Bedankt voor je mailtje waarin je aangeeft hoe Nederland dit jaar nog laat in de greep van de winter is gekomen. Je liet dat vergezeld gaan van de mooiste plaatjes, maar je legde de nadruk nogal sterk op de ongemakken die het allemaal meebracht. Zo terloops merkte je op dat ik het in Spanje wel veel lekkerder zou hebben gehad. Natuurlijk zal ik je niet tegenspreken. Dat ligt allereerst niet zo in mijn aard, maar zou bovendien twijfel kunnen zaaien over de beslissing om in Spanje te gaan wonen. Toch moet me van het hart dat mijn eerste winter aan een Spaanse costa mij wat is tegengevallen. De afgelopen jaren was ik altijd rond kerst en oud en nieuw in Torrevieja. Dat leverde het beeld op dat je elke ochtend om een uur of half negen wakker wordt met een strak blauwe lucht; de eerste zonnestralen worden weerkaatst tegen de muur van de woning tegenover ons. De ochtenden zijn meestal fris, zo´n graad of 10. Dat loopt dan gestaag op tot zo´n 15 graden. In Nederland gaan we bij 15 graden en zon in de lente een lekkere wandeling maken en pakken na afloop een terrasje. Je zorgt er dan wel voor dat je uit de wind zit. Dat is in Spanje ook zo, maar dan in principe de hele winter door, een vorm van overwinteren waar ik voor teken.

Dit jaar was echter anders. De week van kerst en oud en nieuw was het 3 à 4 dagen bewolkt. Niet zo grijs als het in Nederland kan zijn gedurende de maanden september, oktober, november en december, maar toch. Zo af en toe ook een spat regen. Dat waren we niet gewend en het was nog maar een voorbode van wat komen zou.

Begin januari werd het een stuk kouder. ´s Ochtendvroeg werd het een graad of 3 en overdag kwam het niet boven de 10 graden uit. Spaanse huizen, zeker als ze al wat ouder zijn, zijn niet gebouwd op kou. Het is binnen in korte tijd even koud als buiten. In Spaanse huizen zijn de kamers klein, dat geldt zowel voor de huiskamer als de slaapkamers. Het voordeel is dat ze gemakkelijk te verwarmen zijn. Ik ben echter zo onverstandig geweest om mijn huiskamer naar Nederlandse maatstaven te vergroten. Verwarmen van die ruimte is zelfs met een stevige airco niet goed mogelijk. Zo´n ding staat dan de hele dag te loeien en te blazen, maar echt lekker zoals in Nederland wordt het nooit.

Begin februari begon het ´s nachts zelfs te vriezen. Op een volle emmer die buiten stond lag een echt laagje ijs. Dat heb ik in de ruim dertig jaar dat ik nu hier kom nog nooit meegemaakt. Overdag werd het niet veel warmer dan 5 à 6 graden. Gelukkig was er het zonnetje dat je ondanks de kou enigszins verwarmde. In die periode viel er af en toe een flinke regenbui. Dat is goed voor de tuin is dan mijn eerste gedachte. De Spaanse tv liet echter beelden zien die aantoonden dat neerslag bij kou niet altijd plezierig uitpakt, al zorgt de combinatie natuurlijk wel voor mooie plaatjes. Zo lag op het strand van de Costa del Sol een laagje sneeuw. Op nog geen 20 kilometer van ons huis in de heuvels is meer dan 20 cm sneeuw gevallen. Iets verder weg, net achter Alicante, zijn dorpen totaal van de buitenwereld afgesneden geweest. Het weerbericht gaf vanzelfsprekend ook de temperaturen aan van plaatsen op het Spaanse hoogland. Temperaturen lager dan min 10 waren geen uitzondering. Wat me nog helder voor de geest staat is Albacete min 18. Je moet er niet aan denken.

De gevolgen van deze koude periode, volgens de Spaanse media de koudste in zo´n 50 jaar, werden ook in mijn tuin zichtbaar. Een drietal bomen en een aantal planten legden het loodje. Deze waren blijkbaar niet bestand tegen een beetje vorst. Ook het nieuws liet beelden zien van protesterende boeren omdat de oogst mislukt was. De regering zegde steun toen. De prijzen voor groente in de supermarkt vlogen ondertussen de pan uit.

Genoeg geklaag. Inmiddels is de lente begonnen. Medio maart heb ik een tochtje gemaakt in het achterland van Torrevieja. Een ommetje van zo´n 60 kilometer vooral om te genieten van de amandelbloesem. Een bloesem die vreemd afsteekt tegen de veelal dorre, kale en heuvelachtige omgeving. Deze bloesem is zo goed zichtbaar omdat ze aan de boom komt voordat er blad aan zit. Dit jaar was de bloesem zo´n 2 à 3 weken later dan gebruikelijk door de kou. Tijdens het ritje zag ik soms één of een paar amandelbomen staan bij een woonhuis, soms was het enkel bloesem wat ik zag. Daar was duidelijk sprake van een bedrijfsmatige aanpak, maar mooi blijft het.

Wat ik ook zag waren de vele bruine bladeren aan sinaasappel- en citroenbomen. Vele hebben de koude winter niet goed doorstaan. Van een Nederlander die een finca (boomgaard) heeft met deze bomen heb ik gehoord dat via snoeien gepoogd wordt een gedeelte ervan nog te redden. Als dat niet lukt moeten ze worden vervangen. Het duurt dan weer jaren voordat van deze nieuwe bomen sinaasappelen en citroenen kunnen worden geplukt.

Zoals ik zei het is echt lente. ´s Ochtends is het zo´n 15 graden en tussen de middag is het buiten lunchen geblazen. Lekker lunchen in het zonnetje. Dat geeft me een lekker gevoel. Het is ook de tijd om te genieten van de tuin. De vanuit Nederland meegebrachte tulpen staan in bloei. De rozenstruiken geven al de eerste rozen en er zitten veel knoppen in. Het voorjaar geeft hier net zoals in Nederland veel kleur alleen wat eerder.