De Oranjegekte was nog maar net begonnen of hij was al weer voorbij, met dank aan Robin, Klaas-Jan, Wesley en consorten, maar vooral met dank aan Bert. Het gevolg van de drie wanprestaties is een collectief gevoel van verslagenheid. De komende dagen zullen de slingers worden weggehaald, de parafernalia gaan naar zolder of in de prullenbak en in sommige gevallen zullen gevels weer schoongeboend moeten worden. Want nu ‘we’ uitgeschakeld zijn, is het zaak zo snel mogelijk alle verwijzingen naar het drama te verwijderen. De oranjetompouces kunnen ook beter zo snel mogelijk uit de schappen gehaald worden.

Op sommige plekken is het verwijderen van alle verwijzingen naar de Oranjemania meer werk dan op andere. Want waar in de ene straat misschien een enkele slinger te zien is, daar zijn in andere de bewoners volledig los gegaan. Achter die versierdrift schuilt vast een drang om er een vrolijk feest van te maken, maar zou die in de ‘oude volkswijken’ dan groter zijn dan in de ‘betere buurten’?

Want op een fietstochtje door de stad Amsterdam zie je in de binnenstad slechts een enkele slinger, op de cafés na dan. En kom je bijvoorbeeld in delen van Amsterdam-Noord, dan kan je geen hoek omslaan of de vlaggen, stoepkrijt of andere oranje versierselen wapperen en stralen je tegemoet. En in sommige straten worden hele ministadions opgebouwd, om met alle buren TV te kunnen kijken. Bij winst wordt het dan een groot feest, maar dat is begrijpelijkerwijs dit jaar nauwelijks voorgekomen.

Ook op andere momenten van groot feest zie je in dezelfde buurten groots uiterlijk vertoon. Zoals de metershoge kerstbomenfik in Floradorp in Amsterdam-Noord, die zelfs even verboden is geweest. Maar inmiddels mag het weer, met een enorme organisatie aan bewoners die de boel in de gaten houden en heel veel kerstbomen. Dan valt de kerstbomenbrand uit mijn jeugd op het Museumplein met terugwerkende kracht wat tegen.

Het is dus maar te hopen dat er snel een nieuwe gelegenheid komt waar mensen de deur voor uit kunnen komen, hun gevels versieren en samenkomen. Zonder een nieuwe Zoetemelk (Tour), Krajicek (Wimbledon) of Geesink (Olympische Spelen) wordt dat alleen lastig. Het is waarschijnlijk wachten op Kerstmis, als overal de lichtjes aangaan en de mensen de strijd aangaan met de buren voor het mooist versierde en verlichte huis.

 

*********************

De foto is van Henk Klaren