archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Alleen of samen? Sebastiaan Capel

0702BS Sport
Amsterdam profileert zich graag als sportstad, maar daar is in het dagelijkse leven bar weinig van te merken. Ajax is verhuisd van een woonwijk naar een enorm bedrijventerrein met megastores. Alleen bij een huldiging op het Leidseplein voel je de verbondenheid. En dankzij de rellen, die kennelijk bij zo’n huldiging horen, is ook dit volksfeest verbannen naar parkeerterrein P4 bij de Arena. In het weekend zie je nog wel kinderen in voetbalkleren, of met de hockeystick in de klem aan de fiets, voorbij komen. Of op zondagmiddag de studentikoze hockeyers in een kroeg als Wildschut in Zuid. Bier drinken met je hockeykleren aan en de scheenbeschermers naar voren geklapt. Dat is wat er van teamsport zichtbaar is in de stad.

Wel zichtbaar zijn de talloze joggers, vaak met I-pod in de oren. Aan de randen van de stad zie je de skaters voorbij zoeven op de fietspaden. Ten slotte puilt Amsterdam uit van de fitnesscentra. En dat is kenmerkend voor een stad: individuele sport en sportbeleving passen bij de stedeling.

Want alleen sporten (of in een los-vast verband, zoals een hardloopclubje) kan je doen als het je uitkomt. Je hebt er ook niet veel voor nodig, hoogstens een bankje om wat rekoefeningen te doen. Gezamenlijk voetballen of ernaar kijken past meer bij dorpen, waar het direct een compleet sociaal gebeuren is. Het liefste op een veld middenin het dorp. In Engeland zie je dit nog prachtig met cricket op de ‘village-green’. Ik heb zelf op zo’n veld mogen spelen, waar omwonenden vanuit hun voortuin, of vanaf de stoep, toekeken en langskwamen voor een kopje thee of een pint bier.

In Amsterdam zijn de meeste sportvelden naar de randen van de stad geduwd. Twee uitzonderingen zijn Korfbalvereniging Swift bij het Wertheimpark in Oost en Voetbalvereniging Swift op het Olympiaplein. En zelfs aan de rand van de stad zijn sportvelden niet meer veilig, zoals blijkt bij Middenmeer in de Watergraafsmeer. Hier moeten voetbalvelden plaats maken voor een woonwijk.

Sport als gemeenschappelijke binding, middenin de wijk, kan wellicht nog op IJburg. In het Diemerpark moet plek komen voor voetbal en hockey. Gezien de samenstelling van IJburg zal hockey wellicht populairder zijn. Het maakt trouwens niet uit welke sport het is, het brengt mensen bij elkaar op een natuurlijke manier. En voor degenen die niet bij elkaar willen komen, en dat zijn er best veel in een stad, is er gewoon de stoep of het park om te joggen, fietspaden om te skaten en een grasveldje voor een impromptu potje voetbal.
 
****************************


© 2009 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Alleen of samen? Sebastiaan Capel
0702BS Sport
Amsterdam profileert zich graag als sportstad, maar daar is in het dagelijkse leven bar weinig van te merken. Ajax is verhuisd van een woonwijk naar een enorm bedrijventerrein met megastores. Alleen bij een huldiging op het Leidseplein voel je de verbondenheid. En dankzij de rellen, die kennelijk bij zo’n huldiging horen, is ook dit volksfeest verbannen naar parkeerterrein P4 bij de Arena. In het weekend zie je nog wel kinderen in voetbalkleren, of met de hockeystick in de klem aan de fiets, voorbij komen. Of op zondagmiddag de studentikoze hockeyers in een kroeg als Wildschut in Zuid. Bier drinken met je hockeykleren aan en de scheenbeschermers naar voren geklapt. Dat is wat er van teamsport zichtbaar is in de stad.

Wel zichtbaar zijn de talloze joggers, vaak met I-pod in de oren. Aan de randen van de stad zie je de skaters voorbij zoeven op de fietspaden. Ten slotte puilt Amsterdam uit van de fitnesscentra. En dat is kenmerkend voor een stad: individuele sport en sportbeleving passen bij de stedeling.

Want alleen sporten (of in een los-vast verband, zoals een hardloopclubje) kan je doen als het je uitkomt. Je hebt er ook niet veel voor nodig, hoogstens een bankje om wat rekoefeningen te doen. Gezamenlijk voetballen of ernaar kijken past meer bij dorpen, waar het direct een compleet sociaal gebeuren is. Het liefste op een veld middenin het dorp. In Engeland zie je dit nog prachtig met cricket op de ‘village-green’. Ik heb zelf op zo’n veld mogen spelen, waar omwonenden vanuit hun voortuin, of vanaf de stoep, toekeken en langskwamen voor een kopje thee of een pint bier.

In Amsterdam zijn de meeste sportvelden naar de randen van de stad geduwd. Twee uitzonderingen zijn Korfbalvereniging Swift bij het Wertheimpark in Oost en Voetbalvereniging Swift op het Olympiaplein. En zelfs aan de rand van de stad zijn sportvelden niet meer veilig, zoals blijkt bij Middenmeer in de Watergraafsmeer. Hier moeten voetbalvelden plaats maken voor een woonwijk.

Sport als gemeenschappelijke binding, middenin de wijk, kan wellicht nog op IJburg. In het Diemerpark moet plek komen voor voetbal en hockey. Gezien de samenstelling van IJburg zal hockey wellicht populairder zijn. Het maakt trouwens niet uit welke sport het is, het brengt mensen bij elkaar op een natuurlijke manier. En voor degenen die niet bij elkaar willen komen, en dat zijn er best veel in een stad, is er gewoon de stoep of het park om te joggen, fietspaden om te skaten en een grasveldje voor een impromptu potje voetbal.
 
****************************
© 2009 Sebastiaan Capel
powered by CJ2