archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Brief uit ... | ||||
Niet in een leunstoel | Nienke Nieuwenhuizen | |||
Mijn naam is Nienke Nieuwenhuizen en ik woon al bijna een jaar of dertig in Zuid-Portugal, de laatste jaren in een piepklein dorpje aan de Guadiana grensrivier met Spanje. Gemiddeld zie ik hier langs de rivier hooguit tien mensen per dag. Maar van die tien is het merendeel bijzonder. Vandaag, 6 december, fietste ik naar Alcoutim. Onderweg zag ik een wandelaar. Toen ik van de fietstocht terug was in Guerreiros, zag ik dezelfde wandelaar aan een wijntje bij ons dorpscafé. We hadden onderweg naar elkaar geglimlacht, dus voelde ik me in mijn recht staan hem aan te spreken. Hij was Belg, 34 jaar oud, en vertelde me dat hij bij Gazprom werkte in Siberië. Hij werkte 6 weken op een platform, zo´n 16 uur per dag en had dan vervolgens 6 weken vrij. Hij had een goede scholing en verdiende een aardige som gelds. Hij had tijdens zijn wandelingen zijn computer bij zich, om zo de nodige werknemers in Siberië in hun werk bij te staan. Hijzelf sliep in een tentje. Zijn bepakking was van het duurste lichtgewicht materiaal. Vijftien kg had hij bij zich, waaronder dus ook de computer en een lichtgewicht zonnepaneel. Ter illustratie liet hij mij zijn lichtgewicht bestek van lithium zien. Kou voelde hij niet, dankzij zijn speciale kleding. Eén keer per week, veroorloofde hij zich de weelde van een warm bad en een bed in een hotel. Hij liep over de hele wereld langs kusten en rivieren. Zijn missie was nu i.v.m. Corona begonnen in Faro. Hij was van Faro naar Mertola gelopen en liep nu langs de Guadiana rivier naar Vila Real de Santo Antonio en zou dan verder de kust nemen naar Sagres. En vanuit Sagres omhoog langs de Westkust. Hij had heel Cuba al gerond. Had de hele Argentijnse kust gedaan. Was in Suriname geweest, De Yangzé in China, etc. Had ook een geweldig huis aan zee in België, maar had daar dit jaar in totaal 21 dagen doorgebracht. Onderweg voorzag hij zichzelf van voedsel. Hij had daarvoor een sportgeweer bij zich. Zijn menu bestond nu hoofdzakelijk uit patrijzen. Weliswaar was het op het moment moeilijk een geweer mee te nemen langs de douane en het vliegtuig in. Maar als je per post het geweer en de patronen afzonderlijk opstuurde, had je geen enkele controle. Na de wijn namen we afscheid. Hij wandelde in het donker, met een geavanceerde koplamp door naar Vila Real de Santo Antonio en ik fietste het laatste stukje naar huis zonder achterlicht, want ik vergeet steeds een nieuw lampje te kopen. ------ Het plaatje is van Henk Klaren |
||||
© 2020 Nienke Nieuwenhuizen | ||||
powered by CJ2 |