archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Integratie in Spanje Jan van Bemmelen

In het takenpakket van Minister Verdonk staat de integratie van vreemdelingen centraal. Nederlanders hebben hun oordeel over de integratie van buitenlanders snel klaar, zeker na de moorden op Fortuyn en Van Gogh. Ze moeten maar snel Nederlands leren en zich aanpassen aan de hier heersende cultuur. Als je die eisen aan hen stelt moet je die vanzelfsprekend ook aan jezelf stellen. Toen ik een jaar geleden naar Spanje vertrok, ging ik ervan uit dat ik binnen het jaar redelijk goed Spaans zou spreken, een aantal Spaanse vrienden zou hebben en een beetje geïnfiltreerd zou zijn in de Spaanse samenleving. Nu een jaar later ga ik na wat ik daarvan waargemaakt heb.

IJverig als ik ben, heb ik mijn studieboeken Spaans klaar gelegd om er elke dag in ieder geval een uur aan te besteden. Daarnaast zou het Spaanse nieuws op TVE een vast onderdeel vormen. Ook was ik van plan op zondag zo´n lekkere dikke Spaanse krant te kopen. Ik ben natuurlijk begonnen met het doornemen van woordenlijstjes en boekjes met standaard uitdrukkingen. Ook heb ik wel Spaanse kranten gekocht, maar deze slechts zeer beperkt gelezen. Waar naar gekeken is, is het Nieuws met als belangrijkste onderdeel El Tiempo, het weer. En goed beschouwd, is het weer hier eigenlijk het minst belangrijk, omdat de zon toch meestal schijnt.

Het leren van Spaans wordt ook niet echt beloond. Bij banken, winkels en restaurants heb je het steeds minder nodig. Als je in het Spaans begint krijg je vaak antwoord in het Engels of Duits. De manier van boodschappendoen lijkt in Spanje inmiddels zeer veel op Nederland. De enige die je spreekt (en dat is zelfs al te veel gezegd) is de caissière. Zij is alleen maar uit op de creditcard en de legitimatie. Dat laatste verschilt wel van Nederland. Hier moet je altijd je legitimatie laten zien bij een betaling. Je kan volstaan met gracias en hasta luego (bedankt en tot ziens). Bij het benzine tanken wordt soms nog bediend. Dan volstaat lleno por favor (vol aub.). Als je een paar keer in restaurants bent geweest, dan weet je wel wat je moet zeggen om wat te bestellen. Vino tinto (rode wijn) en cerveza (bier) zijn dan belangrijke woorden om de avond gezellig door te komen.

Nu heb ik het mezelf ook niet gemakkelijk gemaakt. Ik ben namelijk gaan wonen in Torrevieja. Dat is een echt toeristendorp waar zelfs volgens de officiële cijfers meer buitenlanders wonen dan Spanjaarden. De werkelijkheid zal dat beeld alleen nog maar versterken, gezien de vele illegale Marokkanen, zwarte Afrikanen, Bulgaren en Roemenen. Ook veel Nederlanders, zoals ik wonen hier min of meer illegaal. Althans wij staan nog niet ingeschreven bij het bevolkingsregister in Torrevieja. Ook de moderne techniek maakt het er niet eenvoudiger op. Vroeger zette je een antenne op het dak en kon je in Torrevieja twee Spaanse kanalen ontvangen en met moeite een Catalaans kanaal. Hoewel die antenne nu meer Spaanse en Catalaanse kanalen biedt, is de schotelantenne met de digitale ontvanger de directe verbinding met Nederland. Vrijwel alle Nederlandse tv- en radiozenders zijn daarmee te ontvangen. Ik denk dat ik daardoor nog beter geïnformeerd word dan indertijd in Nederland. Daar staat tegenover dat het dagelijkse aanbod aan Nederlandse kranten beperkt is tot Telegraaf en AD. Wel is op dinsdag de zaterdageditie van de NRC te verkrijgen.

