We zijn weer op vakantie in Frankrijk en, zoals mijn man al voorspelde toen ik hem voorstelde om naar de Vendée te gaan, zou het alleen maar over eten gaan. Schaapachtig heb ik hem nog aangekeken alsof ik echt niet kon bedenken hoe hij daaraan kwam. M’n zus zou ook meegaan met haar gezin naar het huisje van mijn ouders. Gelukkig zag hij in dat meer dan gepast tegenstribbelen geen zin zou hebben. Eens in de zoveel tijd moet ik toegeven aan mijn Frankrijk verslaving en dat betekent: minimaal 1000 km in de auto, minimaal 2 keer de grootste supermarkt doorstruinen en lekker eten. In zo’n week gun ik, niet geheel onverstandig, ook de weegschaal een weekje vrij zodat ik mij geheel aan mijn vakantie geneugten kan wijden.

Grappig dat als we op wintersport in Frankrijk gaan er ook een aantal standaard menu’s verorberd moeten worden net zoals hier in de Vendée, met als enig verschil dat we hier tussen de middag warm eten en zo biologisch mogelijk. De voorbesprekingen met mijn zus beginnen daarom al vroeg in de ochtend. Daarna de auto in om naar een, voor Nederlandse begrippen, onmogelijk grote supermarkt te rijden waar echt alles te koop is. Uren zou ik daar kunnen doorbrengen, al was het maar om alle 20 soorten blik-doperwten te bekijken.

Echter, dat is een nadeel van tussen de middag eten, je moet sneller boodschappen doen. Gisteren nog een echte herfstpompoen soep opgediend in de pompoen zelf. Mijn zus gaf mij het idee omdat mijn moeder het al eens eerder had gedaan. Als ik thuis ben moet ik toch eens op internet zoeken naar een tip om zo’n ding uit te hollen. Uiteindelijk heb ik maar wat met de appelboor zitten schrapen en is het zowaar gelukt. Nu staart het ding, met enge oogjes en een kaarsje erin, mij aan vanaf de schouw boven de open haard. Mijn moeder is precies hetzelfde als mijn zus en ik. Ik belde haar en vertelde haar over de pompoen soep. ‘Oh leuk, heb ik ook een keertje gedaan’. ‘Maar mam, hoe hol jij dat ding uit?’ ‘Tja, ik weet niet, ik heb met de appelboor zitten klooien. Weet je wat, je kunt er daarna een gezichtje in maken en op de open haard zetten met een kaarsje en in!’ ‘Ja mam, ik weet het…’

Vandaag zou ze jaloers geweest zijn op ons. Voor de kinderen macaroni, voor de grote mensen tagliatelle met groenten-roomsaus, veldsla met zelfgemaakte dressing van verse kruiden, uitjes, knoflook, citroen en olijfolie, gewokte rivierkreeftjes en gewokte mosselen. De mosselen hier zijn de lekkerste van de hele wereld; moules de bouchot. In vergelijking met deze smakelijke kleintjes vallen de Hollandse mosselen helemaal in het niet! Ik had ze eerst gewokt met olijfolie, knoflook en peterselie. Daarna een deel van het vocht verwijderd, wat rosé erbij en een goede klodder crème fraiche. Om te watertanden!

Omdat de schelpdieren voor vandaag, gisteren al waren aangeschaft, kon ik lekker rustig alle gangpaden van de supermarkt doorspitten, op zoek naar wat nostalgische artikelen uit mijn Franse au-pair tijd. Morgen wordt het ‘restjes dag’ en dan gaat er een flinke bio-kip met tijm, rozemarijn, grof zeezout en peper, uit mijn uit Nederland meegesleepte pepermolen, de oven in. Als we dan nog honger hebben kunnen we altijd nog de restjes pasta opwarmen!

De week is bijna voorbij en er moeten nog oesters gehaald worden. Op nog geen kilometer afstand is een soort oesterhaventje met een tiental oesterkwekerijtjes op een rij. Elk heeft een eigen winkeltje en daar kun je voor een appel en een ei een keuze maken uit soms wel 10 soorten oesters. Pas als ik daar een dozijn van naar binnen geslurpt heb, ben ik in staat om de koffers te pakken en heb ik mijn ‘shot’ weer voor maanden binnen! ‘Zeg schat, misschien moeten we toch maar weer na gaan denken over de wintersport….Frankrijk of zo?’

 

*****************************************************

Moeite met de Franse taal? Schakel een tolk in. Stuur een mailtje naar

info@klarenvertalingen.nl .