeschermers hoort men wel enig gemor, vanwege het grote beslag op de ruimte van de rotondes. Daar is op zich weinig tegenin te brengen, maar op voorstel van de firma Schuil verschijnen nu bijna overal kunstwerken midden op de rotondes, die door de meeste verkeersdeelnemers zelfs als een verfraaiing van het landschap worden gezien. Het heeft ertoe geleid dat nu ook de Vakbond van Werkloze Kunstenaars (VWK) tot het overleg Duurzaam Veilig Verkeer is toegetreden. Een aandachtspunt voor dat overleg is wel dat de kunst niet zo opwindend moet worden dat afbreuk wordt gedaan aan de winst die geboekt is op het gebied van verkeersveiligheid.

Zo blijft er altijd werk aan de winkel.

 

**************************************