archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Brief uit ... | ||||
Rome: veilig en toch gezellig | Willem Minderhout | |||
Het begint al bijna normaal te worden dat je je niet alleen op vliegvelden half uit moet kleden als je mee wil vliegen, maar dat je je ook voor een museumbezoekje grondig moet laten controleren door daarvoor speciaal opgeleide functionarissen. Tijdens een bezoekje aan Rome moesten we regelmatig al onze bezittingen waar mogelijkerwijs iets van metaal in zou kunnen zitten in een bakje deponeren alvorens we onszelf met afzakkende broek aan een nadere inspectie onderwierpen. Het hoort er bij en het is een kleine prijs om te betalen voor een bezoek aan de Sint Pieter, of zoiets. Ook elders in Rome bleek flink aan de veiligheid gewerkt te worden. Overal bevonden zich militairen in het straatbeeld. Normaal gesproken heeft dat op mij een contraproductief effect, ik ga me daar juist onveilig door voelen, maar hier was dat niet het geval. Afgezien van de potsierlijk uitgedoste leden van de Zwitserse Garde rond het Vaticaan en andere operette-soldaten met sabels in de buurt van het Italiaanse parlement, gold dat ook voor de tot de tanden gewapende commando’s, of hoe ze dat soort militairen ook mogen noemen, die door de hele stad verspreid een oogje in het zeil hielden. De wijze waarop de Italianen er voor gezorgd hebben dat die militaire posten iets gezelligs hebben is heel eenvoudig. Ze zijn uitgerust met een partytent. De reden dat ze de beschikking hebben over zo’n tent is waarschijnlijk heel praktisch. In februari was het misschien nog niet noodzakelijk, maar als het echt heet wordt in Rome dan is een schaduwplek van groot belang om oververhitting van de troepen te voorkomen. Ik denk echter dat in ieder ander land de militaire autoriteiten zo’n wachtpost van camouflagekleuren en netten hadden voorzien. In Rome zijn ze echter stralend wit. Er staat weliswaar ‘Esercito’ op (leger) maar de belettering en de gele sterren geven eerder de indruk dat deze tent van het logo van een biermerk is voorzien dan van iets martiaals. Zo’n tent neemt de dreiging weg en geeft een feestelijke indruk. Je krijgt bijna de neiging een dansje te gaan maken. Ik heb de indruk dat ik getuige ben geweest van een doorbraak in de psychologische oorlogvoering: de partytent als de-escalerend wapen in de strijd. Hopelijk nemen de Verenigde Naties dit snel over voor hun vredesoperaties. De toekomst ziet er weer wat zonniger uit! -------- De foto is van de schrijver |
||||
© 2019 Willem Minderhout | ||||
powered by CJ2 |