archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Gevlucht voor de formatie * Frits Hoorweg

1416BS FormatieHoe zou het toch zijn met Diederik Samsom? Het is duidelijk dat hij de publiciteit mijdt, maar dat zal tijdens een formatie niet meevallen. De pers zit te springen om iets, wat dan ook, dat op nieuws lijkt. Ik stel mij voor dat hij het land ontvlucht is en zijn hart lucht bij iemand die zich daarvoor beschikbaar heeft gesteld.

Lofthouse (GB), 26-5-‘17

Beste H.
Zoals je misschien aan de enveloppe al hebt gezien (bestaat er nog zoiets als een herkenbaar poststempel?) ben ik neergestreken in Yorkshire. In Lofthouse om precies te zijn. Jouw kaart is waarschijnlijk niet gedetailleerd genoeg om dat plaatsje te kunnen vinden. Het ligt niet al te ver (nou ja … ) van Harrogate, aan de oorsprong van de River Nidd. Ik heb mijn intrek genomen in een oude pub, annex B&B. Niet van alle moderne gemakken (WiFi) voorzien, maar de bierpompen werken uitstekend!

Het past allemaal wonderwel bij mijn stemming. Het verbod dat ik mezelf had opgelegd, om iets over de politiek en aanverwante dingen in het openbaar te zeggen, viel me steeds zwaarder. Van de weeromstuit praatte ik thuis nergens anders meer over, voor mijn huisgenoten geen feest, dat zal je begrijpen. Vandaar dat je aanbod van enkele maanden geleden om een klassieke briefwisseling te starten mij (wat zeg ik: ons!) heel goed uitkwam.

Maar ja, nu die kabinetsformatie zich voortsleept word ik steeds vaker om een mening gevraagd, èn moet ik steeds meer mijn best doen om die niet te geven. Vandaar mijn besluit om het land een poosje te ontvluchten, slechts gewapend met een oud mobieltje waarvan het nummer alleen thuis bekend is. Onze briefwisseling zet ik echter graag voort. Al zal die natuurlijk niet meer kunnen gaan over actuele ontwikkelingen. Ik mijd alle media, zelfs de Engelse, hoewel die misschien weinig kwaad kunnen doen, want ze snappen hier toch helemaal niets van dat gedoe bij ons.

Na een dag acclimatiseren ben ik gisteren voor het eerst aan de wandel gegaan, langs het Gouthwaite Reservoir (het stikt hier van de reservoirs!) naar Pateley Bridge, het dichtstbijzijnde dorp van enige omvang. Morgen dacht ik naar Masham te lopen, maar nu probeert mijn ‘landlady’ me dat uit het hoofd te praten. Ze heeft een heel ander type wandeling voor mij in gedachten. Het wordt hier namelijk erg druk met ‘cavers’ (het duurde even voordat de betekenis van dat woord tot mij doordrong: types die in een soort duikerspakken onderaardse grotten verkennen) en dan heeft ze geen tijd om met haar honden de gebruikelijke ‘brisk walk’ van een paar uur te maken. Dat leek haar een mooie taak voor mij.

Mijn tegenwerping dat ik helemaal niets met honden heb werd vakkundig weerlegd. ‘Nee, dat heb ik gezien, maar wat ik ook gezien heb is dat je totaal niet bang voor ze bent. Precies wat ik nodig heb. Mensen die teveel van honden houden zijn ze namelijk meestal niet de baas.’ Wat moet je daar nou op zeggen? Om mijn reactie te begrijpen (je voelt ’t natuurlijk wel aankomen) is het misschien goed om even een kenschets te geven van de spreekster. Ze zal begin 40 zijn, is stevig gebouwd zonder dik te zijn en heeft een blijmoedig gelaat met een kapsel waar niet al te veel aandacht aan wordt besteed; daar is namelijk geen tijd voor. Ze runt de zaak grotendeels alleen (naar de achtergronden heb ik nog niet durven vragen), al neem ik aan dat er morgen wel een paar hulpjes zullen aantreden.

Ze is zo’n vrouw die moeiteloos mensen in de houding zet, vooral mannen en ze doet me sterk denken aan Penelope Keith, die precies zo’n rol speelde in een paar ‘sitcoms’. Een andere associatie die ik heb is: Madeline Bassett, een karakter uit het boek The Code of the Woosters van P.G. Wodehouse. In de musicaluitvoering (van Webber&Ackbourn) daarvan heeft zij de volgende ‘line’:

The secret with men of course is,
to treat them a bit like horses


Eerlijk gezegd had ik Edith Schippers voor mijzelf ook een beetje in die hoek geplaatst. Daarom valt het me nogal tegen dat het haar blijkbaar niet lukt om in de Haagse stallen enige orde te scheppen. Tjonge, nou begin ik zelf weer over die narigheid, realiseer ik mij. Ben je trouwens niet bang dat ze ook nog bij jou aan komen kloppen?

Afijn, ik loop dus morgen met twee Dalmatiërs (jaja, niet zomaar een paar van die honden om schapen op te jagen) op ‘the moor’.

Hoop dat met jullie alles goed gaat.

All the best!

D.

