archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Genot redt de wereld Marcel Duyvestijn

0917BS Genot
Lieve Willem,

Haarlem, 28 juni ’12

Zin in gemeenschap. Gemeenschapszin. Ik denk daar toch weer over na, Willem.

Laatst schreef een vriend dat hij community manager wordt. Dat houdt in dat hij voor commerciële klanten de sociale media bijhoudt. Maar ik lees dat toch anders. Gemeenschapsleider. Leider in de gemeenschap. Ik zie een zwembad vol naakte lichamen voor me, waar de gemeenschapsleider op toeziet.

Dat ligt aan mij.

Gemeenschap. Ik kan er hele verhandelingen over houden. Maar ik ben niet meer alleen, Willem. Ik kan niet meer alles zomaar op de internetz kwakken en dan mijn broek weer dichtknopen. Ik heb nu een vrouw waar ik rekening mee moet houden.

Edoch. De liefde. De innige liefde. Nog één keer dan.

Jij kent het verhaal van Aristophanes, opgetekend door Plato, over dat de mens vroeger vier armen, vier benen en twee hoofden had. Sommigen hadden twee piemels. Maar de meeste hadden én een piemel én een vagina (vies woord, maar weet jij een beter woord?).

Door die vier armen en benen kon die mens dusdanig hoog springen dat de Goden het te gevaarlijk vonden. Zo zou de mensch de godenwereld kunnen veroveren. En dat was niet de bedoeling. De mensen werden dus –om ze te verzwakken- door midden gekliefd. Twee armen. Twee benen. Ja, zoals wij er nu uitzien. Het vel dat bij dat doorsnijden open kwam te liggen, werd bij de navel weer bij elkaar geknoopt.

Zo zijn wij ontstaan. Wij, de mens. Nu komt het punt van Aristophanes: Als die twee van elkaar gescheiden lichamen elkaar weer tegenkomen, voelen ze dat. Ze voelen iets eigens. Ze herkennen de ‘wederhelft’. En dat is dus makkelijk uit te leggen: ze hebben aan elkaar vast gezeten. Ze weten wie ze zijn.

Dat verhaal ‘voel’ ik de laatste tijd weer. Mijn grote liefde voelt als mijn wederhelft. Ik voel iets dat bij me past, zoals ik dat nog nooit gevoeld heb. Één lichaam. Één geest. Één groot geluk (met ook heel veel genot – zo simpel is het ook wel weer)

Hatseflats.

Zo fiets ik –met dat genot in mijn hand- naar Aristoteles toe. Ik ben het namelijk niet met hem eens, over die rangorde van genot tot wijsheid. Wijsheid is vooral irritant. Ik bedoel, het klopt wat je zei over genot: ‘Neuken is leuk, maar je moet er wel wat te lezen bij hebben.’ Maar toch. Er gaan nu dagen voorbij dat ik geen letter lees, maar aan het einde met een vette glimlach ga slapen. Puur genot, Willem.

Ik wil genot daarom niet zomaar als een poor man’s tekortkoming kwalificeren. Genot is mooi. Genot redt de Euro. Genot redt de wereld.

Vorig jaar riep Ronald Giphart zijn lezers op zich aan te melden voor een experiment: Elke dag seks. Of je nou wilt of niet. Hij wilde weten of mensen gelukkiger zouden zijn als ze vaker met hun wederhelft het bed deelden. Dat bleek zo te zijn.

Ik vul daarbij aan dat als de mens gelukkiger is, dat de wereld mooier is. En in die zin kun je dus ook zeggen: genot is goed voor de wereld.

Fuk.
Nou gaat het toch weer over neuken. Sorry.

Ik zie je waarschijnlijk op het PvdA congres in Utrecht. Moties. Amendementen. Kandidaten. Tja. Het woord genot zal niet vallen, vrees ik. Misschien is het derhalve onze taak om een eigen congres te initiëren: over het sociaaldemocratisch genot! Samen werkt immers beter. Dat weet jij ook wel.

