archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Modeshow Flamenca Nienke Nieuwenhuizen

1909BS Flamenca1Een Spaanse vriendin kwam me ophalen van het busstation in Sevilla.
Bij het terras aan de achterkant van het station wachtten we op nog een vriendin, die uit Ayamonte zou komen. Normaal zou ik ook uit Ayamonte naar Sevilla gekomen zijn, want dat is met de pont een korte oversteek vanuit Vila Real de San Antonio. De boot voer echter weer eens niet in verband met Corona.
De bus naar Sevilla, die vanuit Tavira gaat, ging wel. Wonderlijk zijn de regels soms. Je zou denken dat je op een boot in de buitenlucht veiliger bent dan binnen in een bus, waar je veel dichter op elkaar geplakt zit.

Toen de andere vriendin kwam, reden we gezamenlijk in de auto naar SIMOF (Salon International De La Moda Flamenca). Dit centrum, dat met zijn ronde gouden koepel lijkt op een moskee, bestaat nu vier jaar. Je kunt er bijna dagelijks flamencomodeshows meemaken en er worden ook Flamencodansen ten uitvoer gebracht.
Binnen kan je van alles kopen wat je nodig hebt bij de flamencodans en -kleding.
Deze middag was er een show van flamencokleding ontworpen door Pilar Vera. Pilar is een buurvrouw van me in Guerreiros do Rio. Ze heeft haar atelier in Sevilla en is een doorgewinterde artieste op het gebied van deze bijzondere kleding. Ze werkte al vroeg in het atelier van haar moeder en heeft daar het vak geleerd, dat ze nu in stijl een eigen karakter geeft!
De grote zaal liep helemaal vol voor haar en ik was trots om als Hollandse kaaskop de show als genodigde mee te mogen maken.

De opening werd verricht door een flamencozanger, bijgestaan door een pianist. Daarna verschenen alle medewerkers aan de show op het toneel, met in het middelpunt onze vriendin Pilar. Ze zag er prachtig uit in haar outfit met een zwarte loverrijke broek.
Maar nog mooier waren de geshowde jurken. Pilar heeft veel gevoel voor materiaal, kleurcombinaties en details. De prachtige mannequins leken daardoor nog mooier en sierlijker dan ze al waren in deze geraffineerd uitgevoerde ontwerpen. Alles in het figuur van hen werd uitgebuit. Een jurk met een blote rug werd gedragen door iemand die een prachtige rug had, enzovoorts. Om het samen te vatten, het was in één woord Feeëriek wat zich op de catwalk afspeelde! En wij genoten1909BS Flamenca2 van dit vorstelijke sprookje.

Na afloop feliciteerden we Pilar met haar succes en we dronken er gezamenlijk een martini op.
Daarna naar een restaurant voor tapas en een gezellige nazit met de vriendinnen om uiteindelijk in een kleine pueblo te geraken, waar diegene van de vriendinnen woont bij wie ik de nacht zou doorbrengen. Ze bewoont een heerlijk huis in een groene omgeving. Een omgeving die je niet verwacht, op tien minuten afstand van Sevilla, en van waaruit je de contouren van de expogebouwen en de oude La Giralda kunt zien.

Na een fijne nacht in een eigen klein appartementje in dat huis werd ik door de vriendin naar het busstation Las Armas gebracht. Ik wilde een kaartje kopen, maar alle loketten waren gesloten. Bij navraag moest ik me vervoegen bij een automaat, waar ik geholpen zou worden door een medewerker van het station. Ik moest mijn inentingsbewijs laten zien. Daarna vroeg hij naar een antigeentest. Die had ik op de heenweg niet nodig gehad. En had er ook nu geen. Hij stuurde me naar de ´Farmacia´, alwaar ik een test kon kopen. Het was bij tienen, het uur waarop mijn bus zou vertrekken. De volgende mogelijkheid was half vijf. Dus moest ik concluderen dat ik vandaag niet meer in Guerreiros zou geraken. Ik kocht de test en vroeg me af waar ik de test kon doen. Midden op straat leek me niks. Ik liep weer terug naar het busstation. 'Heb je de test?', vroeg de medewerker. 'Ja, die heb ik wel, maar nog niet uit kunnen voeren', was mijn antwoord. Hij haalde een kaartje voor me uit de automaat, gaf me de test weer terug in de hand en liep met me mee naar de bus, terwijl hij me aanspoorde vlugger te lopen, want het was twee minuten voor tien. Bij de deur van de bus was de chauffeur bezig iemand zonder test de toegang te weigeren. De medewerker zei dat het wat mij betreft goed zat met de test en ik kon plaatsnemen. Waardoor ik nu bij terugkomst in Guerreiros nog steeds in het bezit ben van een ongebruikte antigeentest!

Je maakt wonderlijke dingen mee in een leven maar mijn leven blijft een feest! Waar heb ik het aan verdiend!

