Het vrouwelijk schoon in Brazilië is een hoofdstuk apart, met nogal wat gevoelige raakvlakken. Zoals mijn (linker)wang, merkte ik wat laat op toen ik aan een – zeg maar rustig temperamentvolle – jonge vrouw belangstellend vroeg wanneer de baby ‘eruit zou komen’. Pardoes kwam ik er achter dat de aanwas niet veroorzaakt werd door een komende blijde gebeurtenis, maar te wijten was aan een massieve vetlaag ter hoogte van de gordel. Heel toepasselijk gebruiken de Brazilianen voor ‘vet’ dan ook het woord ‘gordo’.

Het schijnt een genetisch bepaald proces te zijn, waarin het lichaam van de vrouw geleidelijk een metamorfose ondergaat, die al rond het 18^e levensjaar kan beginnen. De doorgaans goed zichtbare borsten – daar zorgen (het ontbreken van) kleding en push-up bra’s wel voor – worden geleidelijk aan het zicht onttrokken door een enorme vetbalk rond het lichaam. Niet zelden kan men aan de kleding zien hoe het vroeger ongeveer geweest moet zijn, want Braziliaanse dames zijn gemiddeld niet echt verlegen of schuw te noemen en ze lijken niet van zins hun kledingkeuze op de toegenomen omvang af te stemmen.

Is dit armoe? Is dit omdat men hoopt dat het slechts van tijdelijke aard zal zijn? Ik durf er (nu) alleen nog maar naar te raden!

Op jonge leeftijd kunnen Braziliaanse vrouwen al vroeg erg mooi zijn. Een meisje dat er in onze ogen als 20 jaar uitziet, kan best nog maar 14 zijn. Dat weerhoudt haar er niet van om het gedrag van 20-jarigen te kopiëren. Naar een feestje toe? Oei, waar heb ik mijn condooms gelaten. Standaard wapenen meisjes zich met wat condooms om de avond en eventuele nacht gezellig door te komen. Zo zijn daar de FORRO feesten. Daarbij zijn op een groot podium een tiental musici (laat ik ze zo maar noemen) zich continu in het zweet aan het werken en blazen, begeleid door 4-6 cheergirls, die halfnaakt over het podium heen en weer rennen en een paar zangers, die – om de beurt – onophoudelijk door blijven zingen. En, lijkt het, steeds weer hetzelfde zingen, maar niemand let daarop zolang er maar een straf ritme en een hoog volume aangehouden wordt, zodat het gebruik van lichaamstaal haast de enige mogelijke vorm van communiceren geworden is.

En dat duurt dan van 22.00 tot 05.00, bij buitenluchttemperaturen van 24 graden minimaal. As het zo warm is loopt men natuurlijk graag luchtig gekleed rond. En drinkt men graag de nodige biertjes. Zeker als er Europeanen rondlopen die geacht worden te kunnen trakteren. In een dergelijke ambiance worden hechte en intieme banden snel gesmeed en wordt lichaamstaal gemakkelijk zeer diepzinnig. Zonder veel plichtplegingen!

 

****************************