Binnen het integratiebeleid in Nederland is wel eens discussie gevoerd over de betekenis van de zogenaamde zelforganisaties. Er zijn mensen die denken dat organisaties van buitenlanders de integratie binnen de Nederlandse samenleving bevorderen, terwijl anderen juist denken dat ze de integratie tegengaan. Nu is het niet zo dat Nederlanders op buitenlanders zitten te wachten. Zij zullen ze niet direct betrekken bij hun sociale en culturele activiteiten. Voor hun sociale contacten zullen buitenlanders in eerste instantie op landgenoten aangewezen zijn. Dat is in Spanje niet anders. Hoe Spanjaarden nu precies over buitenlanders en Nederlanders in het bijzonder denken, dat weet ik niet. Ze zijn allervriendelijkst als ik ze tegenkom bij het uitlaten van de hond. Ik praat wat over het weer of over la noche buena (kerstavond) die een centrale plaats inneemt binnen het met de familie vieren van het kerstfeest. Ook zijn ze voorkomend als ik voor vrienden een huisje bij ze huur. Onze Spaanse buren groeten we vriendelijk als we ze tegenkomen, maar het blijkt zeer moeilijk om met hen een afspraak te maken om nader met elkaar kennis te maken. Het zal wel druk, druk, druk zijn.

Terwijl ik in Nederland schuins naar buitenlanders kijk, voel ik me in Spanje de ander waarnaar wordt gekeken. Dat bleek ook uit een documentaire eind december 2005 bij Netwerk over Nederlanders in Australië. In Nederland voel je dat je er thuis hoort. In Australië en ook in Spanje heb je het gevoel dat jij je moet aanpassen. Het gevolg is dat je in toenemende mate Nederlanders opzoekt. Hier maak je met meer Nederlanders contact dan in Nederland zelf. Ze zijn daarop ook aanspreekbaar. Echt praten over dingen gaat nu eenmaal gemakkelijker met lotgenoten.Ik ken een aantal Nederlanders die hier op het bungalowpark wonen. Veelal zijn ze 15 tot 20 jaar ouder dan ik. Ze wonen hier niet permanent, maar gaan terug naar Nederland tijdens de kerstperiode en/of de maanden juli en augustus. Andere Nederlanders zijn hier 2 à 3 keer per jaar voor een paar weken. Dit zijn echte vakantiegangers. Ik heb aansluiting gezocht bij de Nederlandse Vereniging in Torrevieja die zo´n 300 leden heeft. Met een groepje wandelen we eens in de maand ergens langs de kust. Met een ander groepje spelen we 2 keer in de week tennis. Mijn vrouw vindt schilderen leuk. Zij is net met een nieuw groepje gelijkgestemden begonnen. Het sociale aspect staat bij al die activiteiten voorop. Als je ergens mee zit, kun je anderen om raad vragen.

Nu heeft de Nederlandse overheid eveneens haar steentje bijgedragen aan de saamhorigheid van Nederlanders in Spanje. Het gaat dan om de nieuwe zorgverzekering, die aanzienlijke gevolgen kan hebben voor in Spanje woonachtige Nederlanders met een inkomen uit Nederland. Ik ben betrokken geweest bij de organisatie van een informatiebijeenkomst in Torrevieja over die zorgverzekering. Een enkele oproep in de Hallo, een Nederlandse wekelijkse krant, leverde ruim 200 deelnemers op die bereid waren daarvoor te betalen. Via Nova vernam ik dat een soortgelijke bijeenkomst in Benidorm ruim 400 bezoekers had getrokken. Dit soort bijeenkomsten hebben denk ik geleid tot een discussie in Tweede Kamer en tot enige aanpassing van de regeling. Zo´n nauwe betrokkenheid op Nederland leidt nu niet direct tot integratie in de Spaanse samenleving.

Daar staat tegenover dat die Nederlandse Vereniging de deelname aan cursussen Spaans stimuleert. Een groot aantal leden neemt hieraan deel. Ik heb me opgegeven om aan een conversatiecursus deel te nemen die begin januari 2006 begint. Daarmee is een stapje gezet richting Spaanse samenleving. Een volgend stapje zal zijn dat ik me echt in Spanje ga vestigen. Ik word dan resident. Ik durf die stap te zetten omdat de gevolgen van de zorgverzekering voor mij nu redelijk zijn te overzien. Daarmee wordt een basis gelegd om een blijvende relatie met de Spaanse samenleving op te bouwen.

Hoe zullen Spanjaarden eigenlijk over mij oordelen?
 
