archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Johnny, oh Johnny Jack Luiten

0218 Johnny

Je zult maar een kip zijn. Of in dit geval een hen en nog wel met de hanennaam Johnny. Het ene moment lonkt het vredige leven op een uitgestrekte boerderij, het andere beland je letterlijk diep in de put. Erger nog, op enig moment dreig je in de kippensoep te verdwijnen en op een ander word je dat lot bespaard doordat tientallen kinderen voor jou in de bres springen.

Plaats van handeling is het plaatsje La Guerche de Bretagne in West-Frankrijk, op de grens van Bretagne en Pays de Loire. Hoogstwaarschijnlijk heeft de bruin gevederde Johnny tot die bewuste zondagmiddag 1 augustus 2005 een volstrekt anoniem leven geleid. Om 14.53 uur wordt ze op het podium van een plaatselijke kermesse uit een krat gehaald. Naast de boerenwagen staan een heleboel kratten. Volgepropt met ganzen en kippen. Een voor een zullen de dieren op die zonnige dag via het rad van avontuur van eigenaar verwisselen.
Op het platteland in Frankrijk barst het ’s zomers van de fêtes, die vrijwel alle hun wortels hebben in de boerenstand. Traditie en trots op la campagne zijn leidend voor de opzet en het karakter van het feestgedruis. In La Guerche worden ponyraces - waarin het er gevaarlijk hard aan toe gaat – omlijst door onder meer pijl en boogschieten, kleiduiven uit de lucht knallen, kegelen en des pallet, waarbij kleine metalen schijfjes heel behendig op een vierkante plank worden geworpen. Rare jongens, die Fransen.

Het rad van avontuur heet niet toevallig zo, want wie een gokje waagt en een gans of kip wint, loopt er de hele middag mee rond te zeulen. Om nog maar te zwijgen over de dieren die gelukkig geen notie hebben wat hen te wachten staat. De bezoekers bij het rad kopen een houten plankje met een paar nummers erop. En als het rad draait, loopt de spanning op. Telkens weer is het turen naar het getal waarop het rad blijft stilstaan.
Dierenwelzijn komt in het Franse woordenboek amper voor. De dieren worden ruw en met bravoure aan de omstanders getoond. Op de boerenkar worden de poten vervolgens aan elkaar gebonden. De winnaar mag haar meenemen, in een doos.

‘Het nummer is….acht!’
‘Jáááá’, klinkt het luid. Beide handen van Willem gaan omhoog.
Wat doen die buitenlanders hier, lijken sommige Fransen zich af te vragen. De zichtbaar blije Hollander, minstens een kop groter dan de gemiddelde Fransman in deze regio, gaat naar voren. Hij poseert met ‘zijn kip’ voor de fotograaf en laat haar trots zien aan de meegekomen familie en vrienden. De hen zelf zit overigens in een doos en is onzichtbaar. Al rap krijgt ze de naam Johnny. Ze lijkt voorbestemd voor de soep. Wat moet je anders met zo’n beest?

Maar later die middag vatten de meegereisde kinderen een grote liefde op voor Johnny. Ze mag dan ‘vrij’ rondlopen in het kippenhok van de familie Gert Jan en Anneke de Groot, die rundvee en varkens houden en ruim tien jaar terug naar Frankrijk zijn vertrokken. Hun boerderij in Congrier heet de Coutessière. De boomgaard van de Coutesièrre heeft op dit moment overigens meer weg van een camping. Er staan meer dan twintig tenten en tentjes. Aanleiding voor de grootschalige logeerpartij is het naderende huwelijksfeest van de jongste De Groot, die op zijn 23e ook boer in Frankrijk is geworden. Een groep enthousiastelingen kwam er zelfs voor uit Holland fietsen. Een van hen is……Willem.

