archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Festivals zorgen voor leven Sebastiaan Capel

0918BS Festivals
Ieder zichzelf respecterend dorp heeft de jaarlijkse kermis. Daar komt iedereen om te feesten, elkaar te ontmoeten en samen te zijn. Een werelddorp als Amsterdam zouden sommige mensen beschrijven als één grote, eeuwigdurende kermis. Dat gaat wat ver, maar deze stad heeft wel een heleboel ‘kermissen’ te bieden: evenementen, festivals, concerten en nog veel meer. Vooral in de zomer zijn die zichtbaar (en hoorbaar), want dan vinden ze buiten plaats. Het aanbod is de afgelopen jaren voor mijn gevoel alleen maar groter en diverser geworden.
Dat grotere en diversere aanbod en het feit dat ze goed bezocht worden, geeft aan dat de behoefte er is en dat die alleen maar groter wordt. Die behoefte bestaat uit wat een specifiek festival biedt: muziek, eten, toneel of een beetje van alles. Maar volgens mij is er vooral behoefte aan plekken om heen te kunnen gaan, waar ‘iets gebeurt’ en waar je andere mensen kan ontmoeten. En juist als het mooi weer is en iedereen lekker naar buiten gaat. Het laat zien dat de stad leeft!

De balans tussen die levende stad, met alles wat daarbij hoort, en een leefbare stad voor bewoners is precair. Waar omwonenden vooral problemen mee hebben is overlast; overlast van geluid, van afval en van veel mensen voor de deur. Een bijkomend probleem is het afsluiten van ‘hun’ plek, zoals een park voor een evenement. Bewoners kunnen niet meer genieten, omdat mensen van buiten er zo nodig een feestje moeten vieren. Dat gebeurde bijvoorbeeld met het Oosterpark, waar het hiphop-festival Appelsap plaatsvond. Het zorgde voor een tegenstelling tussen bewoners en bezoekers met als inzet het gebruik van het park.

Hoe meer de stad gaat leven, hoe meer de balans tussen een levende stad en een leefbare stad in het gedrang komt. Wederzijds begrip van bewoners en bezoekers is een eerste vereiste voor zo’n levende én leefbare stad. De beelden van voetbalfans die en masse staan te plassen in de voortuinen van huizen rond het Museumplein zijn genoeg om van een welwillende stadsbewoner de felste NIMBY-activist te maken. Maar bewoners moeten ook begrijpen dat er veel mensen zijn die willen genieten van de stad. Helemaal in het drukke centrum. Een uitspraak van een bewoonster van de Zeedijk van jaren geleden is in dat opzicht altijd blijven hangen. Zij meldde op een buurtbijeenkomst doodleuk dat ‘ze hier was komen wonen voor de rust’. Feesten, partijen en dergelijke verstoorden die rust alleen maar…

Hoe langer mensen in de stad blijven wonen, hoe meer ze wellicht de stad ook als ‘van hen’ beschouwen. Daar kan dan uit voortvloeien dat bewoners menen dat zíj bepalen wat er wel of niet mag plaatsvinden. Stereotype gedacht betekent dat in de grachtengordel alleen maar klassieke concerten. En op het Museumplein ook geen massale Radio 538-party meer, maar kleinschalige optredens. Want als er dan geluid geproduceerd moet worden, dan wel geluid dat hen aanspreekt. En als er dan allemaal mensen komen, dan wel mensen die aansluiten bij de bewoners.

Een ruimtelijke uitsortering gebaseerd op voorkeuren en publiek zou het gevolg zijn. Want het publiek van het Prinsengrachtconcert is een andere dan dat van Milkshake of van de Pure Markt. Maar dat kan niet de bedoeling zijn van wonen en leven in de stad. Verscheidenheid maakt de stad de place to be voor iedereen en liefst een beetje door elkaar heen. Op die manier komt iedereen elkaar tegen en kan samen worden genoten van alles wat de stad te bieden heeft.

Er is de komende tijd nog genoeg te genieten van festiviteiten in ons mooie werelddorp, klein- en grootschalig, voor liefhebbers van van alles wat. Probeer gewoon eens iets nieuws uit om van te genieten en denk bij dat genieten ook aan de bewoners.
 