 
***************************************************
Doe mee aan de beleggingswedstrijd op www.leunstoel.web-log.nl .


© 2006 Jan van Bemmelen meer Jan van Bemmelen - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Integratie in Spanje Jan van Bemmelen
In het takenpakket van Minister Verdonk staat de integratie van vreemdelingen centraal. Nederlanders hebben hun oordeel over de integratie van buitenlanders snel klaar, zeker na de moorden op Fortuyn en Van Gogh. Ze moeten maar snel Nederlands leren en zich aanpassen aan de hier heersende cultuur. Als je die eisen aan hen stelt moet je die vanzelfsprekend ook aan jezelf stellen. Toen ik een jaar geleden naar Spanje vertrok, ging ik ervan uit dat ik binnen het jaar redelijk goed Spaans zou spreken, een aantal Spaanse vrienden zou hebben en een beetje geïnfiltreerd zou zijn in de Spaanse samenleving. Nu een jaar later ga ik na wat ik daarvan waargemaakt heb.

IJverig als ik ben, heb ik mijn studieboeken Spaans klaar gelegd om er elke dag in ieder geval een uur aan te besteden. Daarnaast zou het Spaanse nieuws op TVE een vast onderdeel vormen. Ook was ik van plan op zondag zo´n lekkere dikke Spaanse krant te kopen. Ik ben natuurlijk begonnen met het doornemen van woordenlijstjes en boekjes met standaard uitdrukkingen. Ook heb ik wel Spaanse kranten gekocht, maar deze slechts zeer beperkt gelezen. Waar naar gekeken is, is het Nieuws met als belangrijkste onderdeel El Tiempo, het weer. En goed beschouwd, is het weer hier eigenlijk het minst belangrijk, omdat de zon toch meestal schijnt.

Het leren van Spaans wordt ook niet echt beloond. Bij banken, winkels en restaurants heb je het steeds minder nodig. Als je in het Spaans begint krijg je vaak antwoord in het Engels of Duits. De manier van boodschappendoen lijkt in Spanje inmiddels zeer veel op Nederland. De enige die je spreekt (en dat is zelfs al te veel gezegd) is de caissière. Zij is alleen maar uit op de creditcard en de legitimatie. Dat laatste verschilt wel van Nederland. Hier moet je altijd je legitimatie laten zien bij een betaling. Je kan volstaan met gracias en hasta luego (bedankt en tot ziens). Bij het benzine tanken wordt soms nog bediend. Dan volstaat lleno por favor (vol aub.). Als je een paar keer in restaurants bent geweest, dan weet je wel wat je moet zeggen om wat te bestellen. Vino tinto (rode wijn) en cerveza (bier) zijn dan belangrijke woorden om de avond gezellig door te komen.

Nu heb ik het mezelf ook niet gemakkelijk gemaakt. Ik ben namelijk gaan wonen in Torrevieja. Dat is een echt toeristendorp waar zelfs volgens de officiële cijfers meer buitenlanders wonen dan Spanjaarden. De werkelijkheid zal dat beeld alleen nog maar versterken, gezien de vele illegale Marokkanen, zwarte Afrikanen, Bulgaren en Roemenen. Ook veel Nederlanders, zoals ik wonen hier min of meer illegaal. Althans wij staan nog niet ingeschreven bij het bevolkingsregister in Torrevieja. Ook de moderne techniek maakt het er niet eenvoudiger op. Vroeger zette je een antenne op het dak en kon je in Torrevieja twee Spaanse kanalen ontvangen en met moeite een Catalaans kanaal. Hoewel die antenne nu meer Spaanse en Catalaanse kanalen biedt, is de schotelantenne met de digitale ontvanger de directe verbinding met Nederland. Vrijwel alle Nederlandse tv- en radiozenders zijn daarmee te ontvangen. Ik denk dat ik daardoor nog beter geïnformeerd word dan indertijd in Nederland. Daar staat tegenover dat het dagelijkse aanbod aan Nederlandse kranten beperkt is tot Telegraaf en AD. Wel is op dinsdag de zaterdageditie van de NRC te verkrijgen.

