Corte das Donas en Brood en Rozen! 

Op 8 maart 1908 vond in New York de eerste staking door vrouwen plaats. De staking was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie en is beroemd geworden door onder meer de poëtisch verwoorde eis van de vrouwen: "Brood en Rozen". Ik herinner me de viering van de 8e maart met mijn moeder in de jaren 40-50! De Vrouwendagen van de NVB

(Nederlandse Vrouwen Beweging), waar gesproken werd over Clara Zetkin (de strijdbare socialiste die in 1910 de 8e Maart uitriep tot Internationale Vrouwendag), Rosa Luxemburg, Madam Curie, haar dochter Eva en vele anderen.

Zelf bezocht ik later in de jaren 70 en 80, op de 8e maart de Vrouwenhuizen, die tijdens de 2e Feministische Golf waren opgericht. Huizen waar vrouwen zich konden ontplooien en waar op de Vrouwendag ´Ludieke Manifestaties´ plaatsvonden. Het lied Brood en Rozen en vele andere vrouwvriendelijke liederen werden er gezongen door o.a. Cobi Schreyer, Nelly Frijda of vrouwen uit de eigen gelederen van de desbetreffende huizen.

Hier in Portugal heb ik ook de 8e maart gevierd. Altijd gezellig, maar het ´echte´ strijdbare was meestal ver te zoeken. Wel werd een paar keer, in een café dat geleid werd door een vrouw, de binnenkomst van mannen geweerd. Dat was al heel wat! Tevens werd je altijd door de plaatselijke kruidenier verrast met een roos op de 8e maart.

En nu gebeurde er hier aan de rivier, in verband met Corona, helemaal niets! Ikzelf heb nog wel een artikel uit Nederland, over de omstandigheden daar, van bijstandsvrouwen, die met behoud van uitkering ´mogen´ (moeten!) werken, doorgezonden op facebook. Ik schreef daarbij dat ikzelf geen stukje zou schrijven, maar kan het toch niet laten, al zou ik me eigenlijk met de voorbereiding van mijn 80e verjaardag op de 13e van deze maand moeten bezighouden.

Als alternatief om mezelf op deze gedenkwaardige dag toch een leuke dag te bezorgen, ben ik naar Corte das Donas getogen. Corte das Donas, betekent niet dat je vrouwen kort moet houden. Cortar is afsnijden, maar ´a Corte´ is ook een Kraal en dan niet bedoeld als onderdeel van een sieraad, maar zoals het woord, in het Zuid-Afrikaans gebruikt wordt voor een kleine dorpsgemeenschap. Dus hier zou het vertaald kunnen worden als: Dorpsgemeenschap der Vrouwen! Ik ken de historie niet van het dorp. Maar ik vind het een tot de verbeelding sprekende naam en de wandeling erheen is prachtig. Vooral nu alles in bloei staat en ook mijn lievelingsbloem, de Cystes-roos weer ten volle ontluikt! En, niet onbelangrijk op deze 8e maart, wachtte me in Corte das Donas een heerlijke koffietafel bij één van mijn liefste vriendinnen. Ze woont daar op een prachtige plek, met uitzicht over de heuvels, met in de verte de rivier en het dorp Guzman in Spanje. 

Sinds november was ik er niet meer te voet geweest. Het ligt heel hoog in de heuvels. Twee kilometer moet je steil omhooglopen. Ik kon dat niet meer, had bij het lopen, vreselijke pijn in mijn knieën. Probeerde het soms nog met een stok, maar keerde dan halverwege weer terug. Op een gegeven moment breidde de pijn zich uit tot al mijn gewrichten en ik lag nachten wakker. Toen de pijn het ergst was, herinnerde ik me weer iets van wat ik, vluchtig, had gelezen in de bijsluiter van nieuwe pillen die ik in verband met mijn hartritmestoornis had gekregen: “Stel u in geval van gewrichtspijn, onmiddellijk in verbinding met uw arts”. Sinds anderhalve week ben ik, in overleg met de arts, weer op de oude pillen over. Dus geen versleten knieën of artrose of wat het ook meer aan ouderdomsverschijnselen konden zijn! Ik loop weer als een kievit! Zonde van de drie maanden, die ik met pijn heb doorgebracht. Maar het is nu wel, als pleister op de wonde, het grootste cadeau voor mijn 80e verjaardag: IK KAN WEER LOPEN!

------
Het plaatje is van Freek de VriesLentsch
Meer informatie: www.instagram.com/_studioagape_