Willem is een kleurrijk figuur van ruim in de veertig. Hij kan beschikken over zijn eigen, door anderen in een auto vervoerde discotheek. Hij weet jong en oud te boeien. Praat alle ’evenementen’ op de camping vrolijk aan elkaar. Van de playbackshow tot de klaverjaswedstrijd - waarvoor weer andere familieleden speciaal zijn overgekomen! - en van ochtendgym tot de speurtocht op en rond de boerderij. Willem maakt van het familiefeest één groot kampeerfestijn, vooral voor de kinderen.
Hij komt in een merkwaardig spanningsveld terecht. Als eigenaar van Johnny heeft hij de neiging toe te geven aan de liefhebbers van kippensoep. Die liefhebbers verkneukelen zich al. Maar kleine potjes hebben grote oren. Het ‘nieuws’ verspreidt zich razendsnel over de camping. De verontwaardiging onder de ruim 25 kinderen is groot. En ze zijn van hun stuk. Johnny in de soep, dat nooit. Willem de disc-jockey wordt ineens geconfronteerd met opstandig publiek. Hij bedenkt een list.
‘Er moeten meer dan vijftig handtekeningen komen om Johnny te redden. Dan kan Johnny blijven leven’, laat Willem zodanig luid weten dat de plaatselijke burgemeester het zelfs kan horen. De kinderen vliegen links en rechts met pen en papier over de camping. En binnen de kortste keren wordt het verlangde aantal handtekeningen aan DJ Willem, aangeboden. Het leven van Johnny is gered. De hele camping viert feest, met kippensoep uit blik.

De volgende morgen is het al vroeg onrustig op de camping. Johnny is zoek. De hele boerderij wordt door oprecht bezorgde jongens en meisjes uitgekamd. Misschien is de hen ontsnapt. Een enigszins afgeschermde put staat in de loopruimte van de kippen. Het zal toch niet waar zijn dat …. ?! Een van de jochies ontdekt dat het arme dier in de ruim twee meter diepe put terecht is gekomen.
‘Help, help’. Er moet snel wat gebeuren. Anders is het misschien te laat. Johnny moet worden gered. En gauw ook. Campinggast Ko waagt zich aan een touw naar beneden. De kinderen staan er in spanning omheen. Met een natte en verfrommelde Johnny komt hij als een held naar boven. Vreugde alom. Johnny mag in de zon drogen, al lijkt er nog nauwelijks leven te zitten in het armetierige hoopje nat gevederte. Na een paar uur melden de jongens en meisjes dat Johnny opdroogt en weer teken van leven toont. Ze zijn overtuigd: hun Johnny komt er zeker bovenop.

Voor een echt feest moet je de tijd nemen. Een beetje bruiloft duurt in Frankrijk twee dagen. Op de Coutesièrre worden de koeien door een bevriende jongen uit de buurt gemolken. Twee dagen is het stil op het erf. Ook op de camping is het muisstil. De gasten vieren dertig kilometer verderop feest. Twee flinke honden, luisterend naar de namen Balou en Toupette, houden de wacht en vervelen zich.
Na twee ‘zware’ dagen feest arriveren de gasten weer op de camping. ’s Avonds is het rustig, de kinderen moeten vroeg naar bed. Daags erop gaan de meeste campinggasten terug naar Holland. Op de dag van vertrek ontdekt de kleine Jochem, dat zowel de kippen als de haan uit het kippenhok zijn ontsnapt. De haan stapt nog parmantig in de buurt van het hok rond. De kinderen jagen de haan terug in het hok. Maar waar is Johnny?

Johnny wordt vermist. Nog meer kinderen gaan op zoek. Totdat in de buurt van de hooiberg veren en andere resten van wat ooit een kip was worden aangetroffen. Het gaat gelukkig om een andere kip. Niettemin wordt voor het lot van Johnny gevreesd. En die vrees blijkt al gauw gegrond. Alleen de veren van de hen worden nog teruggevonden. Het dier is ten prooi gevallen aan beide honden, die ’s nachts per abuis niet zijn opgesloten. Het kostte Johnny letterlijk de kop.
En zo kwam een troosteloos einde aan het leven van een levendige hen die een heerlijk verblijf op de boerderij tegemoet leek te gaan. Soms is het leven hard. En niet alleen voor Johnny. De kinderen proberen zich groot te houden.
‘De honden hebben haar opgevreten’, zo wordt het nieuws rondgebazuind.
De camping stroomt leeg. Ouders met kinderen gaan naar huis, terug naar Holland. Iedereen houdt zich flink. Maar jong en oud zullen elkaar nog vele jaren het verhaal van Johnny vertellen.

‘Weet je nog die kip, hoe heette ze ook al weer?’
‘Johnny!’