Binnen het integratiebeleid in Nederland is wel eens discussie gevoerd over de betekenis van de zogenaamde zelforganisaties. Er zijn mensen die denken dat organisaties van buitenlanders de integratie binnen de Nederlandse samenleving bevorderen, terwijl anderen juist denken dat ze de integratie tegengaan. Nu is het niet zo dat Nederlanders op buitenlanders zitten te wachten. Zij zullen ze niet direct betrekken bij hun sociale en culturele activiteiten. Voor hun sociale contacten zullen buitenlanders in eerste instantie op landgenoten aangewezen zijn. Dat is in Spanje niet anders. Hoe Spanjaarden nu precies over buitenlanders en Nederlanders in het bijzonder denken, dat weet ik niet. Ze zijn allervriendelijkst als ik ze tegenkom bij het uitlaten van de hond. Ik praat wat over het weer of over la noche buena (kerstavond) die een centrale plaats inneemt binnen het met de familie vieren van het kerstfeest. Ook zijn ze voorkomend als ik voor vrienden een huisje bij ze huur. Onze Spaanse buren groeten we vriendelijk als we ze tegenkomen, maar het blijkt zeer moeilijk om met hen een afspraak te maken om nader met elkaar kennis te maken. Het zal wel druk, druk, druk zijn.

Terwijl ik in Nederland schuins naar buitenlanders kijk, voel ik me in Spanje de ander waarnaar wordt gekeken. Dat bleek ook uit een documentaire eind december 2005 bij Netwerk over Nederlanders in Australië. In Nederland voel je dat je er thuis hoort. In Australië en ook in Spanje heb je het gevoel dat jij je moet aanpassen. Het gevolg is dat je in toenemende mate Nederlanders opzoekt. Hier maak je met meer Nederlanders contact dan in Nederland zelf. Ze zijn daarop ook aanspreekbaar. Echt praten over dingen gaat nu eenmaal gemakkelijker met lotgenoten.Ik ken een aantal Nederlanders die hier op het bungalowpark wonen. Veelal zijn ze 15 tot 20 jaar ouder dan ik. Ze wonen hier niet permanent, maar gaan terug naar Nederland tijdens de kerstperiode en/of de maanden juli en augustus. Andere Nederlanders zijn hier 2 à 3 keer per jaar voor een paar weken. Dit zijn echte vakantiegangers. Ik heb aansluiting gezocht bij de Nederlandse Vereniging in Torrevieja die zo´n 300 leden heeft. Met een groepje wandelen we eens in de maand ergens langs de kust. Met een ander groepje spelen we 2 keer in de week tennis. Mijn vrouw vindt schilderen leuk. Zij is net met een nieuw groepje gelijkgestemden begonnen. Het sociale aspect staat bij al die activiteiten voorop. Als je ergens mee zit, kun je anderen om raad vragen.

Nu heeft de Nederlandse overheid eveneens haar steentje bijgedragen aan de saamhorigheid van Nederlanders in Spanje. Het gaat dan om de nieuwe zorgverzekering, die aanzienlijke gevolgen kan hebben voor in Spanje woonachtige Nederlanders met een inkomen uit Nederland. Ik ben betrokken geweest bij de organisatie van een informatiebijeenkomst in Torrevieja over die zorgverzekering. Een enkele oproep in de Hallo, een Nederlandse wekelijkse krant, leverde ruim 200 deelnemers op die bereid waren daarvoor te betalen. Via Nova vernam ik dat een soortgelijke bijeenkomst in Benidorm ruim 400 bezoekers had getrokken. Dit soort bijeenkomsten hebben denk ik geleid tot een discussie in Tweede Kamer en tot enige aanpassing van de regeling. Zo´n nauwe betrokkenheid op Nederland leidt nu niet direct tot integratie in de Spaanse samenleving.

Daar staat tegenover dat die Nederlandse Vereniging de deelname aan cursussen Spaans stimuleert. Een groot aantal leden neemt hieraan deel. Ik heb me opgegeven om aan een conversatiecursus deel te nemen die begin januari 2006 begint. Daarmee is een stapje gezet richting Spaanse samenleving. Een volgend stapje zal zijn dat ik me echt in Spanje ga vestigen. Ik word dan resident. Ik durf die stap te zetten omdat de gevolgen van de zorgverzekering voor mij nu redelijk zijn te overzien. Daarmee wordt een basis gelegd om een blijvende relatie met de Spaanse samenleving op te bouwen.

Hoe zullen Spanjaarden eigenlijk over mij oordelen?
 
 
***************************************************
Doe mee aan de beleggingswedstrijd op www.leunstoel.web-log.nl .
© 2006 Jan van Bemmelen
powered by CJ2