Vrolijke groet,
Je Marcel


© 2012 Marcel Duyvestijn meer Marcel Duyvestijn - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Genot redt de wereld Marcel Duyvestijn
0917BS Genot
Lieve Willem,

Haarlem, 28 juni ’12

Zin in gemeenschap. Gemeenschapszin. Ik denk daar toch weer over na, Willem.

Laatst schreef een vriend dat hij community manager wordt. Dat houdt in dat hij voor commerciële klanten de sociale media bijhoudt. Maar ik lees dat toch anders. Gemeenschapsleider. Leider in de gemeenschap. Ik zie een zwembad vol naakte lichamen voor me, waar de gemeenschapsleider op toeziet.

Dat ligt aan mij.

Gemeenschap. Ik kan er hele verhandelingen over houden. Maar ik ben niet meer alleen, Willem. Ik kan niet meer alles zomaar op de internetz kwakken en dan mijn broek weer dichtknopen. Ik heb nu een vrouw waar ik rekening mee moet houden.

Edoch. De liefde. De innige liefde. Nog één keer dan.

Jij kent het verhaal van Aristophanes, opgetekend door Plato, over dat de mens vroeger vier armen, vier benen en twee hoofden had. Sommigen hadden twee piemels. Maar de meeste hadden én een piemel én een vagina (vies woord, maar weet jij een beter woord?).

Door die vier armen en benen kon die mens dusdanig hoog springen dat de Goden het te gevaarlijk vonden. Zo zou de mensch de godenwereld kunnen veroveren. En dat was niet de bedoeling. De mensen werden dus –om ze te verzwakken- door midden gekliefd. Twee armen. Twee benen. Ja, zoals wij er nu uitzien. Het vel dat bij dat doorsnijden open kwam te liggen, werd bij de navel weer bij elkaar geknoopt.

Zo zijn wij ontstaan. Wij, de mens. Nu komt het punt van Aristophanes: Als die twee van elkaar gescheiden lichamen elkaar weer tegenkomen, voelen ze dat. Ze voelen iets eigens. Ze herkennen de ‘wederhelft’. En dat is dus makkelijk uit te leggen: ze hebben aan elkaar vast gezeten. Ze weten wie ze zijn.

Dat verhaal ‘voel’ ik de laatste tijd weer. Mijn grote liefde voelt als mijn wederhelft. Ik voel iets dat bij me past, zoals ik dat nog nooit gevoeld heb. Één lichaam. Één geest. Één groot geluk (met ook heel veel genot – zo simpel is het ook wel weer)

Hatseflats.

Zo fiets ik –met dat genot in mijn hand- naar Aristoteles toe. Ik ben het namelijk niet met hem eens, over die rangorde van genot tot wijsheid. Wijsheid is vooral irritant. Ik bedoel, het klopt wat je zei over genot: ‘Neuken is leuk, maar je moet er wel wat te lezen bij hebben.’ Maar toch. Er gaan nu dagen voorbij dat ik geen letter lees, maar aan het einde met een vette glimlach ga slapen. Puur genot, Willem.

Ik wil genot daarom niet zomaar als een poor man’s tekortkoming kwalificeren. Genot is mooi. Genot redt de Euro. Genot redt de wereld.

Vorig jaar riep Ronald Giphart zijn lezers op zich aan te melden voor een experiment: Elke dag seks. Of je nou wilt of niet. Hij wilde weten of mensen gelukkiger zouden zijn als ze vaker met hun wederhelft het bed deelden. Dat bleek zo te zijn.

Ik vul daarbij aan dat als de mens gelukkiger is, dat de wereld mooier is. En in die zin kun je dus ook zeggen: genot is goed voor de wereld.

Fuk.
Nou gaat het toch weer over neuken. Sorry.

Ik zie je waarschijnlijk op het PvdA congres in Utrecht. Moties. Amendementen. Kandidaten. Tja. Het woord genot zal niet vallen, vrees ik. Misschien is het derhalve onze taak om een eigen congres te initiëren: over het sociaaldemocratisch genot! Samen werkt immers beter. Dat weet jij ook wel.

Vrolijke groet,
Je Marcel
© 2012 Marcel Duyvestijn
powered by CJ2