----------

Pilar heeft toestemming gegeven de foto's te gebruiken.
© 2022 Nienke Nieuwenhuizen meer Nienke Nieuwenhuizen - meer "Brief uit ..."
Beschouwingen > Brief uit ...
Modeshow Flamenca Nienke Nieuwenhuizen
1909BS Flamenca1Een Spaanse vriendin kwam me ophalen van het busstation in Sevilla.
Bij het terras aan de achterkant van het station wachtten we op nog een vriendin, die uit Ayamonte zou komen. Normaal zou ik ook uit Ayamonte naar Sevilla gekomen zijn, want dat is met de pont een korte oversteek vanuit Vila Real de San Antonio. De boot voer echter weer eens niet in verband met Corona.
De bus naar Sevilla, die vanuit Tavira gaat, ging wel. Wonderlijk zijn de regels soms. Je zou denken dat je op een boot in de buitenlucht veiliger bent dan binnen in een bus, waar je veel dichter op elkaar geplakt zit.

Toen de andere vriendin kwam, reden we gezamenlijk in de auto naar SIMOF (Salon International De La Moda Flamenca). Dit centrum, dat met zijn ronde gouden koepel lijkt op een moskee, bestaat nu vier jaar. Je kunt er bijna dagelijks flamencomodeshows meemaken en er worden ook Flamencodansen ten uitvoer gebracht.
Binnen kan je van alles kopen wat je nodig hebt bij de flamencodans en -kleding.
Deze middag was er een show van flamencokleding ontworpen door Pilar Vera. Pilar is een buurvrouw van me in Guerreiros do Rio. Ze heeft haar atelier in Sevilla en is een doorgewinterde artieste op het gebied van deze bijzondere kleding. Ze werkte al vroeg in het atelier van haar moeder en heeft daar het vak geleerd, dat ze nu in stijl een eigen karakter geeft!
De grote zaal liep helemaal vol voor haar en ik was trots om als Hollandse kaaskop de show als genodigde mee te mogen maken.

De opening werd verricht door een flamencozanger, bijgestaan door een pianist. Daarna verschenen alle medewerkers aan de show op het toneel, met in het middelpunt onze vriendin Pilar. Ze zag er prachtig uit in haar outfit met een zwarte loverrijke broek.
Maar nog mooier waren de geshowde jurken. Pilar heeft veel gevoel voor materiaal, kleurcombinaties en details. De prachtige mannequins leken daardoor nog mooier en sierlijker dan ze al waren in deze geraffineerd uitgevoerde ontwerpen. Alles in het figuur van hen werd uitgebuit. Een jurk met een blote rug werd gedragen door iemand die een prachtige rug had, enzovoorts. Om het samen te vatten, het was in één woord Feeëriek wat zich op de catwalk afspeelde! En wij genoten1909BS Flamenca2 van dit vorstelijke sprookje.

Na afloop feliciteerden we Pilar met haar succes en we dronken er gezamenlijk een martini op.
Daarna naar een restaurant voor tapas en een gezellige nazit met de vriendinnen om uiteindelijk in een kleine pueblo te geraken, waar diegene van de vriendinnen woont bij wie ik de nacht zou doorbrengen. Ze bewoont een heerlijk huis in een groene omgeving. Een omgeving die je niet verwacht, op tien minuten afstand van Sevilla, en van waaruit je de contouren van de expogebouwen en de oude La Giralda kunt zien.

Na een fijne nacht in een eigen klein appartementje in dat huis werd ik door de vriendin naar het busstation Las Armas gebracht. Ik wilde een kaartje kopen, maar alle loketten waren gesloten. Bij navraag moest ik me vervoegen bij een automaat, waar ik geholpen zou worden door een medewerker van het station. Ik moest mijn inentingsbewijs laten zien. Daarna vroeg hij naar een antigeentest. Die had ik op de heenweg niet nodig gehad. En had er ook nu geen. Hij stuurde me naar de ´Farmacia´, alwaar ik een test kon kopen. Het was bij tienen, het uur waarop mijn bus zou vertrekken. De volgende mogelijkheid was half vijf. Dus moest ik concluderen dat ik vandaag niet meer in Guerreiros zou geraken. Ik kocht de test en vroeg me af waar ik de test kon doen. Midden op straat leek me niks. Ik liep weer terug naar het busstation. 'Heb je de test?', vroeg de medewerker. 'Ja, die heb ik wel, maar nog niet uit kunnen voeren', was mijn antwoord. Hij haalde een kaartje voor me uit de automaat, gaf me de test weer terug in de hand en liep met me mee naar de bus, terwijl hij me aanspoorde vlugger te lopen, want het was twee minuten voor tien. Bij de deur van de bus was de chauffeur bezig iemand zonder test de toegang te weigeren. De medewerker zei dat het wat mij betreft goed zat met de test en ik kon plaatsnemen. Waardoor ik nu bij terugkomst in Guerreiros nog steeds in het bezit ben van een ongebruikte antigeentest!

Je maakt wonderlijke dingen mee in een leven maar mijn leven blijft een feest! Waar heb ik het aan verdiend!

----------

Pilar heeft toestemming gegeven de foto's te gebruiken.
© 2022 Nienke Nieuwenhuizen
powered by CJ2