**************************************
Meer over Linda Hulshof op: www.lindahulshof.nl


© 2012 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Festivals zorgen voor leven Sebastiaan Capel
0918BS Festivals
Ieder zichzelf respecterend dorp heeft de jaarlijkse kermis. Daar komt iedereen om te feesten, elkaar te ontmoeten en samen te zijn. Een werelddorp als Amsterdam zouden sommige mensen beschrijven als één grote, eeuwigdurende kermis. Dat gaat wat ver, maar deze stad heeft wel een heleboel ‘kermissen’ te bieden: evenementen, festivals, concerten en nog veel meer. Vooral in de zomer zijn die zichtbaar (en hoorbaar), want dan vinden ze buiten plaats. Het aanbod is de afgelopen jaren voor mijn gevoel alleen maar groter en diverser geworden.
Dat grotere en diversere aanbod en het feit dat ze goed bezocht worden, geeft aan dat de behoefte er is en dat die alleen maar groter wordt. Die behoefte bestaat uit wat een specifiek festival biedt: muziek, eten, toneel of een beetje van alles. Maar volgens mij is er vooral behoefte aan plekken om heen te kunnen gaan, waar ‘iets gebeurt’ en waar je andere mensen kan ontmoeten. En juist als het mooi weer is en iedereen lekker naar buiten gaat. Het laat zien dat de stad leeft!

De balans tussen die levende stad, met alles wat daarbij hoort, en een leefbare stad voor bewoners is precair. Waar omwonenden vooral problemen mee hebben is overlast; overlast van geluid, van afval en van veel mensen voor de deur. Een bijkomend probleem is het afsluiten van ‘hun’ plek, zoals een park voor een evenement. Bewoners kunnen niet meer genieten, omdat mensen van buiten er zo nodig een feestje moeten vieren. Dat gebeurde bijvoorbeeld met het Oosterpark, waar het hiphop-festival Appelsap plaatsvond. Het zorgde voor een tegenstelling tussen bewoners en bezoekers met als inzet het gebruik van het park.

Hoe meer de stad gaat leven, hoe meer de balans tussen een levende stad en een leefbare stad in het gedrang komt. Wederzijds begrip van bewoners en bezoekers is een eerste vereiste voor zo’n levende én leefbare stad. De beelden van voetbalfans die en masse staan te plassen in de voortuinen van huizen rond het Museumplein zijn genoeg om van een welwillende stadsbewoner de felste NIMBY-activist te maken. Maar bewoners moeten ook begrijpen dat er veel mensen zijn die willen genieten van de stad. Helemaal in het drukke centrum. Een uitspraak van een bewoonster van de Zeedijk van jaren geleden is in dat opzicht altijd blijven hangen. Zij meldde op een buurtbijeenkomst doodleuk dat ‘ze hier was komen wonen voor de rust’. Feesten, partijen en dergelijke verstoorden die rust alleen maar…

Hoe langer mensen in de stad blijven wonen, hoe meer ze wellicht de stad ook als ‘van hen’ beschouwen. Daar kan dan uit voortvloeien dat bewoners menen dat zíj bepalen wat er wel of niet mag plaatsvinden. Stereotype gedacht betekent dat in de grachtengordel alleen maar klassieke concerten. En op het Museumplein ook geen massale Radio 538-party meer, maar kleinschalige optredens. Want als er dan geluid geproduceerd moet worden, dan wel geluid dat hen aanspreekt. En als er dan allemaal mensen komen, dan wel mensen die aansluiten bij de bewoners.

Een ruimtelijke uitsortering gebaseerd op voorkeuren en publiek zou het gevolg zijn. Want het publiek van het Prinsengrachtconcert is een andere dan dat van Milkshake of van de Pure Markt. Maar dat kan niet de bedoeling zijn van wonen en leven in de stad. Verscheidenheid maakt de stad de place to be voor iedereen en liefst een beetje door elkaar heen. Op die manier komt iedereen elkaar tegen en kan samen worden genoten van alles wat de stad te bieden heeft.

Er is de komende tijd nog genoeg te genieten van festiviteiten in ons mooie werelddorp, klein- en grootschalig, voor liefhebbers van van alles wat. Probeer gewoon eens iets nieuws uit om van te genieten en denk bij dat genieten ook aan de bewoners.
 
**************************************
Meer over Linda Hulshof op: www.lindahulshof.nl
© 2012 Sebastiaan Capel
powered by CJ2