***************************************
De Fietsfabriek is in Amsterdam en Den Haag gevestigd en maakt bijzondere fietsen, met leunstoeltjes voor meerdere kinderen. Ga naar www.defietsfabriek.nl













© 2005 Jack Luiten meer Jack Luiten - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Johnny, oh Johnny Jack Luiten
0218 Johnny

Je zult maar een kip zijn. Of in dit geval een hen en nog wel met de hanennaam Johnny. Het ene moment lonkt het vredige leven op een uitgestrekte boerderij, het andere beland je letterlijk diep in de put. Erger nog, op enig moment dreig je in de kippensoep te verdwijnen en op een ander word je dat lot bespaard doordat tientallen kinderen voor jou in de bres springen.

Plaats van handeling is het plaatsje La Guerche de Bretagne in West-Frankrijk, op de grens van Bretagne en Pays de Loire. Hoogstwaarschijnlijk heeft de bruin gevederde Johnny tot die bewuste zondagmiddag 1 augustus 2005 een volstrekt anoniem leven geleid. Om 14.53 uur wordt ze op het podium van een plaatselijke kermesse uit een krat gehaald. Naast de boerenwagen staan een heleboel kratten. Volgepropt met ganzen en kippen. Een voor een zullen de dieren op die zonnige dag via het rad van avontuur van eigenaar verwisselen.
Op het platteland in Frankrijk barst het ’s zomers van de fêtes, die vrijwel alle hun wortels hebben in de boerenstand. Traditie en trots op la campagne zijn leidend voor de opzet en het karakter van het feestgedruis. In La Guerche worden ponyraces - waarin het er gevaarlijk hard aan toe gaat – omlijst door onder meer pijl en boogschieten, kleiduiven uit de lucht knallen, kegelen en des pallet, waarbij kleine metalen schijfjes heel behendig op een vierkante plank worden geworpen. Rare jongens, die Fransen.

Het rad van avontuur heet niet toevallig zo, want wie een gokje waagt en een gans of kip wint, loopt er de hele middag mee rond te zeulen. Om nog maar te zwijgen over de dieren die gelukkig geen notie hebben wat hen te wachten staat. De bezoekers bij het rad kopen een houten plankje met een paar nummers erop. En als het rad draait, loopt de spanning op. Telkens weer is het turen naar het getal waarop het rad blijft stilstaan.
Dierenwelzijn komt in het Franse woordenboek amper voor. De dieren worden ruw en met bravoure aan de omstanders getoond. Op de boerenkar worden de poten vervolgens aan elkaar gebonden. De winnaar mag haar meenemen, in een doos.

‘Het nummer is….acht!’
‘Jáááá’, klinkt het luid. Beide handen van Willem gaan omhoog.
Wat doen die buitenlanders hier, lijken sommige Fransen zich af te vragen. De zichtbaar blije Hollander, minstens een kop groter dan de gemiddelde Fransman in deze regio, gaat naar voren. Hij poseert met ‘zijn kip’ voor de fotograaf en laat haar trots zien aan de meegekomen familie en vrienden. De hen zelf zit overigens in een doos en is onzichtbaar. Al rap krijgt ze de naam Johnny. Ze lijkt voorbestemd voor de soep. Wat moet je anders met zo’n beest?

Maar later die middag vatten de meegereisde kinderen een grote liefde op voor Johnny. Ze mag dan ‘vrij’ rondlopen in het kippenhok van de familie Gert Jan en Anneke de Groot, die rundvee en varkens houden en ruim tien jaar terug naar Frankrijk zijn vertrokken. Hun boerderij in Congrier heet de Coutessière. De boomgaard van de Coutesièrre heeft op dit moment overigens meer weg van een camping. Er staan meer dan twintig tenten en tentjes. Aanleiding voor de grootschalige logeerpartij is het naderende huwelijksfeest van de jongste De Groot, die op zijn 23e ook boer in Frankrijk is geworden. Een groep enthousiastelingen kwam er zelfs voor uit Holland fietsen. Een van hen is……Willem.