--------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2017 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Gevlucht voor de formatie * Frits Hoorweg
1416BS FormatieHoe zou het toch zijn met Diederik Samsom? Het is duidelijk dat hij de publiciteit mijdt, maar dat zal tijdens een formatie niet meevallen. De pers zit te springen om iets, wat dan ook, dat op nieuws lijkt. Ik stel mij voor dat hij het land ontvlucht is en zijn hart lucht bij iemand die zich daarvoor beschikbaar heeft gesteld.

Lofthouse (GB), 26-5-‘17

Beste H.
Zoals je misschien aan de enveloppe al hebt gezien (bestaat er nog zoiets als een herkenbaar poststempel?) ben ik neergestreken in Yorkshire. In Lofthouse om precies te zijn. Jouw kaart is waarschijnlijk niet gedetailleerd genoeg om dat plaatsje te kunnen vinden. Het ligt niet al te ver (nou ja … ) van Harrogate, aan de oorsprong van de River Nidd. Ik heb mijn intrek genomen in een oude pub, annex B&B. Niet van alle moderne gemakken (WiFi) voorzien, maar de bierpompen werken uitstekend!

Het past allemaal wonderwel bij mijn stemming. Het verbod dat ik mezelf had opgelegd, om iets over de politiek en aanverwante dingen in het openbaar te zeggen, viel me steeds zwaarder. Van de weeromstuit praatte ik thuis nergens anders meer over, voor mijn huisgenoten geen feest, dat zal je begrijpen. Vandaar dat je aanbod van enkele maanden geleden om een klassieke briefwisseling te starten mij (wat zeg ik: ons!) heel goed uitkwam.

Maar ja, nu die kabinetsformatie zich voortsleept word ik steeds vaker om een mening gevraagd, èn moet ik steeds meer mijn best doen om die niet te geven. Vandaar mijn besluit om het land een poosje te ontvluchten, slechts gewapend met een oud mobieltje waarvan het nummer alleen thuis bekend is. Onze briefwisseling zet ik echter graag voort. Al zal die natuurlijk niet meer kunnen gaan over actuele ontwikkelingen. Ik mijd alle media, zelfs de Engelse, hoewel die misschien weinig kwaad kunnen doen, want ze snappen hier toch helemaal niets van dat gedoe bij ons.

Na een dag acclimatiseren ben ik gisteren voor het eerst aan de wandel gegaan, langs het Gouthwaite Reservoir (het stikt hier van de reservoirs!) naar Pateley Bridge, het dichtstbijzijnde dorp van enige omvang. Morgen dacht ik naar Masham te lopen, maar nu probeert mijn ‘landlady’ me dat uit het hoofd te praten. Ze heeft een heel ander type wandeling voor mij in gedachten. Het wordt hier namelijk erg druk met ‘cavers’ (het duurde even voordat de betekenis van dat woord tot mij doordrong: types die in een soort duikerspakken onderaardse grotten verkennen) en dan heeft ze geen tijd om met haar honden de gebruikelijke ‘brisk walk’ van een paar uur te maken. Dat leek haar een mooie taak voor mij.

Mijn tegenwerping dat ik helemaal niets met honden heb werd vakkundig weerlegd. ‘Nee, dat heb ik gezien, maar wat ik ook gezien heb is dat je totaal niet bang voor ze bent. Precies wat ik nodig heb. Mensen die teveel van honden houden zijn ze namelijk meestal niet de baas.’ Wat moet je daar nou op zeggen? Om mijn reactie te begrijpen (je voelt ’t natuurlijk wel aankomen) is het misschien goed om even een kenschets te geven van de spreekster. Ze zal begin 40 zijn, is stevig gebouwd zonder dik te zijn en heeft een blijmoedig gelaat met een kapsel waar niet al te veel aandacht aan wordt besteed; daar is namelijk geen tijd voor. Ze runt de zaak grotendeels alleen (naar de achtergronden heb ik nog niet durven vragen), al neem ik aan dat er morgen wel een paar hulpjes zullen aantreden.

Ze is zo’n vrouw die moeiteloos mensen in de houding zet, vooral mannen en ze doet me sterk denken aan Penelope Keith, die precies zo’n rol speelde in een paar ‘sitcoms’. Een andere associatie die ik heb is: Madeline Bassett, een karakter uit het boek The Code of the Woosters van P.G. Wodehouse. In de musicaluitvoering (van Webber&Ackbourn) daarvan heeft zij de volgende ‘line’:

The secret with men of course is,
to treat them a bit like horses


Eerlijk gezegd had ik Edith Schippers voor mijzelf ook een beetje in die hoek geplaatst. Daarom valt het me nogal tegen dat het haar blijkbaar niet lukt om in de Haagse stallen enige orde te scheppen. Tjonge, nou begin ik zelf weer over die narigheid, realiseer ik mij. Ben je trouwens niet bang dat ze ook nog bij jou aan komen kloppen?

Afijn, ik loop dus morgen met twee Dalmatiërs (jaja, niet zomaar een paar van die honden om schapen op te jagen) op ‘the moor’.

Hoop dat met jullie alles goed gaat.

All the best!

D.

--------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2017 Frits Hoorweg
powered by CJ2