Willem is een kleurrijk figuur van ruim in de veertig. Hij kan beschikken over zijn eigen, door anderen in een auto vervoerde discotheek. Hij weet jong en oud te boeien. Praat alle ’evenementen’ op de camping vrolijk aan elkaar. Van de playbackshow tot de klaverjaswedstrijd - waarvoor weer andere familieleden speciaal zijn overgekomen! - en van ochtendgym tot de speurtocht op en rond de boerderij. Willem maakt van het familiefeest één groot kampeerfestijn, vooral voor de kinderen.
Hij komt in een merkwaardig spanningsveld terecht. Als eigenaar van Johnny heeft hij de neiging toe te geven aan de liefhebbers van kippensoep. Die liefhebbers verkneukelen zich al. Maar kleine potjes hebben grote oren. Het ‘nieuws’ verspreidt zich razendsnel over de camping. De verontwaardiging onder de ruim 25 kinderen is groot. En ze zijn van hun stuk. Johnny in de soep, dat nooit. Willem de disc-jockey wordt ineens geconfronteerd met opstandig publiek. Hij bedenkt een list.
‘Er moeten meer dan vijftig handtekeningen komen om Johnny te redden. Dan kan Johnny blijven leven’, laat Willem zodanig luid weten dat de plaatselijke burgemeester het zelfs kan horen. De kinderen vliegen links en rechts met pen en papier over de camping. En binnen de kortste keren wordt het verlangde aantal handtekeningen aan DJ Willem, aangeboden. Het leven van Johnny is gered. De hele camping viert feest, met kippensoep uit blik.

De volgende morgen is het al vroeg onrustig op de camping. Johnny is zoek. De hele boerderij wordt door oprecht bezorgde jongens en meisjes uitgekamd. Misschien is de hen ontsnapt. Een enigszins afgeschermde put staat in de loopruimte van de kippen. Het zal toch niet waar zijn dat …. ?! Een van de jochies ontdekt dat het arme dier in de ruim twee meter diepe put terecht is gekomen.
‘Help, help’. Er moet snel wat gebeuren. Anders is het misschien te laat. Johnny moet worden gered. En gauw ook. Campinggast Ko waagt zich aan een touw naar beneden. De kinderen staan er in spanning omheen. Met een natte en verfrommelde Johnny komt hij als een held naar boven. Vreugde alom. Johnny mag in de zon drogen, al lijkt er nog nauwelijks leven te zitten in het armetierige hoopje nat gevederte. Na een paar uur melden de jongens en meisjes dat Johnny opdroogt en weer teken van leven toont. Ze zijn overtuigd: hun Johnny komt er zeker bovenop.

Voor een echt feest moet je de tijd nemen. Een beetje bruiloft duurt in Frankrijk twee dagen. Op de Coutesièrre worden de koeien door een bevriende jongen uit de buurt gemolken. Twee dagen is het stil op het erf. Ook op de camping is het muisstil. De gasten vieren dertig kilometer verderop feest. Twee flinke honden, luisterend naar de namen Balou en Toupette, houden de wacht en vervelen zich.
Na twee ‘zware’ dagen feest arriveren de gasten weer op de camping. ’s Avonds is het rustig, de kinderen moeten vroeg naar bed. Daags erop gaan de meeste campinggasten terug naar Holland. Op de dag van vertrek ontdekt de kleine Jochem, dat zowel de kippen als de haan uit het kippenhok zijn ontsnapt. De haan stapt nog parmantig in de buurt van het hok rond. De kinderen jagen de haan terug in het hok. Maar waar is Johnny?

Johnny wordt vermist. Nog meer kinderen gaan op zoek. Totdat in de buurt van de hooiberg veren en andere resten van wat ooit een kip was worden aangetroffen. Het gaat gelukkig om een andere kip. Niettemin wordt voor het lot van Johnny gevreesd. En die vrees blijkt al gauw gegrond. Alleen de veren van de hen worden nog teruggevonden. Het dier is ten prooi gevallen aan beide honden, die ’s nachts per abuis niet zijn opgesloten. Het kostte Johnny letterlijk de kop.
En zo kwam een troosteloos einde aan het leven van een levendige hen die een heerlijk verblijf op de boerderij tegemoet leek te gaan. Soms is het leven hard. En niet alleen voor Johnny. De kinderen proberen zich groot te houden.
‘De honden hebben haar opgevreten’, zo wordt het nieuws rondgebazuind.
De camping stroomt leeg. Ouders met kinderen gaan naar huis, terug naar Holland. Iedereen houdt zich flink. Maar jong en oud zullen elkaar nog vele jaren het verhaal van Johnny vertellen.

‘Weet je nog die kip, hoe heette ze ook al weer?’
‘Johnny!’

***************************************
De Fietsfabriek is in Amsterdam en Den Haag gevestigd en maakt bijzondere fietsen, met leunstoeltjes voor meerdere kinderen. Ga naar www.defietsfabriek.nl











© 2005 Jack Luiten
powered by CJ2